Ocena kierowcy - Nissan Micra II

Japońska nowoczesna interpretacja klasycznego Mini (na nim się wzorowali styliści karoserii) to proste, trwałe i niedrogie w utrzymaniu (paliwo+części+OC), a na dodatek zaskakująco komfortowe (fotele+zawias) auto miejskie w porównaniu do innych mieszczuchów tego typu. Ostatnia Micra opracowana przez Japończyków to typowo japońskie auto, ale już tak nie rdzewiejące jak wcześniejsze, czy azjatycka konkurencja. Pojazd przyjazny użytkownikowi, także temu, który lubi sam grzebać, czy naprawiać swoje auto. Jak ktoś szuka pewnego auta do jazd wokół przysłowiowego komina (na dalsza trasę nie polecam) lub dla początkującego/niedoświadczonego kierowcy, to z ręką na sercu mogę polecić tego Nissana.

CG10DE (ok. 1 litra R4 i 60 KM) - wyższa kultura pracy oraz niższy hałas niż w nowszych 3-cylindrowych wozidłach. Auto lekkie, więc daje radę nawet z 3-os. dorosłymi na pokładzie. Jedynie pod bardzo strome górki dostaje lekkiej zadyszki, ale wystarczy zredukować, bo nie boi się wyższych obrotów. Brakuje mi jedynie obrotomierza. 140 tys. km i silnik nie bierze oleju.

Lekko i miękko chodząca zestopniowana typowo pod miejską jazdę, czyli krótkie przełożenia przez co dosyć często trzeba do niej sięgać, ale to nie problem, bo dzięki takiej skrzyni zmienia się bardzo przyjemnie. Lewarek biegów jest tu z pod ręką. Najbardziej brakuje 6-tki, bo silnik daje radę, ale skrzynia go ogranicza...

Pewnie, ale komfortowo prowadzące się - chyba najwygodniejsze auto miejskie jakie miałem albo przyszło mi jeździć, naprawdę, a jeździłem wieloma przeróżnymi. Należy uważać z prędkością na dużych progach zwalniających, bo przez miękki zawias lubi zanurkować na zjeździe. Za to nawet jak zapuścimy się w trasę, to nie odczujemy na własnych 4-ch literach, że to auto typowo miejskie i to jest największy komplement dla tego auta. Lekkie auto, to i zawieszenie i hamulce dosyć trwałe - mój 18-latek ma ciągle oryginalne amory.

Dla mnie jedna z zalet, bo nie jest na siłę udziwniona, ale też do bólu utylitarnie zaprojektowana = nudna. Japończycy wzorowali się na klasycznym Mini i to widać, lecz auto jest do tego praktyczne i dosyć pojemne, choć miejsce na 5 os. to przesada - co najwyżej 4 i z tyłu jedynie dzieci lub nierosłe (problem z miejscem na nogi). Dużą zaletą jest występowanie nadwozia 5-drzwiowego, choc w przypadku K11-tki to rzadkość na rynku, przeważają 3D w lepszym stanie. Samochód ma wzmocnienia boczne i do tego 4 poduszki powietrzne, tył isofix - to rzadkość w takich autach w tamtych latach! Dobrze fabrycznie zabezpieczone podwozie, jedynie miejscami można z latami poprawić konserwację, lecz ogólnie wysoka trwałość podwozia i wydechu - rzadko się zdarzają poważnie "zgnite", a przy ekonomicznych japońcach to do dziś nie jest coś oczywistego... Kolorowe wnętrza czasami pod kolor karoserii to coś bardzo miłego dla oka przy powszechnej "szaroburości" w tym segmencie w tamtych latach - widać wpływy Renault. Karoseria ma sztywną konstrukcje - u mnie nic nie trzeszczy, skrzypi itp.

Doskonałą widoczność zza kierownicy we wszystkich kierunkach i dzięki stylizacji a'la klasyczne Mini widać nawet koniec maski. Ogromna zaleta, że pozycja zza kierownicy jak w typowym, większym aucie osobowym, a nie mikrovanie itp. Martwe pola praktycznie nie istnieją w nim. Doskonałą propozycja dla początkujących i/lub niedoświadczonych kierowców.

Wszytko pod ręką i czytelne, choc trochę za nisko umieszczone radio, leć idzie sie przyzwyczaić. Niektóre schowki mogłyby być bardziej praktyczne. Brakuje mi podświetlenia bagażnika. Wkurzające jest otwierania bagażnika przy otwartych drzwiach kierowcy - przy zamkniętych nie idzie sięgnąć dłonią dźwigni, bo kieszeń w drzwiach przeszkadza. Dolne schowki w konsoli centralnej mogłyby mieć inna fakturę aby pierdoły na zakrętach w nich nie latały. Tapicerka jeszcze częściowo welurowa - bardzo miękka, przytulna i najlepsza na zimę, czy upały. W 3D przednie fotele jedynie pochylają oparcia, nie da się ich przesunąć automatycznie przy wsiadaniu. Dźwignia składania fotela idealnie pod ręką.

