Ocena kierowcy - Mitsubishi Space Star (1998)

Dobry samochód, który nie udaje, że jest czymś więcej. Niezawodny i sprawie jeżdżący. Wyglądem nie rzuca się w oczy, a jednocześnie jest elegancki (wersja DI-D Komfort - inne wyglądają różnie, najbrzydsze są benzynowe 1.3 z czarnymi zderzakami i malutkimi kółkami): stylistycznie się nie starzeje. Idealne auto do napadu na bank: ani duże, ani małe, ani \"zajefajne\" ani brzydkie. Nie zauważają go złodzieje ani wandale (ani właściciele... zdarzyło się parę razy mi i mojej rodzinie stać tuż obok niego i szukać go na parkingu, szczególnie na tych dużych przed marketami). Wersje po liftingu wyglądają ciekawiej. Warto tylko pamiętać, że nie jest to wół roboczy: duże obciążenie i polne drogi nie są dla tego samochodu najlepsze.

1.9 turbodoładowany common rail z Renault. Latem w trasie z włączoną klimatyzacja potrafi spalić 5,5l/100km. Średnie spalanie 6-6,5l/100km. Można jeździć płynnie nie przekraczając 2000-2500 obrotów. Minusem jest wyraźna turbodziura i raczej mało delikatny przyrost momentu obrotowego: w połączeniu z pedałem gazu \'drive by wire\' (brak mechanicznego połączenia z silnikiem) zdarza się czasem zgasić silnik przy ruszaniu albo w zrobić widowisko w nietypowej sytuacji: zakopanie się przy ruszaniu pod górę na łące albo spalenie gum przy szybkim ruszaniu. Po prostu wymaga wyczucia.

OK. Czasem wydaje się, ze przydałby się 6-ty bieg. Zdarza się włączyć czwórkę zamiast dwójki, ale poza tym biegi można zmieniać dwoma palcami.

Tu sprawa przedstawia się dwojako. Układ kierowniczy jest \"gąbczasto-mięsisty\". Czasami wydaje się, że auto z opóźnieniem reaguje na ruchy kierownicą (przesiadając się z przygotowanego do KJS małego samochodziku na nisko profilowych oponach można się na pierwszym szybszym zakręcie wystraszyć). Niby jest w miarę precyzyjny ale nie daje odczucia kontaktu z jezdnią. W dodatku jest bardzo wrażliwy na moment obrotowy: przy ostrym przyspieszaniu auto zaczyna wyraźnie myszkować. Koleiny pogarszają sprawę, auto wyraźnie \"szuka\" gdzie by tu zjechać. Samo zawieszenie jest dobre. Wbrew odczuciom kierowcy (co powodowane jest układem kierowniczym) auto jest neutralne w prowadzeniu a po ujęciu gazu w zakręcie łagodnie przechodzi w łatwą do kontrolowania nadsterowność. Ośnieżone zakręty zimą to czysta przyjemność: auto daje się łatwo kierować gazem. Trzeba natomiast uważać na niską ładowność. Co do komfortu jazdy jest dobrze, ale auto nie lubi krótkich nierówności a niektóre progi zwalniające powodują lądowanie \"na nosie\". Sprawa znana: dobre zawieszenie na Europejskie drogi.

W porządku. Sytuacje poprawiają dość duże lusterka zewnętrzne. Maska opada pod ostrym kątem, prawie równo z szybą, więc trzeba uważać. Dobrym pomysłem może być wyciągnięcie środkowego tylnego zagłówka.

Minivan: pozycja za kierownicą raczej \"krzesłowa\", kierownica albo nisko jak w samochodzie albo wysoko ale jak w autobusie. Auto cierpi na typowy problem: dla osób wysokich pedały są za blisko a kierownica za daleko i niestety nie da się tego \"przeskoczyć\". Sama kierownica w wersji sprzed liftingu jest po prostu brzydka i przypomina typowe kierownice starszych Japończyków: na pewno nowsze kółko jest bardziej wygodne i ładniejsze. Z tyłu siedzi się fajnie, w czym udział ma przesuwana tylna kanapa.

Zimą grzeje, latem chłodzi (klimatyzacja). Właściwie nie za bardzo jest o czym się rozpisywać.

Z przodu ilość miejsca przeciętna, z tyłu jest nieźle. Dopóki pamięta się, że to tak naprawdę wysoki kompakt a nie mała ciężarówka jest OK.

Jest OK, szum wiatru raczej niesłyszalny. Potrafią natomiast hałasować plastikowe elementy wnętrza: szczególnie deska rozdzielcza sprawia wrażenie taniej i takie też wydaje odgłosy.

Jest dobrze: auto bezawaryjne a spalanie śmiesznie małe. Dobra dostępność części, oryginalnych i zamienników. Cały \"dół\" pasuje od Mitsubishi Carisma i Volvo serii 40 a układ napędowy od Renault.

Można znaleźć poniżej 20tys. auto bogato wyposażone i w dobrym stanie, którego nie trzeba się wstydzić, nawet za granicą. W porównywalnych cenach są Nissany Almera Tino 2.2 diesel. Jako współczesne auto nie toleruje oszczędzania na czynnościach obsługowych i częściach: warto na przykład zainwestować w dobre opony (patrz opis układu kierowniczego), ale w zamian jest praktycznie bezawaryjne.

Lubią odpadać przełączniki opuszczania szyb, deska rozdzielcza potrafi hałasować, o czym już pisałem. Czasem przepali się jakaś żarówka na desce.

Nie dzieje się nic poważnego poza normalnym zużyciem. Brak najmniejszych ognisk rdzy.