Ocena kierowcy - Land Rover Freelander II

Osobiście to jestem zakochany w tym samochodzie - mam terenówkę, auto rodzinne i samochód na co dzień w jednym. Nie za duży, nie za mały, pojemny, wygodny. Pasuje mi osobiście - ale to nie jest samochód dla każdego. Bardzo porządnie jeździ; na asfalcie nie gorszy od wielu osobówek. Dwulitrowy, doładowany silnik daje radę w każdej sytuacji; jeśli ktoś lubi "start ze świateł", to niejednego zadziwi. Nigdy (jak dotąd) się nim nie zakopałem - ani w błocie, ani w śniegu, ani w jakiejś kałuży - zawsze dawał radę wyjechać (przy wyłączonej kontroli trakcji i umiejętnym doborze ustawień. Za te pieniądze wykonanie wnętrza jest niedostateczne: wiele rzeczy w kabinie złapanych w palce - w palcach zostaje (!). Często coś odpada i trzeba mocować - zwłaszcza hebelki od kratek wentylacji. Niedopuszczalne w aucie tego segmentu. Podsumowując: auto dla wielbiciela; SUVa, terenówkę, osobówkę - da się kupić taniej i lepiej. Mnie osobiście to auto bardzo pasuje!

Moc i moment dają komfort manewru w każdej sytuacji. Skrzynia na ogół dobrze dogaduje się z silnikiem. Rozczarowuje zużycie paliwa, daleko poza dzisiejszymi standardami - w połączeniu ze zbiornikiem o pojemności 65dm3 daje to słaby zasięg na poziomie 500km. To jedna z kluczowych wad tej jednostki napędowej.

Automatyczna skrzynia dobrze dogaduje się z silnikiem. Do wyboru jest kilka programów do jazdy po różnych nawierzchniach - w kilku sytuacjach umiejętne ich użycie uratowało mnie przed pozostaniem elementem krajobrazu. W instrukcji nie znalazłem jednak dobrego wytłumaczenia co który program robi i w jaki sposób... trzeba pokombinować.

Zadziwiający kompromis pomiędzy autem drogowym a terenówką. Bardzo przyzwoicie się prowadzi na asfalcie, dobrze pokonuje zakręty, ma akceptowalny promień zawracania. Daje radę w terenie, ale jest dość twardy - to jest wyjątkowo dotkliwe na progach zwalniających, na których koła potrafią oderwać się od nawierzchni z niemiłym stuknięciem. Oprócz tego - dość dzielny w terenie, jak na auto seryjne; jeszcze mi się go nie udało zakopać, a próbowałem...

Proporcjonalne, w land-roverowskim stylu. Duże drzwi ułatwiają wsiadanie, ale trzeba uważać na przestrzeń dookoła w parkingowych realiach. Pokrywa bagażnika otwiera się wysoko - zalecana ostrożność w podziemnych garażach - przydałoby się elektryczne wspomaganie, w końcu to klasa niby-premium. Łatwy w myciu - wszędzie dobry dostęp, z podwoziem i wielkimi nadkolami włącznie.

Wielkie, przeszklone powierzchnie. Wielkie lusterka, z opcją przestawienia do cofania. Bardzo wdzięczny system wspomagania parkowania z kamerą i wizualizacją toru jazdy. Dzięki temu można ten sporawy samochód zaparkować na milimetry.

W czasach iDrive i innych takich systemów jest tu dość skromnie; niby jest dotykowy ekran i nawigacja, ale jesteśmy rozpieszczeni przez innych producentów, którzy oferują więcej. W fotelach siedzi się wygodnie, do wszystkiego jest dobry dostęp. W wersji HSE fotel kierowcy ma pamięć, a oba przednie fotele ustawiane są elektrycznie. Jak na SUVa (no, prawie terenówkę) siedzi się tu niespodziewanie wygodnie; długie trasy nie męczą (jest poduszka lędźwiowa), a boczne trzymanie jest niespodziewanie skuteczne.

Nie bardzo wiadomo, jak tę klimatyzację ustawić, aby było dobrze: albo dmucha zimnym powietrzem w twarz, albo jest za gorąco... opcja "auto" wystarcza, ale nie daje takiego poczucia komfortu termicznego, jak np. w BMW. Do tego - przy pewnych częściowych otwarciach - kratki nawiewów wydają dziwne dźwięki: świsty, gwizdy... bardzo drażniące. A, do tego hebelki kratek wentylacji odpadają... bo są źle zaprojektowane. W tej klasie pojazdu - niedopuszczalne!

Szerokość samochodu zapewnia wygodę, bez potrącania się z pasażerką łokciami. Ale jak na tak duże auto, to miejsca na nogi mało, zwłaszcza, jeśli z tyłu jadą dzieci w fotelikach. Bagażnik akceptowalnej wielkości, choć - zamiast schowka pod podłogą bagażnika - poprosiłbym koło zapasowe - choćby dobiegówkę; zestaw ratunkowy z kompresorkiem nie zawsze się sprawdzi. Auto proporcjonalne, nie ma aparycji "mafiowozu", ale ma w sobie trochę tej land-roverowskiej elegancji.

Jest dosyć głośno: samochód ma duże, szerokie opony, które słychać, ale przede wszystkim - ma aerodynamikę kartonowego pudła; tak ma być, ale to się przekłada na hałas przy jeździe z prędkościami drogowymi (100km/h i więcej). Szczęściem fabryczny system audio Meridian potrafi grać głośno i selektywnie!

Przeglądy w ASO to wydatek ok. 2000 PLN co kilkanaście tysięcy kilometrów. Większość usterek (szczęśliwie drobnych) usunięto mi na gwarancji. Spalanie jest wysokie, a do auta z tak wytężonym silnikiem raczej lejemy paliwo premium. Potencjalna awaria któregoś z żywotnych podzespołów może być kosztowna - szczęściem auto w miarę nowe.

Te samochody są drogie w zakupie i drogie w eksploatacji - przynajmniej Si4 HSE. Do tego pewne niedoróbki jakościowe sprawiają, że czasem nie wiadomo, za co się płaci. Osobom wrażliwym na koszta raczej odradzałbym; za cenę używanego freelandera 2 można kupić dwa samochody: rodzinne kombi i off-roadową terenówkę... czy koniecznie trzeba mieć dwa w jednym?

Wnętrze się sypie: odpadają hebelki od kratek wentylacji, odpada półeczka na drobniaki przy kierownicy (co to za kolonialny wynalazek?), odpada panel z diodami wskazującymi aktualny bieg... w samochodzie za te pieniądze to jest niedopuszczalne.

Auto jeździ i nie chce się popsuć. Przechodzi przez przeglądy i nie miało dotychczas żadnej (!) usterki mechanicznej - obym tego w złym momencie nie napisał. Przy natłoku irytujących problemów drobnych, zdaje się, że nie ma problemów grubych. Podczas okresu gwarancyjnego w moim samochodzie wymieniono tylny most - bo ponoć piszczał. Wymiana odbyła się w ramach gwarancji.