Ocena kierowcy - Mitsubishi Outlander III SUV PHEV

Pod względem estetycznym i jakości wykończenia zaledwie poprawnie. Od strony technicznej, technologicznej, bezawaryjności i wrażeń z jazdy jest dobrze, o ile nie bardzo dobrze.

Trudno powiedzieć coś więcej o silniku spalinowym, bo zasadniczo jest po to, żeby napędzać silniki elektryczne, pracuje w komfortowych warunkach gwarantujących mu długowieczność, nie jest wysilony (ok. 121 KM). Jego największą wadą jest to, że jak już musi wkroczyć mocniej do akcji to go słychać. Niestety nie jest to przyjemne doznanie, ale jak skrzynia CVT ustabilizuje obroty jest już całkiem znośnie. Dwa silniki elektryczne, które podają moc oddzielnie dla każdej z osi to już inna historia, są oczywiście niemal bezgłośne, reagują bardzo żywiołowo i sprawiają subiektywne wrażenie jazdy dużo mocniejszym samochodem niż wynika to z danych producenta.

Jak to CVT szału nie ma, robi swoją robotę w oparciu o założenia według, których ją skonstruowano. Czyli po rozładowaniu baterii i przy bardziej zdecydowanym obchodzeniu się z pedałem gazu wkręca silnik na niepotrzebnie wysokie obroty powodując wzmożony hałas. Jednak jeżdżąc autem z poszanowaniem ogólnych zasad jazdy każdym autem hybrydowym, tj. przewidująco, płynnie i spokojnie, można te negatywne odczucia akustyczne minimalizować. Za to odwdzięcza się trwałością na poziomie nie gorszym niż automatyczne skrzynie hydrokinetyczne, a na pewno przewyższają większość dostępnych na rynku dwusprzęgłówek.

Jak dla mnie rewelacja mając na uwadze gabaryty i charakter auta (SUV). Jeździ się tym dużo lepiej niż wersją nie-hybrydową Outlandera, ponieważ bateria umieszczona w podłodze dociąża i stabilizuje auto w zakrętach. W zasadzie to jeździ się tym jak dużym kombi. Auto dobrze trzyma zadany mu kierunek i - o ile nie próbujemy naginać praw fizyki - jeździ jak po sznurku. Daje tylko 4 * bo mimo wszystko to nie jest wdzięk BMW X3 czy Mazdy CX5.

Nie wiem za bardzo co tu oceniać. Bryła auta jest zwarta, wygląda dość nowocześnie i nie powinna się zbyt szybko opatrzeć, zwłaszcza, że wersja przed liftem była produkowana dość krótko. Jakość spasowania poszczególnych elementów jest poprawna, grubość i twardość powłoki lakierniczej też wydaje się zadowalająca, gorzej, że jak już zrobi się jakiś odprysk, to lepiej od razu zasuwać do lakiernika bo korozja atakuje jak świadek jehowy klamkę domu na przedmieściach. Serio, nad zabezpieczeniem blach przed korozją Mitsubishi mogłoby jeszcze popracować, choć z drugiej strony tam gdzie powłoka lakiernicza ma zachowaną ciągłość nic złego się nie dzieje.

Widoczność na przodu i na boki jest wzorowa. Nie stwierdzam też problemu z widocznością do tyłu. Słupek D nie jest inwazyjny, choć zaznaczam, że przy cofaniu polegam na wstecznej kamerze (wydaje mi się, że w Outlanderze wchodzi ona w wyposażenie seryjne).

Regulacja przednich foteli, kierownicy i lusterek daje możliwość optymalnej pod kątem wygody konfiguracji pozycji. Możliwość regulacji pochylenia kąta tylnej kanapy tez zasługuje na aprobatę. Z tyłu powinno być wygodnie trzem przeciętnie rosłym osobnikom, nawet na dłuższych dystansach. Na zapięcie 3 fotelików dla dzieci raczej nie ma co liczyć. Co istotne, zwłaszcza w przypadku japońskich aut, siedziska foteli i kanapy nie są zbyt krótkie. Mogłyby za to być trochę bardziej sprężyste. Ilość i pojemność schowków będzie wystarczająca nawet dla rodzin z dziećmi. Zbalansowanie zdolności do tłumienia nierówności i miękkości resorowania w moim subiektywnym odczuciu jest optymalne. Poczucie wygody psuje tylko ociężale działający system multimedialny, ale wydaje mi się, że problem dotyczy większości nie luksusowych aut z analogicznego okresu produkcji. Przy tym niektóre funkcjonalności zasługują na szczególne potępienie vide parowanie telefonu i wgrywanie książki telefonicznej czy obsługa nawigacji. Poleganie w 100% na seryjnym systemie multimedialnym rekomenduję tylko szachistom, pozostali powinni jak najszybciej pogodzić się z telefonem w uchwycie na szybie. Szkoda, że system nie obsługuje jakiegoś MirrorLinka lub Android Car Auto. Automatyczne otwieranie pokrywy bagażnika działa i sprawdza się w niektórych sytuacjach, ale nie jest to coś do czego koniecznie chciałbym dopłacać.

