Ocena kierowcy - Opel Vivaro A Tour

Wcześniej jeździłem Traficem II z silnikiem 2.0dci 90 KM rok prod. 2011,nadwozie "holenderka" długa. Poza silnikiem i wyposażeniem oba auta niczym się nie różnią, wystarczy byle jaki element tapicerski zdjąć czy część by zobaczyć logo Renault. Na pierwszy rzut można odróżnić po kierunkowskazach i atrapie w modelach przedliftowych, oznaczeniach na drzwiach oraz tylnej klapie, a w kabinie po radiu i logo na kierownicy. Plusem diesla było spalanie i nic poza tym. Po przekroczeniu 200 tyś. km zaczęły ujawniać się pierwsze usterki osprzętu, które oszczędności w paliwie szybko zaczęły niwelować, a przy 370 tyś. km silnik klęknął. Auto kupił ktoś, kto miał pomysł na jego naprawę, bo mi serca zabrakło. Oczywistym było szukanie kolejnego Trafica albo któregoś z trojaczków- Vivaro/Primastar. Wyleczony z diesla poszukiwania skierowałem ku benzynie. Generalnie ogłoszeń z wersją benzynową jak na lekarstwo, na palcach jednej ręki można policzyć. Co ciekawe ceny benzyniaków przewyższają ceny diesli i auta są rocznikowo starsze. W końcu po kilku miesiącach udało się zakupić coś co nie było na granicy śmierci technicznej. Poza "pakietem startowym" jak oleje, filtry, rozrząd, paski, sworznie auto nie wymagało nakładów finansowych. Zaletą silnika benzynowego jest jego cichsza praca, w dieslu powyżej 100 km/h już go było słychać, przy prędkościach autostradowych zwyczajnie było głośno. Na korzyść benzyny przemawia fakt, że auto jedzie w każdym zakresie obrotów, w dieslu powyżej 3 tyś. wiele już się nie działo. Kolejny plus to waga silnika, która przekłada się na rozkład masy, a przez to zachowanie samochodu w zakrętach. W przypadku wersji Tour zawieszenie też jest inaczej zestrojone, pracuje praktycznie jak w osobówce, w holenderce na pusto tył lubił podskakiwać, dopiero dociążony przestawał. Dodatkowe wygłuszenie, jakieś szmatki na panelach, to naprawdę robi robotę jeżeli piszemy o komforcie podróży jak i odczuciach wizualnych. Tylne siedzenia z systemem szybkiego demontażu, odpowiednią dźwignię naciskamy, ciągniemy i wyjęte. Podłoga jest płaska, można przewieźć coś gabarytem większego, do tego w podłodze są szyny do mocowania ładunku. W pracy jeżdżę Transporterami, Sprinterami, Transitami. Vivaro jakoś nie odstaje od nich, oczywiście porównujemy je rocznikowo. W każdym aucie jest cos irytującego czego nie ma w innym. Tak sobie ktoś już wymyślił i trzeba się z tym pogodzić. Plastiki podobne u wszystkich, w końcu to auta dostawcze. Dużym plusem jest zabezpieczenie antykorozyjne co nie jest takie oczywiste u konkurentów niemieckich i wyposażenie. Oczywiście na korzyść Opelka. Jeżeli ktoś szuka dostawczaka, nie ma wielkiego budżetu, a chce żeby samochód mu jeszcze trochę posłużył, a nogi i narzedzia przez dziurę w karoserii nie wystawały to niech rozgląda się za Trafic/Vivaro/Primastar- kolejność przypadkowa.

Sprawdzona jednostka napędowa Renault F4R dobrze znany z modeli osobowych, Megane, Laguna . Elastyczna, ładnie oddająca moc, wysoka kultura pracy. Prostota obsługi serwisowej. Nie jest to silnik specjalnej troski, poza okresową wymianą rozrządu, świec, filtrów oraz olei nie wymaga specjalnych zabiegów. Nie posiada koła zmiennych faz rozrządu.

Nie jest to szczyt precyzji, trzeba dbać o elementy połączenia pomiędzy wybierakiem, a drążkiem w kabinie. Za to bardzo dobrze zestopniowana.

Jak na busa z przednim napędem promień skrętu całkiem przyzwoity. Zawieszenie komfortowe, nie ma wrażenia, że prowadzi się jak wóz drabiniasty, bliżej mu do osobówek.

Zabezpieczenie antykorozyjne w porównaniu z VW czy Mercedesem to niebo, a ziemia, o Fordzie nie ma nawet co wspominać. Ujeżdżałem służbowe Transportery i Sprintery po kilku latach miały wykwity "rudej", a w Transitach dochodziło już do perforacji nadwozia głównie na progach.

Co tu pisać, bardzo dobra zarówno do przodu jak i na boki.

Wszystko pod ręką, chociaż półka nad radiem to taki średni pomysł. W drzwiach kierowcy mogłoby też się znaleźć miejsce jakoś bliżej niż wnęki na dole do których trzeba mocno się pochylić. Duży zakres regulacji kolumny kierowniczej i foteli kierowcy oraz pasażera. Same fotele wygodne. Minusem są podłokietniki w których mechanizm blokady się wyciera i jest nieosiągalny.

Bardzo dobre, wersja na kraje skandynawskie, za sprawą dodatkowych nawiewów z tyłu szybko można ogrzać jak i schłodzić wnętrze.

Pierwszy rząd siedzeń - osobny fotel dla pasażera, fotele kapitańskie. Drugi rząd siedzeń to tzw. ławka z dwoma miejscami i podłokietnikiem pomiędzy nimi dzięki czemu nie trzeba nic składać ani przeciskać na ostatni rząd.

Wersja Tour jest przyzwoicie wyciszona za sprawą dodatkowych materiałów tapicerskich. Do prędkości 120 km/h jest w samochodzie cicho, słychać szum wiatru i opon. Powyżej też nie trzeba się przekrzykiwać.

Prosty silnik, przeniesienie napędu, proste zawieszenie. Auto nie ma nic nietypowego co mogłoby komplikować naprawy, a przez to serwis kosztowałby majątek. Nawet francuska elektryka i elektronika, której nie ma w nim za wiele.

Jest dużo taniej i dużo więcej niż w przypadku produktów niemieckich. Jak jeszcze weźmie się pod uwagę odporność na korozję to jest bardzo dobrze.

Przepalone żarówki podświetlenia panelu sterowania nawiewem, uszkodzony przełącznik otwierania szyb w drzwiach kierowcy.

Brak.