Ocena kierowcy - Subaru Outback III

Opinia podsumowująca 11,5 roku i 312 tys. km. Pomimo poważnych usterek uważam przygodę z tym modelem za bardzo ciekawe i przyjemne doświadczenie motoryzacyjne. Ten model ma to "coś" i miło go wspominam. Szkoda, że w kolejnych Outbackach Subaru zatraciło charakter tej generacji na rzecz wielkich "kanap" o słabszych osiągach. Model ten bardziej docenią pasjonaci motoryzacji niż osoby szukające "młotka czy innej taczki" do jazdy.

Zaskakująco dynamiczny (katalogowo na poziomie średniej klasowej - 9s do setki, ale odczucia przyspieszeń oraz elastyczność na bardzo dobrym poziomie) i oszczędny (średnio 6-7 l/100 km przy w miarę dynamicznej jeździe w tym po autostradach, poza miastem jadąc spokojnie bez trudu osiąga się wyniki 5,5l/100km; zasięg między tankowaniami w trasie bez problemu można osiągnąć 1000km). Inny poziom wrażeń z jazdy niż w przypadku paliwożernej i mało dynamicznej odmiany benzynowej 2.0 oferowanej wówczas w Legacy. Po rozgrzaniu interesujące brzmienie boksera w akompaniamencie świstu turbo (skojarzenia z WRX :)), w zimie klekot dość uciążliwy, tym bardziej że silnik długo się rozgrzewa. Sprawnie reaguje na ruchy pedału gazu, charakterystyka przypomina silnik benzynowy - przy dynamicznej jeździe warto go kręcić (poniżej 2 tys. obrotów trochę brakuje mu pary), nie występuje znany z konkurencyjnych diesli odczuwalny spadek momentu przy wysokich obrotach. Silnik najlepsze wrażenia daje w trasie, za to w mieście, szczególnie w korkach ma się wrażenie że silnik się męczy.

Bardzo twarde sprzęgło, nie wiem do czego porównać ;) Nawet po wymianie sprzęgła było bardzo twardo. Przy jeździe w korkach masakra. Lewarek mało precyzyjny i trzeba operować nim z dość dużą siłą (nie ten poziom co Mazda, Toyota czy VW). Skrzynia 5-biegowa o bardzo długich przełożeniach, piątka do użycia praktycznie powyżej 100 km/h. Ruszanie wymaga wprawy, łatwo zdławić silnik. No i najgorsze - skrzynia zawiodła 2 razy w praktycznie nowym samochodzie (za drugim razem została wymieniona w ramach gwarancji).

Najjaśniejszy punkt tego modelu. Stały napęd na 4 koła zdecydowanie robi robotę, dużo skuteczniejszy od konkurencyjnych napędów dołączanych. Dopóki np. nie powiesimy się na podwoziu w zaspie śniegu to nie do zatrzymania :) Na drodze zapewnia świetną trakcję w każdych warunkach i nie raz uratował w sytuacji podbramkowej. Prowadzenie neutralne ale na śliskim łatwo wejść w kontrolowany poślizg. Układ kierowniczy zbyt mocno wspomagany, trzeba być mocno skoncentrowanym na autostradzie. Zawieszenie miękko tłumi wyboje, "płynie się" przez dziury. Przy tym prowadzenie w zakrętach nie cierpi, buda nie przechyla się mocno jak np. w Foresterze SH. Sprawia dużą przyjemność podczas jazdy po krętych drogach.

Moim zdaniem najładniejsze Legacy w historii. Opływowy kształt sprzyja niskiemu spalaniu oraz niedużemu hałasowi na autostradzie. Bagażnik długi ale dość niski. Szyby bezramkowe mają swój urok i nigdy nie sprawiły problemu - zawsze szczelne, wcale nie powodują dużego hałasu. Nie stwierdziłem specjalnie dużej wrażliwości na boczny wiatr - na pewno lepiej pod tym względem niż w wyższych SUVach. Wymiary nadwozia optymalne - na tyle duże aby zapewnić komfort i spory bagażnik oraz na tyle małe aby parkowanie w mieście nie stanowiło większego problemu. Moim zdaniem idealny gabaryt dla tej klasy auta i szkoda że nowsze modele tak bardzo "urosły"... Po 11 latach korozji jeszcze nie widać, chociaż zdaniem mechanika warto się już zainteresować zabezpieczeniem podwozia. Lakier o bardzo przyzwoitej jakości, lepszy niż w np. Toyotach czy Suzuki z tamtego okresu. Po nawoskowaniu wciąż dobrze się prezentuje. (auto garażowane, poza zderzakami nic nie było lakierowane ponownie).

