Ocena kierowcy - Honda Civic VII Hatchback

Na pewno nie jest to auto dla osoby, którą irytują drobiazgi. W sam raz dla niewysokiego kierowcy z dużą rodziną, ceniącego niskie koszty eksploatacji. Samochód jest przestronny, ekonomiczny i niezawodny, ale na tym jego zalety się kończą. Uwaga na rdzę między podłużnicami - Honda nie zastosowała tam żadnej konserwacji!

Silnik wystarczająco dynamiczny, a przy tym bardzo oszczędny. Cichy na wolnych obrotach, ładny dźwięk przy wyższych. Jeżeli ktoś oczekuje jeszcze lepszej dynamiki od silnika z tak małą pojemnością (a takie opinie też się zdarzają), to polecam wizytę u psychiatry. Odpala bez problemu nawet zimą, mimo że auto nie jest garażowane. Zużycie oleju zerowe. Wysoka kultura pracy.

Skrzynia działa nieprecyzyjnie i topornie. Przy powolnej jeździe w korku bardzo trudno jest utrzymać płynność. Samochód szarpie. Czasem występują problemy z włączeniem biegu wstecznego, ale to podobno typowe w Hondach. Sprawy nie ułatwia nietypowe umieszczenie dźwigni zmiany biegów, chociaż można się do tego przyzwyczaić. Dobrze dobrane przełożenia, krótki skok lewarka.

Nieprecyzyjny układ kierowniczy, szczególnie przeszkadza to przy wyższych prędkościach (luzów brak, geometria ok, nowe amortyzatory - sprawdzałem w ASO). Zawieszenie potrafi głośno skrzypieć (jak stara kanapa) podczas najeżdżania na progi spowalniające i inne głębokie nierówności. Duże przechyły w szybkich łukach, dość nerwowe zachowanie przy gwałtownych skrętach. Komfort jazdy raczej niski. Auto jest też bardzo wrażliwe na boczny wiatr. Niezłe hamulce. Zawieszenie nie na polskie drogi. Dużo drobnych usterek, których przeciętny mechanik nie potrafi nawet zdiagnozować. Fatalna zwrotność. Parkowanie przy supermarketach to koszmar.

Do przodu i na boki dobra. Do tyłu zła, ale można się przyzwyczaić. Szyby w deszczu bardzo mocno parują, bez klimatyzacji byłby dramat. Duże lusterka. Absurdalnie długi czas rozgrzewania się tylnej szyby.

Najsłabsza strona tego auta. Wysoki kierowca (powyżej 1.80) będzie miał duży problem z zajęciem wygodnej pozycji. Wszystko przez półeczki znajdujące się na wysokości kolan i dużą konsolę środkową. Źle rozwiązane oświetlenie wnętrza. Jeżeli chcesz coś sprawdzić w nocy na mapie, to... zabierz latarkę! Brakuje kontrolki włączonych świateł - kolejne zagadkowe rozwiązanie. Przyciski regulacji i podgrzewania lusterek są zasłonięte przez kierownicę. Łatwo o nich zapomnieć i jeździć cały dzień z włączonym podgrzewaniem. Trudno też dosięgnąć do regulacji nawiewu. Jest dużo więcej takich irytujących drobiazgów. Do bagażnika przy otwarciu klapy leje się woda, która spływa po tylnej szybie i lampach, przez co na podłodze bagażnika pojawia się wilgoć! Podłoga przy pedale gazu jest lekko nierówna, ciągle trzeba przestawiać nogę... Kiepski dostęp do filtra oleju.

Bez większych zastrzeżeń. Szyby parują, ale szybko robi się ciepło. Klimatyzacja też działa dobrze. Problemem jest odpinanie się cięgna regulacji temperatury, z czasem się ono rozciąga i nie otwiera do końca ogrzewania. Bardzo upierdliwa sprawa. Po wyłączeniu klimatyzacji pojawia się zapach stęchlizny. Nie pomaga wymiana filtrów i odgrzybianie w różnych warsztatach, różnymi metodami.

Gdyby nie ta wspomniana półeczka na wysokości kolan to byłaby rewelacja. Bagażnik też jest duży.

Na postoju na światłach nie słychać prawie nic (z wyjątkiem coraz głośniejszych łożysk w skrzyni biegów). Niestety powyżej 70 km/h robi się o wiele za głośno. Mam też 16-letniego fiata punto i z przykrością stwierdzam, że przy tych prędkościach honda nie jest cichsza... problemem wcale nie jest silnik. Hałasują koła (wnęki bez wygłuszenia) i opory powietrza.

Zużycie paliwa jak na silnik benzynowy i takie rozmiary auta jest bardzo małe. W mieście (Poznań) przy ekonomicznej jeździe nie da się przekroczyć 7l na 100 km. Zbiornik paliwa jest trochę za mały (tylko 50l). Ceny napraw i przeglądów nie muszą być wcale wysokie. Najlepiej jest kupować części samodzielnie przez internet i omijać ASO. Wtedy koszty będą naprawdę znośne. Problemem jest tylko znalezienie odpowiedniego serwisu, ponieważ wbrew pozorom jest to dość skomplikowane auto (szczególnie zawieszenie sprawia wielu mechanikom kłopoty).

Cena jest niewspółmiernie wysoka do jakości auta. Bardzo kiepska jakość materiałów we wnętrzu. Lakier odpada przy nawet drobnych uderzeniach. Rdza pojawia się w wielu miejscach. Rekompensatą jest mała utrata wartości i łatwa odsprzedaż.

Przy przebiegu 80000km wymiany wymagały łączniki stabilizatora, tuleje przednich wahaczy, górne mocowania przednich amortyzatorów, oraz wszystkie 4 amortyzatory (z przodu wycieki, z tyłu za duża różnica). Ciągle stuka coś nowego. Trochę tego dużo jak na japońską niezawodność... Coraz głośniej szumią łożyska w skrzyni biegów i prawdopodobnie za jakiś czas skończy się to kosztowną wymianą. Bardzo kiepskie plastiki i materiały (tapicerka, podłokietniki) we wnętrzu, rysują się i wycierają o wiele za łatwo. Słychać różne skrzypienia i trzeszczenia. Brzęczą bolce od zamykania drzwi od wewnątrz, jest to bardzo wkurzające, a nie da się za wiele z tym zrobić. Zimą strasznie skrzypi sprzęgło. Rdza na wielu elementach podwozia!!! Zawieszenie (zarówno przód jak i tył) wymaga częstego sprawdzania geometrii. Odpina się cięgno sterujące temperaturą nawiewu. Naprawa wymaga anielskiej cierpliwości i zdolności gimnastycznych. W ASO kosztuje kilkaset złotych... Nieszczelna chłodnica klimatyzacji wymagała wymiany, koszt około 300zł. Wymienić można ją samodzielnie, wystarczy kanał. Jeżeli auto nie jeździ zimą regularnie, warto wyjmować i ładować akumulator, bo można rano się zdziwić. Ale to chyba dotyczy każdego w miarę nowoczesnego auta.

Poważnych usterek brak.