Ocena kierowcy - Opel Corsa D Hatchback

Niestety trudno mi znaleźć zastosowanie dla tego wozidła. Ani wygodne, ani ekonomiczne... cieszę się, że to nie ja jestem jego właścicielem, a tylko miałem wątpliwą przyjemność poruszania się nim.

Dramat. Ledwie rusza z miejsca, pod górkę trzeba wcisnąć pedał przyspieszenia do oporu i delikatnie puszczaś pedał sprzęgła, w innym przypadku silnik zgaśnie. Zużycie paliwa zdecydowanie za duże, mam porównanie do większych samochodów, z których każdy spala mniej. Ponadto przy niecałych 100 tys km wymagał generalnego remontu, bo mieszał olej z benzyną, nie chciał odpalać, przerywał i szarpał (te dwa ostatnie to chyba cechy, bo nadal tak robi, ale w trochę mniejszym stopniu).

Jedyne co można powiedzieć o skrzyni biegów, a co nie będzie miało neutralny wydźwięk, to jej zestopniowanie pod kątem przyspieszania - przy tym słabym silniczku krótkie biegi pozwalają w mieście JAKOŚ ruszyć do 50 km/h. Niestety przy jakiejkolwiek prędkości poza obszarem zabudowanym silnik ma wysokie obroty, a co za tym idzie - wysokie spalanie. Poza tym: nieustannie haczy, zgrzyta, włączanie wstecznego jak w starych ciężarówkach, kobieta musi używać 2 rąk...

Tutaj jak na tak małe auto nie jest źle, co prawda trudno tutaj oczekiwać komfortu jak w limuzynie, ale trudno też narzekać. Prowadzenia nie oceniam, bo jeżdżę na tyle spokojnie i powoli, że nie dostrzegam wielkich różnic między poszczególnymi samochodami.

Wygląd to kwestia subiektywna, jednak 3-drzwiowa corsa obiektywnie jest po prostu brzydka. Trudno to auto nazwać ładnym. Ok, jest stare, ale w tych samych latach Seat Ibiza, czy Volkswagen Polo były po prostu ładniejsze. Szczególnie uwagę zwracam na tylne boczne okna i słupek C. Okno idzie w dół jak w coupe, ale słupek nadal ciągnie się wysoko. Miejsca na głowy nie brakuje dla osób do 175 cm wzrostu, natomiast siedząc z tyłu nic nie widać na boki, bo oczy są na wysokości słupka, ale ponad oknem. Jeśli mowa o korozji, to ta nie pojawia się ani na nadwoziu ani podwoziu, jednak lakier jest bardzo wrażliwy i nietrudno go uszkodzić.

W porządku, jedynie na ukos do tyłu mało widać przez dziwny kształt słupka C i tylnego bocznego okna.

Wyposażenia brak, więc wszystko jest bardzo proste. Z dziwnych rzeczy: szyby otwierane korbką oraz manetki przy kierownicy, które wracają do pierwotnej pozycji. Dla mnie obsługa wycieraczek to czarna magia, kierunkowskazy jakoś opanowałem.

Jak jest zimno, to można szybko się nagrzać, ale jak jest gorąco, to lepiej odkręcić szyby, bo przez brak klimatyzacji nawiew dmucha gorącym powietrzem, nawet jeśli pokrętło jest ustawione na zimne (niebieskie)

Zaskakująco dużo miejsca, również z tyłu. Fakt, jestem bardzo niski i szczupły, ale samochodu użytkowała także dużo wyższa i tęższa osoba i nie narzekała na brak przestrzeni.

Nawet przy 50 km/h trudno rozmawiać bez podnoszenia głosu. Powyżej tej prędkości (jeśli uda się rozpędzić), szkoda rozmawiać (krzyczeć) - i tak nikt nas nie usłyszy.

Niestety spala dużo paliwa i przy dość małym przebiegu (niecałe 100 tys km) wymagał generalnego remontu silnika, co pochłonęło około 1/4 wartości samochodu.

Jakość jest dramatycznie niska (szczególnie jak na samochód produkcji niemieckiej), ale rekompensuje to cena. Samochód nowy w salonie kosztował niecałe 35 tys zł, dzisiaj można taki kupić za około 10 - 12 tys zł.

A to się coś urwie, a to odpadnie, a to zazgrzyta... dużo wkurzających, ale nie wpływających na bezpieczeństwo/użyteczność drobiazgów. Przykładowo, podczas zamykania (notabene dość dużych i ciężkich) drzwi trzeba nimi mocno trzasnąć i aby to zrobić od wewnątrz, trzeba mocno pociągnąć za uchwyt. Niestety często kończy się to tym, że uchwyt zostaje w ręku. Trzeba go ponownie zamontować i spróbować zamknąć drzwi delikatniej. Albo się uda, albo uchwyt znowu odpadnie...

Jak już wspominałem - silnik wymagał generalnego remontu przy niecałych 100 tys km, około 10 tys km wcześniej wymieniony został łańcuch rozrządu, ponieważ bardzo hałasował. Obie naprawy nie powinny były mieć miejsca, niestety silnik dał się poznać jako mało trwały.