Ocena kierowcy - Toyota Corolla IX (E12) Kombi

Kupiłem egzemplarz 13-letni i po 2 latach użytkowania mogę się pokusić o ocenę. Wszystkie dotychczasowe samochody w moim posiadaniu wywoływały jakieś emocje. Negatywne - gdy się psuły, pozytywne - gdy dawały radość z jazdy. To ustrojstwo nie wywołuje KOMPLETNIE ŻADNYCH emocji. Samochód jest tak zwykły, tak do bólu poprawny, że nie ma się do czego przyczepić, co jest w pewnym sensie irytujące. Design zewnętrzny auta jest taki, że mimo ogromnej liczby egzemplarzy poruszających się po naszych drogach nikt go jednak nie kojarzy - ludzki mózg po prostu podświadomie nie rejestruje przejeżdżającej Corolli, w myśl zasady, żeby nie przetwarzać informacji nieistotnych. Wewnątrz jest trochę lepiej, ale dalej wieje nudą - nic nie trzeszczy, nie piszczy, nie łamie się, ale też nie zachęca do tego, żeby dotknąć deski rozdzielczej albo przytulić się do tapicerki. Mechanicznie jest dokładnie to samo: stare, sprawdzone rozwiązania, które ani nie dodają adrenaliny, ani nie dają powodu do narzekania. O poprzednich pojazdach (cinquecento, escort, primera, felicia, laguna) mogłem opowiadać godzinami: albo o wkurzających usterkach czy rozwiązaniach (np. korozja w każdym z wymienionych, servo napędzane z wałka alternatora w primerze, wieczne problemy z zapalaniem w escorcie albo zaślepianiu kolejnych wężyków w gaźniku aisana w CC), albo o rozwiązaniach lub cechach dających radość z jazdy (np. ekstremalnie wygodne zawieszenie i fotele w lagunie, dobre prowadzenie w primerze, lub remont generalny za 127,50 PLN w CC). O Corolli nie można powiedzieć nic - i dobitnie pokazuje to forum użytkowników tego auta, na którym treści jest mniej niż w broszurce informacyjnej o raku prostaty, a ostatnie posty pochodzą sprzed kilku lat. Ewentualne narzekanie na ten model wywodzi się - jak mniemam - od właścicieli egzemplarzy totalnie zaniedbanych lub nieznających wcześniejszych perypetii swojego wozu (np. bite i poskładane byle jak). Podsumowując - auto jest po prostu NIJAKIE i w tej nijakości idealnie spełnia swoje zadania - przewieźć mój tłusty zadek z punktu A do punktu B. Za każdym razem. Niezawodnie. Od momentu instalacji LPG również tanio.

Jak na tę moc i wagę auta nie robi piorunującego wrażenia - Skoda Felicia z 1997r. (która jest drugim autem w rodzinie) ma silnik o tej samej pojemności jednak o mocy wyraźnie niższej (75KM) - mimo to jest wyraźnie żwawsza w niskim zakresie obrotów. Węszę tutaj macki organizacji proekologicznych i wymagania co do emisji spalin (tym bardziej, że Clio III, z którym miałem do czynienia, z taką samą pojemnością skokową cierpi na tą samą przypadłość).

Zaskakująca jest ilość miejsca na tylnej kanapie - jest go zdecydowanie więcej niż w Lagunie pozycjonowanej segment wyżej. Oczywiście coś za coś - cierpi na tym pojemność bagażnika. Jednak dla rodziny 2+1 te proporcje są wzorowe.

Przy prędkościach autostradowych robi się głośno w kabinie.

Niby części do Toyotu są droższe niż do konkurencyjnych modeli, jednak częstotliwość wymiany czegokolwiek powoduje, że chyba i tak wychodzi taniej.

Wszystkie powyższe cechy powodują, że model trzyma cenę, a w niektórych egzemplarzach pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że ich wartość jest sporo przeszacowana (w końcu to samochód z początku stulecia).

Notorycznie przepalające się żarówki - zarówno świateł mijania, jak i podświetlenia wnętrza. Na szczęście - jeżeli nie masz dwóch lewych rąk - wszystko da się ogarnąć w kilka chwil.