Ocena kierowcy - Ford Kuga I

Ford KUGA to udany debiut tego koncernu w segmencie małych SUV-ów. Do jego największych zalet można zaliczyć wyjątkowo zgrabną sylwetkę która przyciąga wzrok i pozwala sądzić że szybko się nie zestarzeje. Dobrze że nie zaoszczędzono na dodatkach wizualnych - trochę chromu i przyciemniane szyby bardzo temu pomagają. Zaletą jest także sprawdzony, mało awaryjny silnik 2,0 Tdci który pozwala na w miarę dynamiczne napędzanie auta i to przy umiarkowanym zużyciu paliwa. Układ jezdny pozwala pewnie czuć drogę przy prędkościach przelotowych a jednocześnie zapewnia swobodę manewrowania na zatłoczonych parkingach - pomagają tu kompaktowe wymiary i wysoka pozycja za kierownicą. Ogólnie KUGA prezentuje się ciekawie, dobrze jeździ, niezbyt wiele pali i mało się psuje. Czyżby ideał ? Niekoniecznie ale o tym poniżej.

Jest dobrze - 140 KM, 340 Nm momentu pozwalają poruszać się dynamicznie i bezstresowo na naszych drogach. Bezstresowo to nie to samo co sportowo - wyścigówką KUGA z pewnością nie jest. Wysokość auta, szeroki kapeć, klocowata sylwetka powodują że powyżej 160km/h dynamika siada a cała moc silnika idzie na wytwarzanie potężnego podmuchu za autem. Perspektywę wyprzedzenia kolumny TIR-ów przy samochodzie załadowanym i lekką górką na horyzoncie lepiej jednak porzucić i przenieść na moment zjazdu z wzniesienia.

Skrzynia zaprojektowana dobrze. Biegi 1 i 2 bardzo krótkie, 3 i 4 przyjemne, typowo miejskie, 5 do ostrego darcia na trasie, 6 - spacerniak ale z lekkim potencjałem Przełączanie precyzyjnie i z lekkim oporem.

Dobra precyzja prowadzenia, bardzo dobre wyczucie drogi, małe przechyły na zakrętach - to podstawa bezpiecznego pokonywania zakrętów. Końcową ocenę zaniża komfort resorowania - tu moim zdaniem słabo, plomby może i nie wypadają ale trzęsie solidnie a i hałasuje ponad przeciętnie.

Widoczność do przodu i na boki dobra. Przez tylną słabiutko ale za to boczne wielkie lustra to po prostu bajka - komfort cofania poprawiają bardzo wydajnie. O wysokiej pozycji za kierownica nie wspominam.

Wszystko na miejscu. Przełączniki wygodne i intuicyjne, jednak przy tej cenie powinno być lepiej.

Wydajna klima i ogrzewanie. Trochę głośne nawiewy. Wolne nagrzewanie w zimie - bolączka wszystkich silników wysokoprężnych. Ogrzewana szyba przednia - w zimie bezcenne, wielki plus.

Fotele przednie małe, wąskie ale wygodne. W przypadku kierowcy kilkaset km trasy nie czyni spustoszenia w kręgosłupie i da się samodzielnie wysiąść z auta a nawet wyprostować bez pomocy osób trzecich. Inaczej jest z miejscem kaźni pasażerów tylnej kanapy - ciasno, ciemno i straszno. Z tej grupy (jako potencjalnych klijentow) Ford nie będzie miał pożytku. Jeżeli chodzi o bagażnik to rewelacji nie ma. Betoniarki nie przewieziesz ale taczkę już tak. Kije golfowe także się zmieszczą. [ups - to chyba nie ta grupa docelowa :)]

Poziom bardzo przyzwoity. Jednak zwiększenie prędkości ponad 130km/h powoduje wyraźne szumy powietrza opływającego wysoką karoserię i płetwiaste lusterka. Silnik słyszalny na postoju i w czasie mocniejszego przyspieszania - zatem jest dobrze.

Posiadanie SUV-a to namiastka prestiżu i jako taka musi odpowiednio kosztować. 100 tys. za małą terenówkę bez zdolności terenowych to dużo, jednak ta sama kwota za zgrabnie prezentującą się podniesioną bulwarówkę która prawie wszystkim się podoba to wydatek akceptowalny. Taka jest cena chęci wyróżnienia się z tłumu.

Jakość wykonania. Tu Ford musi dalej pracować. Trzeszczące na mrozie plastiki, niskiej jakości tapicerka, czarne wnętrzności, łuszczące się kierownice, ruchome elementy karoserii (ale przyznaje uczciwie że żaden się jeszcze nie zgubił) to detale które które po minięciu początkowych zachwytów nieco irytują i pogarszają wizerunek marki.

Szybko zużywające się wnętrze, trzaski i skrzypienia plastików, niska trwalość klocków hamulcowych. Osobna sprawa to DPF - ekologiczna megaporażka i finansowe obciążenie na każdym etapie: dopalania, czyszczenia i ostatecznego usuwania.

Duży plus. Bez awarii. Aby tak dalej.