Bardzo wydajna wentylacja tj. szybko się nagrzewa zimą, szybko odparowuje szyby przód/tył nawet przy wyłączonej klimie. Na maksymalnym grzaniu ciężko zimą wysiedzieć w ciuchach (polarze, czy kurtce). Bywają często problemy z klimą tzn. chłodnice z wiekiem i przebiegiem lubią się rozszczelnić. Ciekawostka: tylko wersja BEZ klimy ma filtr kabinowy - dostęp prosty, ale obsługa totalnie nieprzemyślana! (polecam obejrzeć na YT)

Dla niewysokich z przodu OK (brak regulacji wysokości siedziska), z tyłu jedynie dzieci albo nierosłe osoby - o jeździe w 5tkę można zapomnieć, realnie auto 4-osobowe, lecz to raczej nie powinno nikogo dziwić. Wersja 5-drzwiowa oferuje tyle samo miejsca co 3-drzwiowa - jedynie skrócono przednie i dołożono pare drzwi z tyłu. Mój ma z tyłu isofix-y, a to bodaj też nie takie oczywiste wtedy. Fotele przednie po liftingu raczej pod Europejczyków, nie Azjatów i to jest zaleta.

Bardzo ciche, szczelne auto jak na miejskiego malucha, jestem wręcz zaskoczony. Cichy silnik, cichy wydech, niski hałas opływającego powietrza (na trasie) i do tego sprawnie się nagrzewa i ciepło tak szybko nie ucieka. Inne miejskie japońce w tej klasie bywają głośniejsze, szczególnie ze strony bagażnika, czy nadkoli.

Tanie OC, dobry dostęp i wybór zamienników oraz niedrogie, konstrukcja przyjazna użytkownikowi, który lubi sam grzebać przy swym aucie. Żadnych eksperymentów, jedynie czasami ciasno pod maską, więc jak ktoś ma większe łapy, to sobie je raczej na pewno poobdziera o ostre elementy. Ceny i spec. eksploatacji: + olej silnikowy 10W40 (lany fabrycznie) ok. 3 L max co 15 tys. km (zalecam wcześniej) + płyn w skrzyni 80W90 GL4/GL5 ok. 3 L + płyn hamulcowy DOT4 + czynnik chłodniczy R134a ok. 500g + płyn chłodniczy dowolny ok. 4 L + filtr powietrza silnika ok. 30 PLN + filtr paliwa ok. 22 PLN + filtr oleju ok. 20 PLN + świeca zapłonowa zwykła kilkanaście PLN (x4) + żarówka mijania/drogowe H4; pozycja/tablica W5W; pozycja tył/stop P21W; cofania P21W; pmg P21W czerwona; kierunki PY21W; 3-ci stop LED + opony oryginał 14" (zapasówka pełnowymiarowa) + sonda lambda od ok. 100 PLN (uniwersalna) - są 2 szt. + przegub 150 PLN + chłodnica silnika ok. 100 PLN + chłodnica klimy (skraplacz 200-500 PLN + filtr klimy (osuszacz) ok. 50 PLN + siłownik klapy tył 25 PLN + wycieraczki przód najpopularniejsze mocowanie "U", tył specyficzna wąska + zbiorniczek wyrównawczy chłodnicy 50 PLN + osprzęt tylnego hamulca taniocha :) + rozrząd na łańcuchu, czyli jak się dba o interwały olejowe i nie szczędzi na "oliwie", to pojeździ długo Ogólnie poogarniałem co poprzedni właściciel powinien prędzej, czy później zrobić i póki co mnie nie zawiodło jeszcze, a robię zarówno trasy jak i miasto.

Jak na takie auto w obecnych "pandemicznych" czasach, gdzie ceny większości aut poszybowały do góry K11-tka zachowuje (jeszcze) zdrowy rozsądek - to dobrze - jednakże jak ktoś chce się tym autem trochę nacieszyć bezproblemową, oszczędną jazdą, to polecam jednak te egz. z górnej póki cenowej, bo są zazwyczaj ogarnięte i zadbane - z doświadczenia własnego: zanim znalazłem swój, to te tańsze, czy ze "złotego środka" na żywo mocno odbiegały stanem od zdjęć, czy opisu, więc zmarnowałem trochę czasu (i pieniędzy) na wycieczki krajoznawcze! Polecam oglądać oferty od 4000+ i dobrze wypytać sprzedającego jeśli to jego prywatne auto, bo te tańsze na żywo zazwyczaj rozczarowują, czasami nawet i mocno...

Przegub prawy przy 138 tys. km, miejscami lubi schodzić lakier (przy rancie dachu, przy rynienkach dachu, przy przednich nadkolach, tylnej klapie, pod maska na błotnikach - typowe miejsca dla K11), reszta jak popuszczające tłoczki hamulcowe, czy skorodowana linka ręcznego to z wiekiem, ale tanie zamienniki.

Chłodnica klimy/wody (typowa usterka dla K11) oraz pękające zbiorniczki wyrównawcze na górze (typowe dla K11), sonda lambda na kolektorze wydechowym (co ciekawe auto jechało cały czas normalnie, tylko błąd OBD wywalało) - części na szczęście tanie i łatwo dostępne w zamienniku.