Ocena kierowcy - Fiat Punto II Hatchback

Był to mój pierwszy samochód. Miał być tani w utrzymaniu, prosty, bez zbędnego wyposażenia coby nie miało się co psuć i miał palić. Tak więc przez dwa lata jeździłem tym włoskim cudem techniki bez wspomagania, absu no w sumie bez żadnego wyposażenia (nawet nie ma wskaźnika temperatury). Zrobiłem nim 27kkm i mam mega mieszane uczucia co do tego samochodu. Z jednej strony go nienawidzę z drugiej strony dalej lubię, jednak cieszę się, że nie muszę już nim jeździć. Drugi raz bym tego nie zrobił, ten samochód to zamach na słowa komfort i wygoda, których jest totalnym przeciwieństwem.

Moja opinia co do tego silnika będzie zupełnie inna niż wszystkie. Trwałość tego silnika jest poniżej jakichkolwiek oczekiwań i krytyki. Wymieniłem w nim wszystkie uszczelki łącznie z tą pod głowicą i pierścieniami. Co z tego jak ten silnik musi cieknąć. Jak nie w jednym to drugim miejscu. Jest stworzony do tego żeby być nieszczelny. Telepie się jak na rodeo, wymieniłem wszystkie poduszki, wyregulowaniem zawory a w środku czułem się jakbym jechał na wielkim wibratorze. Przy większych prędkościach w środku jest mega głośno. Spalanie w mieście go dramat 9-10l łyka bez problemu. W trasie w tempie dziadkowym 100km/h - ok. 6l. To teraz może plusy - większość użytkowników punto twierdzi że silnik jest mułowaty i nie da się nim wyprzedzać. Ja mam zupełnie inne zdanie. Bez problemu wyprzedałem nim na trasie samochody i tiry jadące 90-100km/h. W mieście bez problemu szybki start na światłach nawet w konkurencji z bmkami i innymi januszowozami. Gdyby nie trwałość tego silnika byłoby na prawdę dobrze, jednak jego naprawy przewyższyły wartość tego wehikułu

Biegi długie. Wchodzą dobrze. Może poza jedynką na zimnym która ciężko wchodzi. Nie ma się za bardzo do czego przyczepić.

Gdybym nie zobaczył na własne oczy to bym w życiu nie uwierzył ze ten samochód ma jakieś zawieszenie. Komfort jazdy - zerowy. Czuć wszystkie dziury w każdej części ciała. Twardość zawieszenia przekłada się dobrze na prowadzenie. Samochód sztywno trzyma sie drogi mimo że stoi na małych 13 calowych naleśnikach. Trwałość zdecydowanie na plus - co roku przeglądy i wszystko sprawne.

Jak to punto szybko się utlenia. Poprzedni właściciel wymienił progi, mi zostało kilka dziur w podłodze, z czego jedna wielkości kartki A4. Reszta blach ujdzie. Pare parchów w różnych miejscach ale do przeżycia.

Wszystko widać. Przednie słupki może ciut za grube ale nie ma na co narzekać

Wszystko na swoim miejscu. Wyposażenia nie ma prawie w ogóle wiec nie trzeba niczego szukać. Trzy gałki na krzyż i trzy przyciski.

Grzeje jak w saunie. Wentylator głośny. Przy -10 na trasie przestał działać, wiec reszta trasy ze skrobaczka w ręku i gąbką bo szyby zamarzały podczas jazdy.

Niby mały samochód a z przodu miejsca nawet sporo i dużo przestrzeni nad głowa (mam 190cm) Mega plus za wszędobylskie półeczki które są mega przydatne. Fotel kierowcy po 20 latach wypierdziany i krzywy. U pasażera miękko jak na wersalce. Z tylu mało miejsca ale jeździł w sumie tam tylko pies.

Wyciszenia w tym samochodzie nie ma. Słychać w nim wszystko, na trasie jest tak głośno że nie słychać własnych myśli

Koszty elementów eksploatacyjnych niskie. Części tanie ale po 20 latach w tym samochodzie nadaje się do wymiany prawie wszystko

Jakość wykonania pojazdu tragiczna. Plastiki tandetne, wszystko trzeszczy a na mrozie to już w ogóle. Cena niby niska no ale… bez przesady

Z rzeczy denerwujących to zespół się tylko wentylator. Tak poza tym to nie miało sie co zepsuć bo w tym samochodzie nic nie ma. No może żarówki sie często przepalają, tu coś odpadnie tam

Zawsze dowiózł na miejsce i nigdy nie stanął w szczerym polu. Silnik porażka - to jednak wielka poważna usterka