Ocena kierowcy - Opel Omega B Kombi

Opel Omega to samochód w typie dzisiejszej Skody Superb - trochę mu do prawdziwej klasy średniej wyższej (BMW 5, Audi A6, Citroen C6, Mercedes E...) brakuje, także w kwestii prestiżu marki, ale ma słuszne aspiracje. A niedociągnięcia w stosunku do tamtych stara się nadrabiać takimi przymiotami, jak np. przestronność. Przecież Omega w wersji kombi w roku 1999 ilością przestrzeni bagażowej ustępowała chyba tylko Mercedesowi klasy E, tak jak dzisiaj Skoda. Do tego jakość nie premium, ale naprawdę dobra, niezłe silniki, komfortowe resorowanie, przyzwoite wyposażenie. Podobieństw jest naprawdę dużo. Ci sami ludzie (a jest ich chyba sporo), którzy dzisiaj doceniają Superba, docenią również na pewno Omegę, jako swego rodzaju \"starszego kuzyna\". Myślę, że to dobra rekomendacja.

Silnik 2.0 w wersji 116-konnej jest nieco mułowaty. Do tego samochodu myślę, że najmniejszy silnik, który może dać frajdę i przyzwoity komfort przy wyprzedzaniu to 2.5 V6. Na szczęście moment obrotowy nie jest tragiczny - 172Nm, dostępne przy niecałych 3000 obrotach (jeśli się nie mylę), dzięki czemu jakoś to jedzie. Zaletą jest z kolei prosta konstrukcja, a co za tym idzie, mniejsza awaryjność i tańsza eksploatacja.

Automat, 4 biegi. Jest to pierwszy, i jak dotąd jedyny, samochód ze skrzynią automatyczną, który użytkuję. I powiem tak: chociaż jest to automat starego typu, ma tylko cztery biegi i z pewnością mocno odstaje od nowych wynalazków typu DSG, to jest na tyle dobry, bym nie chciał już nigdy wracać do manuala! Tego typu skrzynia to naprawdę WIELKA wygoda. Biegi zmieniane są płynnie, niekiedy wręcz ciężko wyczuć zmianę. Poza tym skrzynia uchodzi za trwałą, ja nie miałem z nią dotąd najmniejszych problemów. Na minus zaliczyć trzeba nieco opóźniony kick-down i niekiedy zawahania, ale to nie są duże minusy.

Zestrojony jest naprawdę komfortowo! Nie ma mowy o bólach kręgosłupa po przejechaniu przez nierówności. Poza tym zawieszenie pracuje cicho. Jednocześnie, samochód nie buja się zbytnio, dobrze trzyma się drogi. Napęd na tył daje większa precyzję prowadzenia, chociaż zimą trzeba bardzo uważać - tył łatwo traci przyczepność.

Bardzo dobra we wszystkich kierunkach. Słupki nie przeszkadzają, nie ma żadnych problemów. Gdy nikt nie siedzi z tyłu, opuszczam tylne zagłówki i już chyba niczego więcej nie trzeba.

Z początku musiałem się nieco przyzwyczaić do przycisków otwierających szyby przednie i tylne umieszczonych przy skrzyni biegów, ale to nie kłopot. Poza tym żadnych zastrzeżeń, wszystko znajduje się pod ręką, jest intuicyjne, bardzo dobre jest rozmieszczenie przycisków sterowania radiem na kierownicy, do tego są one podświetlane, więc nigdy nie ma problemu, by znaleźć właściwy. Zegary piękne nie są, ale bardzo czytelne.

Nagrzewa dobrze, nie jakoś ekspresowo, ale też i nie trwa to wieków. Gdy już zacznie działać, spełnia swoje zadanie bez zastrzeżeń. Klima z kolei jest bardzo wydajna!

To jest, wraz z komfortem, największa zaleta tego samochodu. Miejsca tu nie brakuje ani z przodu, ani z tyłu. Nawet po maksymalnym odsunięciu fotela do tyłu, można wygodnie usiąść na kanapie, a fotel nigdy nie jest tak odsunięty - przeciwnie, jestem niewysoki i siedzę blisko przodu, wtedy z tyłu można niemalże wyprostować nogi i nie dotykać fotela. Na szerokość też jest dobrze, fotele są niezwykle wygodne i obszerne (przy tym dobrze trzymają na boki), z tyłu spokojnie usiądą trzy dorosłe osoby, dwie będą miały królewskie warunki.

Jest na solidnym poziomie. Nie wzorowym, ale trudno się przyczepić. Ja jeszcze dodatkowo nieco wyciszyłem kabinę i przy miejskich prędkościach ledwo słychać silnik, niekiedy w ogóle. Zresztą silnik jest ledwo słyszalny nawet i przy prędkościach grubo przekraczających 100 km/h. Bardziej już dają się we znaki szumy powietrza (być może to częściowo przez relingi dachowe), które pojawiają się gdzieś tak około 90-95km/h. Żeby jednak stały się istotnie męczące, trzeba jechać dużo szybciej.

Tu jest gorzej. Jak na dwulitrowy silnik o niewielkiej w sumie mocy, mógłby palić mniej. Jeżdżę raczej dynamicznie, ale daleko mi do ulicznych wariactw, mimo to spalanie (gazu) dochodzi do 15 litrów. Nie ma dramatu, ale mogłoby być wyraźnie lepiej.

Omega ma kilka minusów, ale zasadniczo jest to kawał świetnego samochodu. Mój egzemplarz jest jednym z ostatnich, jakie wyszły przed face-liftingiem, ma klimę, automat, komputerek pokładowy, a wart jest obecnie około 10.000zł. A jest w dobrym stanie ogólnym. Gdy dodamy do tego rzadko spotykany komfort, przestronność, przyzwoite spasowanie materiałów, które są niezłej jakości (plastiki wszędzie są miękkie w dotyku), drzwi obite od wewnątrz przyjemnym materiałem, przyzwoite wyciszenie, sporą trwałość, i tanią (choć nie bezproblemową) eksploatację to stosunek ceny do faktycznej wartości produktu jest ZNAKOMITY!

Samochód ma już swoje lata (niedługo skończy 11), więc niby nie jest to dziwne, że pierdoły nawalają, ale fakt faktem, że trochę tego jest. Na szczęście części nie są drogie, a dostępność do zamienników spora.

Poza jednym przypadkiem, gdy poszedł napinacz paska klinowego, co spowodowało destrukcję tego ostatniego i w efekcie unieruchomienie auta (na szczęście naprawa nie była droga), nic złego się nie działo.