Ocena kierowcy - Fiat Uno II

Kolejna opinia po niespełna roku użytkowania. Swój egzemplarz kupiłem po pierwszym właścicielu, który miał go od nowości z Polskiego salonu. Wersja 3-drzwiowa, wg mnie dużo zgrabniejsza niż 5-cio. Silnik 900. Przebieg w momencie zakupu nieco ponad 51tys km. Od razu po zakupie założyłem nowe opony, 13tki o maksymalnie wysokim profilu i szerokości w stosunku do nadkoli. Opony zmieniają to auto nie do poznania, tak wizualnie jak i pod względem jazdy. Z perspektywy czasu mogę Uno polecić. Jest to auto spartańskie, nieszczególnie trwałe mechanicznie z wyjątkiem silnika, ale za to zaskakująco pojemne oraz proste i tanie w serwisie. W sam raz na dojazdy lub nostalgiczne podróże.

Sprawna 900ka jest dużo bardziej dynamiczna niż można by przypuszczać. Nie kapituluje ani w ruchu miejskim ani na trasie. Do tego pracuje cicho i mało pali. Zastrzeżenia można mieć jedynie do uszczelnień - po wielu latach olej lubi cieknąć bokami z tego silnika.

Świetnie zestopniowana. Można jechać 50km/h na 4 lub 5 biegu i wciąż mieć możliwość rozpędzania się bez redukcji. Przy 120km/h za to nie jest przesadnie głośno z uwagi na obroty. Warto skrócić fabryczny lewarek i zmienić gałkę - biegi wchodzą precyzyjniej, a z tą precyzja z uwagi na cięgna bywa w tym aucie różnie. Nie można natomiast mieć w moim egzemplarzu żadnych zastrzeżeń co do oporu, biegi można wrzucać jednym palcem.

Tutaj nie jest dobrze, ale również nie jest tragicznie. Precyzja prowadzenia jest dość kiepska, maglownice i elementy zawieszenia lubią się szybko wybijać. Co gorszą zawieszenie nie radzi sobie za dobrze z tłumieniem nierówności. Za to kierownica chodzi bardzo lekko nawet mimo faktu braku wspomagania.

Niestety, ale te auta potrafią bardzo korodować od spodu, blachy podłogi są jak z tektury...z wierzchu Uno może być ładne, a pod spodem totalnie zjedzone. Stąd też bardzo niskie ceny niektórych egzemplarzy. Na plus świetnie prezentujące się kolory lakieru metalic.

Widoczność przez szyby jest idealna w każdym kierunku, auto jest bardzo mocno przeszklone. Przeszkadzają natomiast mikroskopijne lusterka o słabych kątach widzenia.

Ergonomia na piątkę, bo praktycznie nic tu nie ma. A wszystko co jest, to jest użyteczne. Przyzwyczajenia wymagać może jedynie malutka dźwignia kierunkowskazów.

Po prostu jest. Tyle można powiedzieć i nic więcej. Nadmuch na szybę słaby, auto chętnie paruje. Ustawień nawiewu tak mało, że wręcz trudno, aby było mniej.

Za przestrzeń należy się mocna piątka. W stosunku do wymiarów zewnętrznych jest jej ogrom, tak we wnętrzu jak i bagażniku. Kubatura wykorzystana jest w pełni.

Sprawne Uno jest niezwykle ciche jak na auto swojej klasy i ceny. Nawet przy prędkościach ekspresowych hałas nie jest uciążliwy.

Taniej się nie da. Części w cenie złomu, spalanie symboliczne. Naprawy niedrogie.

Jest dobrze, choć trzeba zdawać sobie sprawę, że to spartańskie auto.

Psują się drobiazgi, auto praktycznie zawsze jedzie przed siebie. Trzeba pilnować natomiast korozji od spodu...

Niemalże nie występują.