Ocena kierowcy - Renault 19 II Hatchback

Na plusie: ZAWIESZENIE, układ kierowniczy, układ hamulcowy, WYGODA, sylwetka samochodu, duży bagażnik. Na minusie: paliwożerność, częste drobne naprawy, specyficzne sprzęgło i twarda skrzynia biegów.

Samochód sprowadzono do Polski, gdy miał na liczniku przejechanych ok. 150 tys. km. Wtedy też założono instalację LPG. Silnik wprawdzie cichy, ale niestety łechta porządnie po kieszeni: 1800 cm3 oraz tych 90 KM jest wprawdzie gwarantem dynamicznej jazdy, ale benzyny pożera co nie miara; z kolei na gazie silnik traci znacznie, i wiem, że to wina przestarzałej instalacji gazowej, ale niestety - auto, które miało w utrzymaniu mało kosztować, na pełnym baku gazu (40 litrów) przejeżdża mniej, niż 300 km, przy czym jest zauważalnie wolniejsze. Mało tego, silnik pracujący na gazie po prostu czasem odmawia posłuszeństwa, a wtedy zaświecają się kontrolki (m.in. z akumulatora), nieznośnie szarpie, spadają obroty. Ponoć 50 tys. km przejechanych na gazie załatwiło ten silnik - znajomy mechanik, po przyjrzeniu się bliżej temu samochodowi, stwierdził, że remont silnika za ok. 10 tys. km jest nieunikniony. Przy okazji dowiedziałem się także, że Renault 19 "nie lubi" gazu.

Przy każdym wrzucaniu biegu wstecznego rozlega się nieprzyjemny zgrzyt, czego unikam wrzucając "R" z "dwójki". Poza tym... przyzwyczaiłem się już do gałki, która po prostu nie usiedzi w miejscu i kręci się w kółko.

Tutaj narzekać nie ma potrzeby, samochód dobrze trzyma się jezdni, nie sprawia żadnych problemów z przyczepnością kół na zakrętach.

Ok, ale przy deszczu parują szyby, zwłaszcza z tyłu. W takich sytuacjach, w środku lata nieuniknione jest włączenie podgrzewania szyby wstecznej, przednia też okrywa się mgiełką, zwłaszcza u góry. Dobra jest na pewno widoczność do tyłu przy cofaniu, ponieważ podczas cofania łatwo jest ocenić odległość - auto w wersji hatchback ma krótką pupę.

Wszystko pod ręką, bez specjalnych zastrzeżeń.

Auto wewnątrz nagrzewa się błyskawicznie. Brak narzekań.

Bardzo wygodne fotele, kierownica, jak mniemam, choćby w bolidzie, miejsca całkiem sporo [jak na takie zgrabne auto]. Kto ze znajomych nie siada, jest mile zaskoczony.

Samochód bez wątpienia cichutki =)

J.w., paliwożerny samochód. Przeszło 10 litrów benzyny na 100 km, a co dopiero gazu... Dla kogoś, kto dużo jeździ, odwiedziny stacji paliw staną się częste prawie tak, jak zmiana skarpetek. Części drogie, zamienniki czasem chybione (a niewiele tańsze!!), bywa, że drobnostki typu klamka są trudno dostępne. Dwóch różnych mechaników wzdychało głośno, gdy tego "francuza" zobaczyli, a jeszcze głośniej, gdy go odbierałem z napraw - to chyba mówi samo za siebie.

Powiem tak: Renault 19 ładnie się prezentuje i dobrze się prowadzi, ale denerwują jego drobne usterki i utrzymanie tego samochodu znacznie wybiega poza moje przypuszczenia sprzed zakupu tego auta. Ma przyspieszenie i jest bardzo wygodne, ale niestety - przykro przyznać - nie czuję się bezpiecznie jadąc tymże Renault. Czasem sie boję, że chwycę za jakiś element, a on zostanie mi w ręce. Domyślam się, że być może wybitna większość wymienionych przeze mnie wyżej mankamentów tego auta może być wynikiem złego użytkowania i niedbalstwa poprzedniego właściciela, ale przecież oceniam samochód ze swojego poziomu, jako ktoś, kto przejeżdża nim teraz ok. 200 km dziennie. Czasem to jest kwestia złego trafu, ale u mnie uprzedzenie do tej marki i w ogóle francuskich samochodów zakorzeniło się na tyle, że z przekonaniem mogę napisać, iż NIGDY NIE KUPIĘ ŻADNEGO RENAULT 19, mało tego: nie zainwestuję w żaden francuski samochód.

Uważać trzeba, żeby przy otwieraniu drzwi klamka nie została w ręce (ponoć typowe dla Dziewiętnastek), żeby pokrętło z ogrzewania się nie urwało, czy nie zostało w ręce lusterko wsteczne podczas ustawiania. Jak już wcześniej pisałem, gałka z biegów kręci się w kółko [i to też ponoć typowe dla modelu]. Elektryka w sumie bez zastrzeżeń: szyberdach, szyby i lusterka. Na minusie tylko centralny zamek. Czasem posłuszeństwa odmawiają drzwi, które nie chcą się zatrzasnąć (tzw. półzatrzaśnięcie) i trzeba próbować kilkanaście (-dziesiąt?) razy...

Praca skrzyni biegów niepokojąca, silnik wg mechanika już niebawem do remontu, sprzęgło popalone. Korozja maski oraz tylnego bagażnika. Pewnego razu, będą w centrum wielkiego i przebudowywanego miasta, i zaliczając po kolei wszystkie sygnalizacje świetlne, nie potrafiłem wrzucić "jedynki", a silnik gasł. Do dziś sprawą zajmuje się Archiwum X. Stres był przeogromny, ale przynajmniej wiedziałem, że wszystkiego można się po tym aucie spodziewać. Tym samym nie reagowałem na trąbiących, machających, gestykulujących itp. Bo przecież to nie moja wina. To wina "mojego" Renault.