Ocena kierowcy - Mazda 3 III Hatchback Facelifting

Jeżdżę dopiero od miesiąca, ale z niejednego pieca chleb jadłem i jestem tym autem za-chwy-co-ny! Kwestię wyglądu ujmę krótko: banan na twarzy jak się na niego patrzy z zewnątrz, banan jeszcze większy, jak się do niego wsiądzie. Z resztą, jaka trójka jest każdy widzi. Prowadzi się wyśmienicie, w zakręty wchodzi aksamitnie i równie zacnie z nich wychodzi, idzie jak po szynach. Materiały użyte wewnątrz bez zarzutów, ktoś mógłby powiedzieć, że w mojej wersji jest zbyt ciemno/czarno, ale jak tak lubię, więc dla mnie to in plus. Fotele genialne, ciasno trzymają od ud, po łopaki, siedzi się nisko, po japońsku można by rzec. Z tyłu optycznie mało miejsca, bo linia okien poprowadzona jest wysoko, wnętrze jest ciemne, a dodatkowo szyby przyciemniane, ale to złudzenie, bo miejsca na nogi jest pod dostatkiem (nie jestem krasnalem, mam prawie 190 cm wzrostu). Bagażnik typowy dla HTB - niecałe 400 litrów w zupełności wystarczy. No i tak pięknie narysowana deska z delikatnymi wstawkami a la aluminium (choć kilka elementów naprawdę jest z aluminium), zegary podświetlone na biało, bez fajerwerków, wodotrysków, jak w przyrządzie do precyzyjnych pomiarów w laboratorium.

Testowałem 120 KM i 165 KM i powiem tak: ten słaby idzie lepiej! Z jednej strony to kwestia inaczej zestrojonej skrzyni (ten słabszy do "setki" wchodzi na II biegu, mocniejszą wersję tuż przed "setką" trzeba zapiąć wyżej), ale druga rzecz to coś, czego w katalogach nie znajdziecie, a sprzedawca powie wam szeptem: słabsza wcale nie ma 120 koni, tylko prawie 150. Jeśli miałaby oficjalnie 150, to kto kupiłby droższą wersję dla 15 koni więcej? Sam silnik jest jak dr Jekyll i mr Hyde - jadąc zgodnie ze wskazaniem komputera (wydaje ci się, że silnik się dusi, a komputer mówi "daj bieg wyżej", trzeba się przekonać) osiągnąłem spalanie 4,8 litra w trasie (z trzema osobami na pokładzie); z drugiej strony powyżej 4 tys. obr. możesz dać w palnik, że włosy zsuwają się na potylicę. Ale uwaga - to nie jest silnik z turbo, nie ma czegoś takiego, że jedzie się na "piątce", wciska się pedał gazu w podłogę i wyprzedza się TIR-a. Tu jest zabawniej, bo silnik musi wkręcić się dużo wyżej - trzeba się nauczyć redukcji od razu o dwa biegi, wtedy but w podłogę i idziesz jak Han Solo ;)

Króciutkie ruchy dźwignią, bardzo precyzyjnie wchodzą kolejne przełożenia, nieco śmieszny wsteczny (wciska się lewarek w podłogę, jak w Maluchu), bardzo długie przełożenia (jak napisałem wyżej, na dwójce można mieć już 100 km/h), za to szóstka służy do płynięcia - włączysz tempomat i czujesz się jak na jachcie.

Podobno Ford jest genialny. Focusem nie jeździłem, ale miałem okazję pojeździć po podkarpackich górkach Fiestą; Mazda ma to samo. Bezapelacyjnie trzyma się drogi jak przyklejona, nie wychyla się na boki, złapałem się kilka razy na tym, że zwalniam na zakręcie tylko ze względu na własną wyobraźnie, a nie dlatego, że samochód sprawia problem. Koła są 16-calowe, nie wyglądają tak zacnie jak 18-tki, ale przez ostatnie 10 lat jeździłem autem na oponach z profilem 45 i wiem co to znaczy plomby na wertepach zgubić; tym razem postawiłem na komfort, nie na "ładność".

Tu mam problem. Bo z jednej strony z tyłu praktycznie nic nie widać (grube słupki C, wąska szyba i to jeszcze przyciemniana), z drugiej strony w którym współczesnym hatchbacku z taką linią karoserii widać coś z tyłu? Daję 4, bo oprócz tyłu widoczność jest bez zarzutu. I polecam czujniki parkowania z tyłu, są niezbędne.

Mimo iż ostatnie kilkanaście lat jeździłem samochodami francuskimi/włoskimi, wsiadłem do Mazdy i poczułem się, jakbym tu już był od dawna. Nie wiem jak to zrobili, ale wszystko co jest mi potrzebne jest tam, gdzie bym się tego spodziewał, a zajęcie komfortowej pozycji za kierownicą zajęło mi kilka minut. Żeby nie było, że same achy i ochy - są dwa babole. Jeden to podłokietnik w tunelu środkowym: wygląda zacnie, jest bardzo funkcjonalny, ma schowki, jest miękki itd., ale konia z rzędem temu, kto trzymając łokieć na miejscu do tego przeznaczonym dosięgnie do dźwigni zmiany biegów... Musiałbym mieć ręce jak u Gortata, ale wtedy mógłbym się nie zmieścić z nogami. Miękka część podłokietnika jest ZA DALEKO, już widzę jak korzystają z niego ludzie niżsi wzrostem; jak się przesunie fotel o 10 cm do przodu, to podłokietnik znajdzie ZA fotelem. WTF? A drugi babol to otwieranie bagażnika - nie otworzysz go guzikiem na desce, czy guzikiem na pilocie, musisz wysiąść i upieprzywszy sobie palce szukając guzika pod klapą. Pożegnaj się z sytuacją, że podwozisz teściową na dworzec i odjeżdżasz machając przez okno, musisz wysiąść, żeby wyciągnąć z bagażnika jej reklamówkę z kanapkami.

Tu mogę się tylko zachwycać, bo jako dotychczasowy posiadacz diesla, nie wiem co to ciepło w poranny przymrozek. A do tego ogrzewane fotele, ogrzewana kierownica, żyć nie umierać. Jest jeszcze jeden fajny patent, o którym nigdy nie słyszałem - taki "turbo nawiew" na przednią szybę; po naciśnięciu guzika nawiew jest mocniejszy i z włączoną z automatu klimą; po wyłączeniu nawiew i klima wraca do ustawień zdanych na konsoli nawiewu.

Jak dla mnie w sam raz. Jak pisałem wyżej mam niecałe 190 cm, mieszczę się i z tyłu, i z przodu; auto jest bardzo szerokie, więc nie ma "trykania" się łokciami z pasażerem z przodu.

Nie wiem o co chodzi, bo czytałem mnóstwo opinii, że jest głośno, że powyżej 140 km/h nie da się rozmawiać, albo że wręcz nie słychać radia, że na wysokich obrotach silnik wyje jak opętany itd. Nie wiem czym autorzy tych opinii jeździli wcześniej, ja mam za sobą 14 lat w dieslach 1.9 i wszystkim marudzącym polecam przejechać się klekotem, a raz-dwa wam przejedzie ;)

Na razie jedynym kosztem jest paliwo, więc daję piątkę, bo jak na 2-litry wolnossące, paliwa potrzebuje zadziwiająco mało.

Za wcześnie.

J.w.