Ocena kierowcy - Suzuki Vitara III SUV

Absurdalnie oszczędny samochodzik. Plastikowy do bólu. Bez bajerów, z dziwnymi brakami, jak np. brak oświetlenia bagażnika (mam podstawową wersję). Denerwująco lekkie drzwi, którymi trzeba solidnie trzasnąć, by się zamknęły. Pod uwagę brałem mitsubishi ASX, ale po jeździe próbnej okazało się, że vitara zdecydowanie lepiej zachowuje się na drodze. Jest lżejsza, ma lepsze, bardziej żywe zawieszenie, po prostu przyjemniej się prowadzi. Wszystkie wady, zwłaszcza plasticzaność, bledną, gdy podjeżdża się na stację benzynową. Ten samochód naprawdę wyjątkowo mało pali. Siedem litrów w mieście przy krótkich trasach i korkach to naprawdę super sprawa.

Jest fajnie głośny. Jest zupełnie przeciętny. Jeśli lubisz się ścigać, nie kupujesz niby-terenówki. 11,5 sekundy do setki czterech liter nie urywa, ale, umówmy się, to wystarczy do normalnej jazdy.

Jak to japończyk. Wsteczny od czasu do czasu haczy. Nie jest wybitnie precyzyjna, ale daje radę. Przełożenia dobrane są niemal dobrze. Jak dla mnie za krótka jedynka i dwójka, ale to, wiem, dziwne moje upodobanie.

W porządku. Naprawdę nie ma się czego przyczepić. Jest po prostu przyzwoicie.

Nie czuję, gdzie się to auto kończy, a gdzie zaczyna. Nie jestem mistrzem parkowania. Kamer i czujników w wersji podstawowej brak, ale na szczęście auto jest naprawdę krótkie (coś kole czterech metrów), więc można się wcisnąć. Lusterka duże, szkoda, że nie podgrzewane. Widoczność na boki, dzięki w miarę prostej linii bocznej, bardziej niż przyzwoita.

Jest ok. Jak się jest kur*****m (174 cm), nie ma problemu z ustawieniem kierownicy i fotela. Dryblasom może być trudniej.

W porównaniu z poprzednimi japończykami (jeździłem corollami), o oplach nie wspominając, jest rewelacyjnie. Szybko się nagrzewa, szybko chłodzi. Szyby odparowują błyskawicznie.

Przy założeniu, że nie masz >185, jest miejsca pod dostatkiem. Przyzwoity bagażnik, jak na tak mały samochód.

Silnik pracuje głośno. Przy wyższych prędkościach lusterka świszczą. Autko jest wysokie, więc nie ma bata, musi być głośno. Trzeba pamiętać, że konstruktorom zależało na maksymalnym obniżeniu wagi vitary (waży nieco ponad tonę), a więc nie ma co marzyć o porządnym wygłuszeniu.

Jest tanio. Samochód w podstawowej wersji kosztuje 61 tys. Dostałem metalik gratis. Pierwszy przegląd, obowiązkowy po 1000 km, z wymianą oleju, kosztował, o ile pamiętam, jakieś 350. No i to spalanie... Na jednym baku (pojemność 47 litrów) w trasie można przejechać spokojnie ponad osiemset kilometrów. Jak dla mnie bomba.

Ten samochód nie wzbudza zachwytu. Jest poprawny i tyle. Ale jakoś go lubię. I mam wrażenie, że wart jest każdej złotówki.

Brak.

Brak. Nie oszukujmy się, trudno oczekiwać, by samochód z tak niskim przebiegiem, miał sprawiać poważne problemy. Jeśli zacznie, dam znać.