Ocena kierowcy - Fiat Tipo II Station Wagon

Trudno znaleźć równie wygodny i praktyczny samochód w zbliżonej cenie. Pod względem cenowym konkurencją dla Tipo są właściwie wyłącznie modele miejskie segmentu B oraz różne modele Dacii. Te ostatnie, choć praktyczne, wyraźnie odstają jakością wykończenia wnętrz i przytulnością. Jeździłem wszystkimi, więc mam rozeznanie. Dałbym i pięć gwiazdek Tipo, ale uczciwość nakazuje wspomnieć o dwóch kwestiach, które dla wielu kierowców mogą mieć znaczenie. Po pierwsze Tipo (1.4/95 KM) ma raczej skromne osiągi, i właściwie wśród kompaktów każdy konkurencyjny model jest żwawszy. No może poza Hyundaiem i Kią z jednostkami 1.4MPI/100 KM oraz 1.5DPI/110 KM. W moim wypadku to nie problem, bo biorąc pod uwagę obecne ograniczenia prędkości, do "turlania się" po mieście i w trasie ta jednostka wystarczy. Dodatkowo jest ona wysoko oceniana pod względem niezawodności. Znajomy ma ten silnik w Bravo, przejechał ponad 200 tys. km i się śmieje, że "musiałby silnik potraktować młotkiem aby przestał jeździć" - kompletnie nic się z tą jednostką mu nie dzieje. Kolejną kwestią jest to, że Tipo ma dość skromny zestaw systemów podnoszących bezpieczeństwo czynne, nawet w opcji. Dla uważnych, nieroztargnionych kierowców to również nie problem.

Płynnie nabiera mocy, jest dobrze wyciszony. Zużycie paliwa jest akceptowalne. Nie jest to jednak demon prędkości.

Działania dźwigni zmiany biegów jest bardzo poprawne, choć skrzynia ma raczej krótkie przełożenia.

Za tę cenę nie dostaniemy w Polsce samochodu z bardziej komfortowym zawieszeniem. Pewność prowadzenia również jest akceptowalna. Dla niektórych minusem może być niewielki prześwit.

Samochód jest ładny, i w wybranych wersjach elegancki. Niewtajemniczeni nie uwierzyliby, że za taką cenę można kupić równie duży i elegancki samochód. Jakość lakieru i spasowania bez uwag.

Słupki A we wszystkich współczesnych samochodach odbierają nieco widoczności po skosach. Tipo również ma tę przypadłość. Reflektory bi-ksenonowe mogłyby oferować lepszą jakość światła w nocy. Plus za obecność świateł doświetlających zakręty (w wybranych wersjach).

Tu ciężko jest się do czegoś przyczepić. Fotele są bardzo wygodne, łatwo zająć wygodną pozycję za kierownicą. Obsługa 7-calowego ekranu multimedialnego jest bezproblemowa. Bardzo przypadły mi do gustu przełączniki pod kierownicą pozwalająca na zmianę stacji/słuchanej piosenki oraz regulację głośności. Bardzo praktycznie przemyślany jest bagażnik. Znajdziemy w nim sporo schowków, spokojnie schowamy roletę pod podłogą. Na bokach pomyślano o haczykach na torby oraz specjalnej blokadzie podtrzymującej podłogę bagażnika.

Klimatyzacja podczas intensywnej pracy głośno buczy, zagłuszając jednostkę napędową. Pracuje jednak wydajnie. Producent nie zastosował kratek nawiewu dla pasażerów drugiego rzędu.

Owszem, znajdziemy w segmencie C bardziej obszerne kompakty. Są też modele wyraźnie ciaśniejsze. Tyle, że Tipo nie ma absolutnie żadnej realnej konkurencji, jeśli spojrzymy na stosunek ceny zakupu do oferowanych walorów użytkowych. Zwyczajnie nikt nie oferuje tak dużego samochodu za taką cenę.

Silnik jest bardzo dobrze wyciszony zapewniając komfortową podróż, zwłaszcza przy spokojnej jeździe. Przy prędkości autostradowej obroty są już na tyle wysokie, że trudno mówić o pełnym komforcie akustycznym.

Tipo nie ma absolutnie żadnej realnej konkurencji, jeśli spojrzymy na stosunek ceny zakupu do oferowanych walorów użytkowych. Zwyczajnie nikt nie oferuje tak dużego samochodu za taką cenę.