Ocena kierowcy - Fiat Punto II Hatchback

Auto wygodne (szczególnie duże przednie fotele), zawieszenie pozwala na w miarę komfortową jazdę przy naprawdę dobrym prowadzeniu. Kabina bardzo przestronna i praktyczna. Bagażnik przeciętny, ale w sumie to miejskie auto. Silnik 1,2 o mocy 60 KM jest prosty w budowie, cichutki, bardzo mało spala, a przy okazji zaskoczyć może jego dynamika w jeździe miejskiej. Poza miastem również nie jest źle, nawet na autostradzie auto daje radę. Problemem mogą być strome podjazdy i wyprzedzanie ciężarówek, tutaj trochę brakuje mocy. Auto nie jest nadmiernie usterkowe, materiały użyte do wykończenia wnętrza nie pochodzą z najwyższych półek (bywa, że coś zaskrzypi bądź zatrzeszczy), ale są w miarę mocne i nie widać po nich śladów zniszczenia nawet po 10 latach. Jedynie tapicerka foteli może się szybko wytrzeć, bo wykonana jest z dość cienkiego materiału (lepiej sytuacja wygląda w bogatszych wersjach z welurem). Warto też dodać, że Punto II naprawdę ładnie wygląda, ma ciekawą stylistykę, która może się podobać nawet po ponad 10 latach.

Silnik cichutki, gdy poduszki są dobre, to w ogóle nie czuć wibracji. Elastyczność jak na 60 KM naprawdę przyzwoita.

Skrzynia bardzo przyjemnie pracuje, każdy bieg dobrze, precyzyjnie wchodzi i czuć moment \"zapięcia\" biegu. Lewarek nie ma wprawdzie dużych skoków, ale sam jest dość wysoki,

Przy parkowaniu \"na styk\" słabo widać przód, w niektórych większych autach widać go lepiej i parkuje się nieco łatwiej. Ale jest to do wyczucia.

Jak na tak małe autko - wzór! Zamykany (aczkolwiek nie za duży) schowek przed pasażerem, kieszenie w drzwiach, liczne większe i mniejsze półeczki na desce rozdzielczej - wszystko da się gdzieś położyć.

Bardzo szybko odparowują szyby podczas deszczu. Zimą również nie ma problemów - nikt nie zmarznie.

Jak na miejskie autko, przestrzeni jest naprawdę sporo - szczególnie dla osób zasiadających z przodu. Z tyłu w wersji 3-drzwiowej nie ma rewelacji, ale 2 osoby wygodnie pojadą nawet w dłuższą trasę, choć miejsca na nogi mogło być więcej.

Silnik do prędkości 100 km/h jest prawie niesłyszalny (mówię o 5-tym biegu). Do 130 km/h jedzie się również przyjemnie, powyżej jest już nieco głośniej, ale nadal da się wytrzymać - nie jest to uciążliwe dla pasażerów. Nieco bardziej słychać szum powietrza.

Auto przy rozsądnym traktowaniu niewiele pali zarówno w mieście jak i w trasie. Ceny napraw za sprawą prostej budowy są niewielkie, a poszczególne części są śmiesznie tanie.

Pewne drobiazgi mogą się popsuć - zacina się stacyjka, przez co trzeba nieco poruszać kluczykiem, żeby odpalić. Pasy wolno się zwijają, mogą strzelać ograniczniki w drzwiach, czasem klamki nie odbijają. Jednak takie drobnostki w ogóle nie wpływają źle na komfort jazdy i nie wymuszają dokonywania poważnych napraw.

Poza zaciętym termostatem, podczas rocznej eksploatacji nic mnie nie zaskoczyło. Oczywiście, w 11-letnim aucie trzeba liczyć się z koniecznością wymiany zużytych elementów eksploatacyjnych, ale to normalne, szczególnie na polskich drogach.