Ocena kierowcy - Nissan Micra II

Właśnie sprzedałem (a właściwie oddałem) moją Micrunię. Była z 1994 roku, w zeszłym roku skończyła 18 lat ;-). Mam ogromny sentyment do tego auta. Kupiłem ją przy przebiegu 115000 km (oczywiście teoretycznie) i zrobiłem nią w 3 lata ponad 60000 km. Kiedy ją kupowałem bałem się, że nie dojadę do domu, bo środek jakby nie patrzeć jest surowy i nie napawa optymizmem... Przeżyłem pełne zaskoczenie. Oczywiście wymieniałem praktycznie wszystko: sprzęgło, tarcze, klocki, łożyska, przeguby, świece, oleje, filtry, płyny itp. Tylko nic nigdy nie zepsuło się nagle, nigdy nie było opcji zatrzymania na trasie, a wszystkie te naprawy były tak tanie, że nawet ich nie poczułem (mój mechanik stwierdził, że części w takiej cenie jeszcze nie widział i kiedyś myślał, że do Golfa są najtańsze). Raczej można to uznać, za eksploatację auta przy dużych przebiegach. Naprawdę duży szacun dla Micry, że wytrzymała moją jazdę. Na trasie 120-140 km/h to żaden problem, na autostradzie z górki pocisnąłem ją 170 km/h (wg wskazania nawigacji). Nie wiem co trzeba zrobić, żeby zepsuć Micrę. Jest to samochód z serii: stoi na 30 stopniowym mrozie tydzień i odpala na dotyk, czego nie mogę powiedzieć o nowoczesnych konstrukcjach typu Focus, Vectra, Mondeo, A4, którymi też zdarzyło mi się jeździć. Moja Micra zauważalnie mniej spalała na Vervie, przy 140 km/h w trasie paliła tyle, co na standardowym paliwie przy 90 km/h. Zaskakiwał mnie też silnik. Niby 1,0, a nie było wiochy na drodze. Na pewno wkrótce znowu będę jeździł Micrą, chociaż mam pewne obawy, bo mówią, że nowsza już nie jest taka niezniszczalna jak k11. Naprawdę polecam każdemu, oczywiście młodszą rocznikowo. Egzemplarz kupiony w dobrym stanie posłuży ładnych kilka lat.