Ocena kierowcy - Peugeot 206 Hatchback

Prowadzenie i brzmienie w połączeniu z komfortem tworzą ten samochód doskonałym dla kogoś, kto szuka czegoś małego i taniego na co dzień, ale ceni sobie responsywność podczas prowadzenia. Jeśli działa łatwo mu zaufać na co dzień, ale jak się sypnie - robi się poważnie. Zrobiłem nim trochę ponad 40 tys. km i uważam, że to świetny samochód, ale jakbym miał kupić jeszcze raz, to zdecydowanie z innym silnikiem.

Silnik TU3 bardzo chętnie wchodzi na obroty i zapewnia osiągi oraz spalanie adekwatne do rozmiarów samochodu. Ponadto na wyższych obrotach silnik brzmi naprawdę rasowo. Problemy z tą jednostką są skomplikowane w usunięciu ze względu na to, że 1.4 z wtryskiem wielopunktowym jest modernizacją starszego TU3 i przeszło drogę od gaźnika przez monowtrysk do wielopunktu właśnie. W ciągu 5 lat trzy razy robiłem uszczelkę pod głowicą, raz pod zaworami i zdarzyło mi się pęknięcie tulei (pływających) cylindrów.

Skrzynia nie sprawia żadnych problemów mechanicznych, jednak niektóre biegi potrafią haczyć, a sama charakterystyka pracy jest dość "gumowa". Mimo to skrzynia jest dość przyjemna i łatwa do wyczucia.

Kwestia zawieszenia nie jest zerojedynkowa. Jest bardzo proste konstrukcyjnie, dzięki czemu w naprawie jest proste i tanie, a tylna belka z drążkami skrętnymi bardzo pozytywnie wpływa na zachowanie samochodu w zakrętach. Niestety, jak na Francuza przystało, zawieszenie jest delikatne i wydaje dziwne dźwięki (głównie ze względu na łożyska igiełkowe w belce). Mimo to nie jest to kłopotliwe, a żywotność belki jest dość dobra, bo u mnie po przebiegu prawie 140 tys. km wciąż była oryginalna. Dlatego polecam, ponieważ średnią trwałość można pominąć, gdy tak dobrze wpływa na właściwości jezdne. I o dziwo nie jest po francusku miękkie, a jest dość sztywne (jak na francuski kompakt). Ponadto dla miłośników tuningu atutem będzie możliwość bardzo łatwego obniżenia tylnego zawieszenia bez kupowania innego zawieszenia (wystarczy spuścić o ząbek lub kilka).

Rdza, rdza, rdza. Co ciekawe głównym elementem, który rdzewieje jest wydech. Poza tym gniją progi, klapa bagażnika, okolica wlewu paliwa i czasem potrafi podłoga. Niby klasyka, ale dość kosztowna.

I tu jest kiepsko. Zaoblone szyby (przednia i tylna) trochę zakłócają ocenę widoczności. Do tyłu pod kątem widoczność jest średnia i czasem trzeba się pogimnastykować, żeby dojrzeć przeszkodę, choć w tej materii bardzo pomagają lusterka, które są duże i ładnie oddają proporcje i odległość od przeszkody. Do przodu może być problem z wyczuciem odległości przez znacznie opadającą maskę, ale jest to do wyczucia.

Poza brakiem uchwytów na kubki nie ma czego się przyczepić. Mnóstwo schowków, wszystko pod ręką. Klapa schowka przed pasażerem ma uchwyt na długopis oraz dwa wgłębienia na kubki (ale ja bym im nie ufał, zdarzało mi się, że kubek się przewracał). W zależności od wersji ilość schowków jest różna (na przykład decyduje to o występowaniu małej półeczki po lewej stronie kierowcy). Niektóre 206stki posiadają schowek pod siedziskiem pasażera (należy podnieść siedzisko).

Ten aspekt wypada wybitnie. Ogrzewanie potrafi zamienić wnętrze w piekarnik już, gdy woda osiąga około 70 stopni. Klimatyzacja nawet w największe upały potrafi bardzo szybko schłodzić wnętrze. Nawiew w każdą porę roku świetnie radzi sobie z odparowaniem wszystkich szyb.

Z przodu nawet osoby ze wzrostem powyżej 2 metrów spokojnie się zmieszczą. Miejsca na tylnej kanapie są raczej dla mniejszych ludzi, choć i osoby o wzroście około 180 cm jakoś się zmieszczą. Najbardziej komfortowo byłoby dla pasażerów nieprzekraczających 165 cm wzrostu, ponieważ wyższy pasażer wbija kolana w plecy kierowcy.

Ciężko jest mi to ocenić, bo jeździłem z bagażnikami rowerowymi na dachu, które hałas potęgowały. Przy jeździe do 90km/h jest znośnie, później robi się gorzej, a przekroczenie 110km/h powoduje nieustanny szum.

Części są tanie, ubezpieczenie jest tanie, a na trasie byłem w stanie zejść poniżej 5l/100km (bez jazdy jak dziadek). Na 200km przez kaszubskie drogi mając w zasadzie cały czas powyżej 3 tys. obrotów. Nie był to najtańszy w utrzymaniu samochód w mojej karierze, ale na pewno jest jednym z tańszych. Na plus jest fakt, że sporo się ich teraz złomuje (chociażby mój tak skończył), więc i tworzy to spory rynek tanich, używanych części.

Biorąc pod uwagę fakt, że obecnie można znaleźć jezdny egzemplarz poniżej 2 tys. zł uważam, że jest to świetna propozycja dla kogoś, kto poszukuje czegoś taniego i małego na co dzień, co potrafi dać frajdę z jazdy. No może nie z tym silnikiem.

Zdarzają się usterki, których nie da się namierzyć. U mnie nie działał centralny zamek przy temperaturach poniżej 11 stopni. Rozbierałem drzwi, smarowałem, kombinowałem i nie znalazłem przyczyny. Kolejną irytującą usterką są notorycznie przepalające się żarówki podświetlenia przycisków i zegarów. Ale żarówki w lampach i z przodu i z tyłu są trwałe. W odróżnieniu od osłon podświetlenia tablicy rejestracyjnej, które kruszą się od patrzenia.

Ten silnik jak jeździ, jest wspaniały. Jak coś się zepsuje, to jest już grubo. Jeśli buda jest zdrowa, to warto naprawiać, bo odwdzięcza się fajnym prowadzeniem. Warto mieć na uwadze, że w przypadku TU3 łatwo jest zostawić równowartość samochodu u mechanika.