Ocena kierowcy - Mazda Demio I

Bardzo przyjemny samochód za małe pieniądze. Jeździłem nim dwa lata po zdaniu prawa jazdy do momentu kiedy kupiłem większy i nowszy samochód. Wykręciłem nim w tym czasie 20 tysięcy kilometrów i nigdy nie odmówił mi posłuszeństwa. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że to bardzo dobry wybór na pierwszy samochód, 63 konie nie odbierają resztek rozumu jednak na jedynce i dwójce potrafią zaskoczyć spod świateł, prosta budowa pozwala wykonać podstawowe naprawy/wymiany części nawet ludziom niezbyt zainteresowanym mechaniką pojazdową, małe wymiary i dobra widoczność ułatwiają parkowanie a mała pojemność sprawia, że nie zbankrutujemy tankując czyste 95. Nie jest to samochód najlepiej wykonany i wygodny jednak za te pieniądze uważam, że jest to naprawdę dobry wybór i godny konkurent dla Civiców, Golfów i innych wózków wybieranych jako pierwsze samochody. Szczerze polecam.

Mimo niewielkiej mocy daje sobie radę z lekkim nadwoziem. Na pierwszym i drugim biegu istna rakieta, pod warunkiem jednak, że jedziemy sami, komplet pasażerów na pokładzie to już wyzwanie i 63 konie ma problem "uciągnąć" spod świateł taki zestaw. Nie bierze oleju, nie psuje się. Krótko mówiąc dzielnie służy.

Mimo 18 lat na karku nadal dobrze działa, biegi wchodzą bez problemów i z przyjemnym oporem, drążek nie lata na wszystkie strony. Niestety przełożenia są krótkie, do miasta w sam raz, na trasę tak sobie, przy 100km/h silnik ma obroty w okolicach 3000 i jazda przez dłuższy czas w ten sposób jest męcząca. Należy jednak traktować to raczej jak cechę nie jak wadę, to po prostu nie jest samochód na trasy.

Bez zbędnych fajerwerków. Lekko podsterowny jak każdy przedni napęd. Prowadzi się nieźle i daje się łatwo kontrolować, jednak trzeba pamiętać, że nie jest to samochód sportowy bo za sprawą wysokiego środka ciężkości można skończyć w rowie. Z elementów na minus, kiedy bagażnik i tylna kanapa są puste tył samochódu podskakuje jak piłeczka ping-pongowa na wybojach, niezbyt przyjemne doznanie, zwłaszcza, że zaczyna wtedy skrzypieć całe wnętrze.

Jak przystało na samochód japoński Demio nie jest najlepiej zabezpieczone przed korozją. Rdza potrafi zaatakować ranty drzwi, progi, słupki A, i podłogę. Jak w starym żarcie "Mazda jest jak płot, raz w roku trzeba malować". Z jakiegoś powodu w moim egzemplarzy cieknie do wnętrza w okolicy słupka C i woda zbiera się w efektowny basen pod podłogą bagażnika. Trzeba także pamiętać, że jest to niezbyt popularny samochód i może być problem ze zdobyciem niektórych części blacharskich.

Widoczność jest rewelacyjna! Krótka maska, brak wystających elementów z tyłu samochodu, ogromne szyby, cienkie słupki i duże lusterka sprawiają, że człowiek czuje się jak w akwarium, widzi wszystko dookoła. Z "ciekawostek", lusterko we wnętrzu w dziwny sposób oddaje odległość i wielkość przedmiotów za samochodem, wszystko wydaje się bliżej niż w rzeczywistości. Można się zdziwić przy parkowaniu, kiedy w lusterku wydaje się, że samochód za nami dotyka już naszego zderzaka a po wyjściu okazuje się, że stoi ponad metr od nas. Trzeba się do tego przyzwyczaić.

Co tu dużo mówić, nie jest to samochód nad którym siedziały sztaby inżynierów od spraw ergonomii jednak jest całkiem dobrze, pokrętła są duże i umieszczone w dogodnym miejscu, do obsługi samochodu można szybko się przyzwyczaić. Problemem może być tylko pozycja kierownicy i zakres regulacji fotela kierowcy, do samochodu ciężko wsiąść przez mały "prześwit" między kierownicą a fotelem. Fotele takie sobie, ani dobre, ani złe, siedzi się trochę jak na stołku. Dla ludzi niższych niż 180cm auto Demio będzie wygodne. Wyżsi mogą mieć problem z niewygodną pozycją nóg.

Ogrzewanie jest krótko mówiąc słabe, długo się nagrzewa, nadmuch na szybę działa bardzo przeciętnie w konsekwencji czego warto zawsze mieć szmatkę lub gąbkę przy sobie aby szybę przetrzeć. Sam nawiew na 2 i wyższych biegach dość hałasuje. Klimatyzacji nie było mi dane sprawdzić, kupiłem z pękniętą chłodnicą i nigdy nie naprawiłem więc się nie wypowiem.

Dla osób poniżej 180cm Mazda Demio będzie dobrym samochodem, cztery dorosłe osoby mogą w miarę wygodnie podróżować. Nie będzie to poziom wygody jak w klasie S jednak na kolana i nad głową miejsca nie powinno nikomu zabraknąć. Kierowca może trochę narzekać na ograniczoną przestrzeń na nogi, jednak reszta jest naprawdę w porządku. Jak na tak mały samochód jest pod tym względem naprawdę dobrze.

Jest słabo, plastiki trzeszczą i skrzypią na wybojach, przy wyższych prędkościach daje o sobie znać silnik, który wyraźnie słychać w kabinie oraz szum powietrza wokół lusterek. Raczej nie polecam ludziom, którzy w samochodzie pragną się wyciszyć...

Części oprócz blacharskich nie są drogie, a w samochodzie nie ma się co psuć. Dzięki prostej konstrukcji, prawie każdy jest w stanie dokonać drobnych napraw bez konieczności wizyty u mechanika. Poza elementami eksploatacyjnymi nie psuje się w zasadzie nic. Trzeba mieć jednak na uwadze, że niektóre części mogą być ciężko dostępne oraz, że samochód rdzewieje, jeśli odpowiednio wcześnie nie zadba się o stan blachy naprawa może przekroczyć wartość samochodu.

Jest to uczciwy samochód za niewielkie pieniądze. Nie oferuje bogatego wyposażenia ani niebywałego komfortu podróżowania jednak nadrabia bezawaryjnością. Auto dla ludzi, którzy nie oczekują od auta mega wypasu i komfortu a jedynie tego by jeździło i się nie psuło. Jako tani środek transportu sprawdza się świetnie.

W samochodzie nie psuje się nic bo nie ma się co psuć. Nie jest to samochód naszpikowany bajerami, które z czasem mogą odmówić posłuszeństwa. Układ napędowy także jest prosty i jeśli odpowiednio o niego dbamy to bardzo żywotny. Z pierdół irytować może jedynie mocowanie rolety bagażnika. Mało które Demio ma całe, niepołamane mocowanie.

Nie psuje się, po prostu.