Ocena kierowcy - Mitsubishi Colt VI Hatchback

Auto przez około 1,5 roku użytkowania pokazało mi jak często można odwiedzać mechanika. Remonty hamulców, trzykrotnie klimatyzacja, psujący się wyświetlacz na środku deski rozdzielczej, dość szybko zużywające się łożyska osprzętu silnika. Bardzo irytującą usterką były liczniki z kontrolkami, w pewnym momencie zaczęła mi mrugać dioda temperatury płynu chłodzącego co w połowie trasy potrafi zdenerwować. Z ręcznym trzeba obchodzić się bardzo delikatnie, zbyt gwałtowne jego użytkowanie to kolejny powód do częstego odwiedzania warsztatu, odradzam zostawianie Mitsu na wzniesieniu, bałbym się, że hamulec znowu puści. W budżecie jaki miałem dostępny w chwili zakupu wciąż uważam, że to jedna z lepszych opcji porównując do tego co było dostępne na rynku tj. Ford Fiesta, Fiat Punto, Renault Clio, Skoda Fabia. Mitsu jest od nich żwawsze i moim zdaniem ładniejsze. Napraw było wiele, ale na szczęście nie były one specjalnie drogie, poza wyjątkami, bo dostępne są zamienniki. Na pewno nie było to potwierdzenie japońskiej niezawodności, ale to może kwestia wadliwego modelu.

Najlepszy aspekt tego auta, benzyna pracuje równo i nie sprawia problemów (nieco gorzej jego osprzęt). Dźwięk jaki wydaje jest przyjemny dla ucha. Spalanie jak na tą wielkość raczej przyzwoite. W razie potrzeby chętnie wkręca się na wyższe obroty oferując swoją moc, natomiast trzeba się liczyć, że bez tego Mitsu będzie raczej ospałe i ekonomiczne. Zerowy pobór oleju.

Piątka trochę za krótka, można na niej jechać od 50 km/h do V-max, przez co przy jeździe na ekspresówce czy autostradzie przy prędkości przelotowej robi się nieprzyjemnie. Najbardziej mnie denerwowało haczenie wstecznego, a z czasem też jedynki. Biegi wchodzą dość ciężko, problem miałem też z cięgnami i drążek nie wracał na swoją neutralną pozycję samemu po wrzuceniu luzu.

Mitsu Colt jest dośc twarde, trzeba się z tym liczyć jeżdżąc po mieście lub dziurawej nawierzchni. Jak na swoją długość ok. 3,7m jest stosunkowo pewne w swojej jeździe. Jedyne czego mi brakowało to lepsze wybieranie wybojów, ale coś za coś, w zakrętach dzięki temu Mitsu było pewniejsze. Z zawieszeniem problemów raczej nie miałem, McPhersony z przodu, belka z tyłu - tanie (nawet jak na japończyka) w utrzymaniu rozwiązanie i dość trwałe. Hamulce (o ile akurat działają) zapewniają dobrą drogę hamowania.

Lakier dość cienki, jak to z resztą w auta z Japonii. Z rdzą nie miałem dużego problemu, raczej w normie bym powiedział. Powoli pojawiały się oznaki na progach, na masce pod lakierem pojawił się "pryszcz" - blacha zaczęła korodować pod powłoką. Poza tym trzymało się całkiem nieźle.

Słupki A zabierają sporo widoczności, do tyłu jest mała szybka, przez tyle małe szybki nie widać za wiele więcej, czujników parkowania brakuje. Trzeba się nauczyć, że przy parkowaniu i cofaniu należy sobie dobrze zapamiętać otoczenie, bo później wielu rzeczy nie będzie już widać.

Schowków mi nie brakowało, łatwo dostępne dla kierowcy. Raczej wszystko było pod ręka. Na plus składanie tylnej kanapy - po złożeniu w bagażniku jest zaskakująco duża, płaska podłoga. Plastiki twarde, nie pękają.

Na pewno zaletą było szybkie nagrzewanie się silnika przez co w Mitsu szybko robiło się dość ciepło. Wadami są głośność nawiewu, ustawiając na więcej niż 2 z 4 będzie głośno. Klima przez rok użytkowania naprawiałem trzy razy, dwukrotnie nieszczelność i raz sprzęgiełko kompresora. Niby dość tanio, ale jeżdżenie do warsztatu co chwilę jest męczące.

Z przodu bez problemu z miejscem na nogi i głowę, nieco gorzej z tyłu, ale to wszystko zależy ile miejsca zostawi się na bagażnik. Fotele kierowcy i pasażera zapewniają dobrą wygodę, kanapa z tyłu twarda i niezbyt wygodna.

Słabe, przy prędkościach 120 km/h lub więcej jest irytująco głośno. Do rozmowy trzeba mówić głośniej, zdecydowanie nie jest to auto na długie podróże autostradą.

Częste naprawy to główny powód takiej oceny. Dużą ulgą są dostępne zamienniki lub w razie potrzeby używki części.

Żarówka w reflektorze, poza tym z pierdół raczej nic.

Opisane wyżej.