Ocena kierowcy - Mitsubishi Lancer IX Sportback

Jestem rozczarowany tym samochodem. Budzący respekt wygląd nijak się ma do całokształtu. Silnikowi brakuje wigoru. Aby to zrekompensować trzebo kręcić pow. 3500 obr., a wtedy komputer pokazuje średnie spalanie w okolicach 10 l. Trzeba uważać przy wyprzedzaniu, czyli najczęściej redukować bieg na niższy. Pokazuje to, że do mojego stylu jazdy trzeba by było kupić Lancera z silnikiem 2.0 DID, tyle tylko, że jego cena jest kosmiczna. Pomimo sportowych, wydawać by się mogło korzeni, zawieszenie Lancera na dużych nierównościach wpada w nieprzyjemne kołysanie. Ergonomia dla japończyków - wszystko malutkie. Do tego dochodzą fatalne fotele o trzymaniu i wygocie taboretu.

Lancer 1.6 MIVEC to muł totalny. Silnik żyje dopiero powyżej 4 tyś obrotów. Poniżej trzeba uważać przy wyprzedzaniu, czyli najczęściej redukować bieg na niższy. Generuje to spore spalanie. Ponadto odgłos samochodu z wydechu o średnicy kciuka, przypomina Fiata Cinquecento.

Skrzynia jest i tyle mogę o niej powiedzieć. Biegi wchodzą w miarę precyzyjnie, ale irytuje długa dźwignia.

Pomimo sportowych, wydawać by się mogło korzeni, zawieszenie Lancera na dużych nierównościach wpada w nieprzyjemne kołysanie. Efekt przypomina jazdę dużym fiatem lub polonezem - bujanie i chorobę morską ;) Na pochwałę zasługuje pokonywanie nierówności typu dziury - nie robią na aucie wrażenia.

Jest OK. Można się jedynie przyczepić do grubych słupków przednich. Na plus zasługują duże lusterka wsteczne.

Jest kiepsko. Jestem duży chłop i łapki też mam spore, więc: nieporozumienie to umieszczenie dźwigni otwarcia wlewu paliwa tuż przy dźwigni otwarcia bagażnika. Użycie jednej z nich często kończy się otwarciem drugiego. Sterowanie głośnością radia to również przygoda. Komputer pokładowy jest, ale umiejscowienie przycisku jego sterowania to nieporozumienie. Do tego dochodzą fatalne fotele o trzymaniu i wygocie taboretu.

Jest i działa.

Jest średnio. Miejsca nie brakuje, ale fotele zapewniają trzymanie taboretu. Irytuje szczególnie jazda z tyłu: Pod nogami mamy wówczas poprzeczkę, dzięki temu czujemy się jak na drabinie. Oparcie tylnej kanapy jest pod takim kątem, że trzeba się trzymać podłokietnika, aby nie zjechać pod przedni fotel.

I tu jest tragedia!!! Silnik lubi obroty i wtedy we wnętrzu jest głośno. W samochodzie słychać dosłownie wszystko co się dzieje dookoła. Gdy kamyk wpadnie w nadkole to słychać go tak , jakby latał po kabinie. Przejazd przez kałużę powoduje chęć podnoszenia nóg do góry. Długo z tym uczuciem walczyłem, aby nie odrywać ich od pedału gazu.

Lancer 1.6 miał być ekonomiczny, w porównaniu do 1.8. Ale spalanie dalej jest na sporym poziomie. Silnikowi brakuje wigoru. Aby to zrekompensować trzebo kręcić pow. 3500 obr. a wtedy komputer pokazuje średnie spalanie w okolicach 10 l. W trasie można zejść do ok. 6.5 l / 100 km, ale frajdy z jazdy wówczas zero. Okresowy serwis to wydatek powyżej 1000 zł. Na szczęście napraw jeszcze nie było.

Za 65 tysięcy, następnym razem kupię ponownie używane auto klasy premium np. Volvo i będę się rozkoszował każdym połykanym kilometrem.

Trzeszczący głośnik w tylnych drzwiach mnie irytuje w nowym aucie.

Zero problemów.