Wzorowa. Dzięki dużemu przeszkleniu i małemu nachyleniu szyb bocznych oraz tylnej (w materiałach promocyjnych Subaru zaznaczało, że linia szyb bocznych i tylnych stanowi jeden element na którym oparto dach ;)) widać wszystko dookoła, nawet przy fotelu maksymalnie opuszczonym (mam 175 cm wzrostu). Stara dobra szkoła.

Najlepsza spośród aut, którymi jeździłem. Zachęca do dynamicznej jazdy. Siedzi się nisko, konsola środkowa zwrócona w stronę kierowcy, lewarek zmiany biegów na dość wysokim tunelu dzięki czemu wszystko pod ręką i proste w obsłudze. Do ideału brakuje większego - dłuższego podłokietnika.

W zimie długo się nagrzewa, dobrze że jest wydajne podgrzewanie siedzeń. Latem klima chłodzi poprawnie, przez długi czas miałem trudną do diagnostyki usterkę aż problem rozwiązała wymiana przekaźnika.

Wystarczająca przestrzeń dla 4 osób i ich bagaży. Dzięki nisko zamontowanym fotelom dużo miejsca na głowy nawet dla wysokich osób. Z tyłu również wysoki komfort jazdy.

Przy wysokich prędkościach przyzwoicie, szumy mniej dokuczliwe niż w wysokich SUVach. Szyby bezramkowe nie powodują dużego wzrostu hałasu wbrew niektórym opiniom. Hałas silnika akceptowalny, jedynie w zimie bywa uciążliwy na zimnym silniku. Oczywiście przy miejskich prędkościach najbardziej słychać że to diesel.

Z jednej strony niskie zużycie paliwa i duża trwałość zawieszenia, układu jezdnego i wnętrza; z drugiej strony serwis silnika jest kosztowny i wymaga specjalistycznej obsługi (np. wtryski bardzo drogie i do ich wymiany konieczne wyjęcie silnika, czy ceny turbo oraz DPF).

Patrząc na cenę nowego w salonie kilkanaście lat temu, to była dobra cena za osiągi, komfort i wszechstronność. Jednak dziś razi bardzo duża utrata wartości - po 11-12 latach takie auta są w ogłoszeniach za mniej niż 10% wartości początkowej, dużo tańsze niż zwykłe auta klasy średniej. No ale to wina opinii związanej z dużą awaryjnością silników Boxer Diesel.

Pod względem trwałości zawieszenia czy elektryki solidny japoński poziom. Amortyzatory dalej oryginalne (samopoziomujące SLS-y również), brak jakichkolwiek usterek wyposażenia wnętrza. Samo wnętrze nie nosi dużych śladów zużycia, tapicerka materiałowa i kierownica bez przetarć, fotele nie wysiedziane, wygląda jak przy przebiegu 3 razy mniejszym niż jest. Z drobniejszej mechaniki to 2 razy trzeba było wymienić zawór EGR, raz pęknięty wąż od intercoolera, między 200 a 300 tys. km łożyska kół, przy 300 tys. km rozszczelniła się chłodnica. Po ok. 250 tys. km pękł przewód hydrauliczny pompki sprzęgła, przez co trzeba było wezwać lawetę. Reflektory ksenonowe po 300 tys. km już dość zużyte i wymiana palników niewiele pomogła.

Złe opinie o trwałości tych silników nie wzięły się z nikąd. W tym egzemplarzu silnik uległ uszkodzeniu przy 187 tys. km (panewki i mikropęknięcia bloku), dzięki serwisowaniu auta w ASO centrala Subaru dostarczyła nowy short block i trzeba było ponieść jedynie koszty robocizny związanej z jego wymianą. Wymieniono wtedy również koło dwumasowe. Wcześniej 2 razy naprawy wymagała skrzynia biegów (przy 6 i 40 tys. km) - za drugim razem wymieniono i od tamtego momentu zniknęły problemy z przypalaniem sprzęgła w korkach oraz łatwiej było ruszać z miejsca. Przy ok. 130 tys. km wymieniono wtryskiwacze, sprzęgło, zregenerowano pompę wtryskową. Trzeba uczciwie przyznać, że po wymianie silnika tak poważne problemy już nie wystąpiły. Przy 312 tys. km turbo i DPF wciąż oryginalne.