Ocena kierowcy - Subaru Legacy III Kombi

Fajne auto dla osób szukających kombi z napędem 4x4, a niekoniecznie SUVa. Świetnie daje sobie radę na każdym rodzaju drogi przy każdej pogodzie. Oczywiście, nie jest to terenówka, nawet w wersji Outback, którą jednak bardziej polecam osobom poruszającym się po bezdrożach. Nie rzuca się w oczy, złodzieje raczej omijają je z uwagi na wiek i małą popularność, to raczej taki cichociemny killer, potrafiący pokazać pazury pomimo niezbyt oszałamiającej mocy przypadającej na sporą jednak masę. Nie jest to też STI ani WRX z większym bagażnikiem - spod świateł nie ma wstydu ale do wyścigów na 1/4 mili to on się raczej nie nada.

Jeremy Clarkson twierdzi, że każdy miłośnik motoryzacji przynajmniej raz w życiu powinien posiadać Alfę Romeo. Ja dodam, że powinien też sprawić sobie auto z silnikiem typu boxer. Moc jest w miarę równomiernie oddawana od 2500 rpm, a im wyżej tym ciekawiej. Silnik jest doskonale wyważony, w pozycji N praktycznie nie czuć drgań. W wersji manualnej zdarzało mi się odpalać pracujący silnik, automat przenosi część drgań na drążek. Do tego ładny dźwięk, jedno czego brakuje to 4 dodatkowe cylindry :-)))

Czterobiegowa skrzynia o dość długich przełożeniach dość dobrze pasuje do tego rodzinnego kombiaka, zwłaszcza że - w przeciwieństwie do standardowych automatów - ten nie przerzuca \"w górę\" przy zjeździe z górki, tylko hamuje silnikiem znakomicie ułatwiając jazdę. Czasem jednak - właśnie w górskiej jeździe - zmiany biegów robią się niezbyt przewidywalne, pomimo że już mógłby to nie wrzuca wyższego biegu, trzeba się przyzwyczaić. No i kick-down też mógłby być bardziej żwawy, brakuje też piątki, choćby manualnej jak w starszych volviakach. Biegi przeskakują miękko, dostępne są tryby: zimowy, normalny i sportowy. Różnica jest odczuwalna.

Zawieszenie pneumatyczne z regulowaną wysokością to miód na... tyłek kierowcy zmagającego się z polskimi asfaltami. Kolejny pojazd spod znaku Subaru, który jednakowo dobrze radzi sobie z górskimi serpentynami, autostradą i polną drogą. Typowa zimowa \"breja\" to żywioł tego auta, trzeba tylko pamiętać, że hamulce działają tak jak w każdym normalnym samochodzie.

Z małym minusem - ciągle mam wrażenie, że z tyłu wjeżdżam już w kolejne auto a potem okazje się, że mam jeszcze z pół metra luzu. To pewnie przez pochyłą tylną szybą, kojarzącą się raczej z sedanem i mózg podświadomie \"widzi\" jeszcze bagażnik za tą szybą. Dużym plusem są fabrycznie podgrzewane lusterka, w tamtych czasach wcale nie taka oczywista oczywistość nawet w autach średniej klasy.

W zasadzie nie ma się czego czepić, ale też bez specjalnych fajerwerków. Schowki mogłyby być większe, w ogóle 2 niewielkie schowki to trochę mało jak na 4 osoby w podróży. Są za to uchwyty na piciu, zarówno z przodu jak i z tyłu, i to całkiem funkcjonalne. Wszystkie przełączniki pod ręką, kto raz jeździł japończykiem ten nie zginie w Subaru. Jedynym odstępstwem jest sposób włączania spryskiwacza. Wnętrze to typowy plastic-fantastic made in Japan, łącznie z plastikowym drewnem orzechowym sprawia dość pocieszne wrażenie, jednak ten plastic jest miły w dotyku i solidnie wykonany, nic nie skrzypi i nie puka pomimo 14 lat na karku. Welur bez śladu użytkowania, przełączniki niepowycierane - starzeje się powoli i z godnością.

Jedno z najszybciej odparowujących aut, jakie miałem - pomimo sporej kubatury kilkanaście sekund i można jechać. AC bardzo sprawne pomimo lat, ogrzewanie też szybko działa.

Kierowca i pasażer mają luksus, podobnie pasażerowie z tyłu, nawet wysocy - pod warunkiem, że jest ich nie więcej niż dwóch. Trzeci wchodzi trochę na wcisk, naprawdę brakuje tych 10 cm szerokości... Podobnie, gdy dwójka dzieci jedzie w fotelikach, trzecia osoba nie ma tam czego szukać. Dla pięcioosobowej rodziny są lepsze opcje, dla 2+2 - w sam raz.

Szału nie ma. OK, silnika w zasadzie nie słychać poniżej 3500 rpm, ale wiatr swobodnie hula w uszczelkach oddzielających bezramkowe szyby od karoserii, nic nie tłumi też szumu opon o mokry asfalt, zwłaszcza tylna ośka gra tu pierwsze skrzypce. O ile po mieście to nie przeszkadza, o tyle na dłuższe trasy może być męczące. Oczywiście bagaże tłumią hałasy dobiegające z bagażnika, ale nie jest to pojazd dla audiofila.

Subaru to pijak niestety - i olejak do tego. Części nie takie znów drogie, porównywalne do innych marek japońskich, o ile omijamy ASO to koszt utrzymania nie powinien nas zabić.

Auta czteronapędowe są z zasady droższe od \"osiek\" i to trzeba doliczyć do rachunku. Za kilkunastoletnie Subaru można by kupić o kilka lat młodszego opla czy peugeota, jednak pamiętajmy, że cena nowego Legacka to obecnie sporo ponad 120 tysięcy. Cieszy solidność wykonania, więc wizyty w warsztacie nie powinny być za częste.

Jakiś problem w elektryce - co jakiś czas resetuje się licznik dziennego przebiegu i zegarek, a dzieje się to w momencie włączenia kierunkowskazu. Nie działa gniazdko zapalniczki. Do tego zaraz po kupnie trzeba było wyjąć i uszczelnić silnik, bo ciekło spod uszczelek pod głowicami. Niestety to częsta przypadłość tych jednostek, ale łatwo to sprawdzić choć niewiele widać: olej kapie zwykle na kolektor wydechowy, więc po jeździe próbnej należy podnieść machę i poniuchać. Jeśli śmierdzi spalonym olejem, jesteśmy w domu i możemy negocjować cenę :-) . Do tego jakieś pierdoły: łączniki stabilizatorów, gumki, tulejki...

Póki co - nic.