Ocena kierowcy - Volvo 240 Kombi

Na pewno auto nie dla wszystkich. Mimo, że to Volvo kombi to tak naprawdę nie jest jakoś super duże. Jakkolwiek głupio to zabrzmi, to 240 diesel uczy jazdy autem na nowo i dostosowuje właściciela do siebie. Nie da się tym autem nigdzie śpieszyć, uczymy się pokory, cierpliwości i psychicznie uodparniamy się na innych - czyt 99% wszystkich innych aut jest szybsze. Poza tym, nie bez kozery nazywamy to Szwedzkim Polonezem, auto dla ludu, proste, wytrzymałe, młotkiem naprawialne. Auto użytkuje na codzień, ale nie miałbym nic przeciwko używania go jako garage queen, wychuchać go na zloty itp. Ale po co, skoro ciągle jeździ i się nie psuje? (niżej zaznaczyłem, że nie kupiłbym tego auta jeszcze raz - po pierwsze, że nie chcę go sprzedawać, a po drugie życie jest za krótkie żeby jeździć jednym modelem - jak się 240tka skończy, to wyślę ją na złom i poszuka się innego kanciaka) Spragnionych wiedzy na temat tego modelu zapraszam na volvo244.pl

Mimo prawie pół miliona przebiegu kultura pracy stoi na wysokim poziomie - 6 cylindrów gra ładnie, równo ale oczywiście coś za coś. Silnik z VW LT jest głośny i ma mizerne osiągi. Do bujania się po mieście wystarczy, ale w trasie tragedia. Tempomat w nodze ustawiam na 90-100km/h i jadę, z nadzieją, że nic nie trzeba będzie wyprzedzać - to naprawdę tragedia, auto nie przyspiesza prawie w ogóle... Generalnie to wciskanie pedału gazu podnosi tylko hałas, auto i tak nie przyspiesza.

Skrzynia M47 - czyli zwykła piątka, już bez nadbiegu (czyli o jedną rzecz mniej która może się zepsuć) Bardzo krótka jedynka, jak w ciężarówce - na pusto najczęściej ruszam z dwójki, daje to widocznie lepszy start i tzw \"odejście\". Mimo 20 lat i braku poduszek pod skrzynuą w moim egzemplarzu wszystko chodzi płynnie - należy pamiętać tylko o delikatnym wbijaniu wstecznego (powoli i dokładnie), bo będzie zgrzyt.

Przed zakupem nigdy wcześniej nie jechałem 240tką i to był SZOK. Jeśli ma spory staż (jak chociażby ja) za kółkiem współczesnych samochodów będzie to niezła frajda. To nie auto, to WAGON z kierownicą. Buja niesamowicie, czy skręcając, czy na dziurach i ma się to poczucie ogromnej solidności, trzeba się nauczyć nim jeździć i przyzwyczaić, nic się tutaj nie zmieni - konstrukcja auta to lata .70, to się czuje i trzeba o tym bezwzględnie pamiętać. Dostojny połykacz kilometrów, na pewno. Średnicą zawracania zawstydzi z ręką na sercu nowożytne auta. Koła łamią się na oko po kątem 75-80 stopni - czasem się nie da ruszyć, i trzeba je trochę odprostować. Zawracanie, manewry na parkingu - bajka. Pamiętać trzeba tylko o tym, że z przodu i z tyłu wozi się kilka metrów żelastwa i łatwo w coś przypieprzyć. Bardzo łatwo.

Powierzchnia szyb bardzo duża, maskę z przodu widać także raczej nie będzie problemu z parkowaniem. Tylna boczna szyba długa na 3 łokcie.

Wszystko w zasięgu ręki, wyposażenia brak. Jest dobrze. Szkoda, że mam szyby na piechotę i trzeba się nagimnastykować, ale w prądzie też występowały. Pewnie do Mercedesów z tamtego okresu mu sporo brakuje ale wg mnie nie ma się czego wstydzić.

Dałbym piątkę, gdyby nie spalił mi się wentylator. Na razie używam powietrza z zewnątrz (czyt. muszę jechać żeby odparowało i otwierać szybę, nie mogę ocenić miarodajnie.

O dziwo, miejsca jest mało. Z przodu sielana ale z tyłu jest po prostu ciasno. Przy złożonej kanapie z tyłu można spokojnie spać, bagażnik przeogromny.

Ekhem, ekhem, ekhem. Następny zestaw pytań. (W środku jak cię mogę, w sumie to nie odstaje jakoś od innych aut, ale rano zimą pół ulicy idzie obudzić odpalając dieslowski agregat)

Miłe, bardzo miłe zaskoczenie. Spalanie latem na dobrym paliwie wychodziło ok. 7litrów w trybie mieszanym z przewagą miasta. Teraz, kiedy jest chłodniej, na paliwie z marketów bierze około 8. Tankowałem też B100 ale strasznie kopci, śmierdzi i pali literek więcej dlatego zostaję przy zwykłym mazucie.

Za te pieniądze z jakie ją kupiłem, nie mam prawa jej absolutnie nic zarzucić - ale jak ktoś wspomniał gdzieś kiedyś, kończą się powoli dwusetki w dobrych cenach i trzeba się ich troszeczkę naszukać, żeby trafić dobry egzemplarz za śmieszną cenę - ja miałem szczęście :D

20 lat, pierdoły się sypią, nie ma co się oszukiwać. Ale tragedii nie ma. Wszystko zależy od egzemplarza. Skromnym zdaniem jest chyba porównywalnie do aut tej klasy z tamtego okresu - wiadomo, solidność, po prostu inna szkoła budowania aut.

Jak na razie, odpukać, nic tragicznego się nie stało. Skończył się wentylator (nie wiem jak), przepalił się tłumik (moja wina) i to tyle. Straszono mnie że diesle są bardzo podatne na wywalanie uszczelek pod głowicą i w ogóle kłopoty z chłodzeniem - na razie luz, nic się nie dzieje. Na blasze wychodzi rdza, jest kilka standardowych miejsc praktycznie dla wszystkich 240tek. Trzeba się z tym pogodzić i tyle.