Jest bardzo dobrze. Klima działa tak jak powinna, nawet w trybie auto doskonale dopasowuje swoja pracę do panujących warunków. Szybko nagrzewa i chłodzi wnętrze dość dużego nomen-omen auta, ale nie próbuje przy tym urwać głowy. Warto przy tym dopłacić do wersji z grzanymi tyłkami i oknem dachowym, które to wyposażenie w hybrydowym wydaniu Outlandera powinno być seryjne, bo rewelacyjnie się tu sprawdza. Trzeba jednak pamiętać, że używanie klimatyzacji dość drastycznie zmniejsza zasięg pokonywany na samej baterii w trybie wyłącznie elektrycznym i podważa sens i satysfakcję z jazdy hybrydą Plug-In.

Wszystko super, zwłaszcza z przodu, ale gdyby samochód był 3-4 cm szerszy, wtedy na tylnej kanapie wygodniej podróżowałoby się dorosłym i może dałoby się zapiąć te 3 przeklęte foteliki dla kaszojadów.

Przy pełniejszym korzystaniu z mocy auta w trybie spalinowym daję 2 *. Za to jazda w trybie elektrycznym zasługuje na 5 *, bo wtedy słychać tylko szum majestatycznie sunących po asfalcie opon.

Układ elektryczny jest w zasadzie bezobsługowy. Jazda na prąd nawet w taryfie dziennej jest dużo tańsza niż na jakimkolwiek innym paliwie w silniku spalinowym. Dodatkowo pracodawca umożliwia mi ładowanie samochodu pod zakładem pracy, czyli pokonując dziennie ok. 40 km dom-praca-dom kosztuje mnie to 0 zł. W trybie hybrydowym elektryczno-spalinowym po rozładowaniu akumulatorów spalanie benzyny bezołowiowej 95 wynosi ok. 6,2 l/100 km (wrzuciłem też na AC obszerniejszy opis spalania). Olej w silniku spalinowym wymienia się co 2 lata ze względu na jego starzenie, bo jeżdżąc 10-15 tyś km. rocznie i tak 60% tego przebiegu pokonacie na silniku elektrycznym. Jak umiejętnie korzysta się z systemu rekuperacji (odzysk energii przy zwalnianiu, hamowaniu, jeździe z górki, etc.) klocki hamulcowe powinny wytrzymać jakieś 150 tyś. km. Dotyczy to też wytrzymałości całego zawieszenia i układu jezdno-napędowego, który w autach hybrydowych, eksploatowanych z zasady łagodniej, podlega znacznie mniejszym obciążeniom niż w spalinowych odpowiednikach. Wyjątek dotyczy tylko opon, które przy dość dużej masie auta nie mają zbyt łatwego życia.

Jako nowy? W życiu nie kupiłbym za wydumaną przez Mitsubishi cenę. Nawet gdyby było mnie na to stać, to po prostu auto nie było warte tej ceny, w budżecie ok. 200 tyś. zł dostępne były inne lepsze auta, także hybrydowe. Ale jeśli chodzi o rynek aut używanych... to już zupełnie inna historia! Auto podło łatwym łupem innych SUV-ów, w tym bardzo dobrej hybrydowej Toyoty RAV4. Przez to, a może dzięki temu, używanego ale niezajeżdżonego Outlandera PHEVa można kupić w atrakcyjnej cenie. Gwiazdki w kategorii relacji jakość/cena oczywiście przyznałem w odniesieniu do cen aut używanych.

Jakieś pierdoły typu pękające lub spadające ze swoich mocowań plastiki osłaniające np. szyny lub mocowanie foteli. Nic co psułoby zadowolenie z eksploatacji.

Uu... co? Tu nic się nie dzieje i nie ma prawa się dziać! Wyrażając opinię mam na względzie okres mojej przygody z tym autem jak i wcześniejszy 2-letni okres eksploatowania auta przez moją siostrę.