Ocena kierowcy - Mazda 626 V Sedan

Kiedyś już oceniałem to auto, jednak z perspektywy czasu, kilka lat po sprzedaży, chciałbym nieco zrewidować swoją ocenę i dostosować ją do realiów rynku. Co jakiś czas mimo wad wzdycham z sentymentem, ale tych aut w miarę dobrym stanie jest na rynku coraz mniej. Obecnie nie ma znaczenia czy przedlift / polift, czy 1.8 / 2.0. Najważniejsze, to znaleźć auto doinwestowane, które ma już za sobą naprawę korodującej karoserii. Z racji wieku i przebiegów nie ma się co spodziewać nadmiernej bezawaryjności. Auto wbrew pozorom jest nieco skomplikowane, niektóre części drogie.

Silnik prosty, niby niewysilony, niby bezkolizyjny. 115 KM z 2 litrów, mi od przebiegu 105 tys do sprzedaży przy 145 nie sprawiał problemów. Niestety, kolejny właściciel zarżnął auto. Czy wynikało to z jego braku wiedzy technicznej, czy z ukrytej usterki - nie wiem. Wiem tylko, że auto nie było wcale takie szybkie, ale za to paliło stosunkowo niewiele. Oleju nie pobierał - a jeżeli już, to ilości minimalne, ja na bagnecie nie widziałem różnicy.

W porównaniu do obecnego auta - też Mazdy - skrzynia jest kiepska. Na plus na pewno zestopniowanie, długa 3, na 5 można spokojnie jechać od około 65 km/h. Trójka przydaje się przy wyprzedzaniu, bo nawet na 4 o jakiejś w miarę dobrej w porównaniu z współczesnymi autami elastyczności można zapomnieć. Kiepsko wchodził wsteczny, czasami konieczne było wrzucanie na dwa lub trzy razy.

Na duży minus przenoszenie drgań z nawierzchni na kierownicę. Ówczesny dla Mazdy układ zawieszenia doskonale został podsumowany w programie Auto TVP2 z lat 90 przy okazji testu 323 sedan. Ma się wrażenie, że przednie koła zawisają w powietrzu, do tego poprzeczne nierówności krótkie mocno odczuwalne (pomimo opon balonów). Na plus wspomaganie, silne i ułatwiające parkowanie. Na minus utrzymywanie toru jazdy podczas podróży autostradą. Przekraczanie 110 km/h było walką z wiatrem, mało to bezpieczne i trochę męczące. Na minus również słabe wyciszenie pracy zawieszenia.

Ogromy minus za podatność na korozję. Auto niezależnie czy miało 12 lat, czy ma 20 - koroduje. Po prostu. Ranty drzwi, nadkola tylne, podłoga, progi. Newralgiczny punkt to również kielichy tylnego zawieszenia, oraz kielich przedni pod przewodami klimatyzacji. Ranty maski, dach nad szybą czy tylna klapa również potrafią zardzewieć. Na duży plus pewne elementy czyniące to auto nieco archaicznym, ale o tym w innych częściach oceny.

Tu w porównaniu zwłaszcza z nowszymi autami same plusy. Po 1 dobrze widoczna maska, przez co łatwo jest wyczuć gabaryty auta. Podobnie z widocznością do tyłu. Jedyne co może przeszkadzać w sedanie to gruby słupek C. Na pewno widoczność po skosie dobra do przodu - słupek A nie tworzy z obudową lusterka wielkiej czarnej dziury. Również lusterka wsteczne super. Bardzo dobre światła, szklane klosze lamp robią dużą różnicę.

Na minus jedynie zasłonięcie przez kierownicę wyświetlacza od klimatyzacji - ale to może być tylko przy określonym wzroście kierowcy. Zegary - czytelne i ładnie podświetlone, wszelkie pokrętła, przyciski są pod ręką. Na minus dla niektórych na pewno fotele. Są dość obszerne, ale męczyły bardziej niż fotele w Maździe 2. Użyteczna przestrzeń pod panelem radia - dobre miejsce do odłożenia telefonu i dokumentów. Duży schowek. Mało wygodny podłokietnik centralny z przodu.

Większych problemów nie było. Auto szybko się nagrzewało i ładnie chłodziło, ale parowanie szyb było nieco problematyczne.

Auto jest duże, wiec można się spodziewać dobrej przestrzeni. Bagażnik pojemny, nawet dość duży otwór załadunkowy sedana. Może na tylnej kanapie było nieco wąsko, ale w tamtych latach auta klasy średniej były węższe niż obecnie.

Po jeździe autostradą przez godzinę z prędkościami 130-140 km/h było czuć w uszach dudnienie. Niektóre auta nie mają wygłuszenia grodzi i nie, że coś zjadło - po prostu nie było. Głośna praca zawieszenia z przodu.

Drogie oryginalne części, zwłaszcza zawieszenia. Walka z rdzą to walka z wiatrakami. Niskie koszty na paliwo jak na wielkość auta, podobnie w miarę OK znosi LPG.

Za cenę 3 - 5 tysięcy można znaleźć jeszcze w miarę rokujący egzemplarz. Czy auto będzie drożało bardzo, czy to kandydat na youngtimer'a? Myślałem, że poprzednie wcielenie tj. GE nie zdrożeje, a jednak. Może i ta szara GF w porównaniu z następnym modele tj. 6 GG zdrożeje? W końcu to ostatni wypust 626, ale z czasów, gdy Japończycy mieli jakiś kryzys. Auto średnie pod każdym względem, mocno przeciętne pod kątem trwałości karoserii, a jednak mimo nudnego wyglądu i czasami wysokich kosztów napraw ma w sobie nutkę nostalgii, gdy auta były jeszcze w miarę tradycyjne. Auto jeżeli zadbane i jeżeli mamy zaprzyjaźnionego blacharza i mechanika może być jeszcze użyteczne.

Drobiazgi się nie psuły.

Korozja. Na koniec życia auta ducha wyzionął silnik, ale nie wiem jaka przyczyna. Najbardziej prawdopodobnie - brak wymiany rozrządu. Problemem są tylne zaciski - drogie w wymianie nawet na regenerowane. I poduszki silnika, a dokładnie ta od strony rozrządu. Olejowa, w oryginale ponad 1000 zł. Czy warto w aucie wartym 4 tysiące...