Ocena kierowcy - Fiat Cinquecento

Wszystko co napisałem na temat usterek, a o czym będziecie mogli przeczytać działo się w samochodzie młodym. Kupiłem go od znajomej osoby, i wiem, ze przebieg był oryginalny. A więc takie cyrki w samochodzie nawet tak marnej jakości nie powinny się dziać przy 60 000 km ! Auto nie oferuje żadnego poziomu komfortu, ani bezpieczeństwa, silnik dramatycznie słaby. Ma tylko jedną zaletę: było moim pierwszym i przeszedłem na nim niezłą szkołę życia, teraz różne podbramkowe sytuacje na drodze mi nie straszne, po tym jak w zimie na oblodzonej jezdni, jadąc z góry musiałem hamować hamulcem ręcznym, bo nogą musiałem naciskać gaz, by mi auto nie zgasło, bo później stanęłoby na środku skrzyżowania i na bank nie odpaliłoby przez najbliższe 5 minut. Tak ! Takie problemy stwarzała ta konstrukcja zimą.

0,7 litra i 31 koni to już na słuch nie jedzie. Nie mnie bawić się w oceny techniczne silnika, czy to to samo, co w maluchu, czy nie. Dla mnie, jako użytkownika samochodu wystarczy tyle, że silnik był bardzo słaby. ALbo może inaczej, był wystarczający, ale pod dwoma warunkami: że jeździ w mieście i że jedzie sam kierowca. W innych przypadkach jazda była katorgą, wyprzedzanie prawie niemożliwe, prędkość autostradowa to powalające 124 a i to tylko po długim rozpędzie na równym, albo z górki. Przy tej małej mocy wysokie spalanie, 8 litrów, to sporo jak za taką \"jazdę\".

Ani dobrze, ani źle, przy tym silniku i skrzynia od lambo nic nie zdziała. Czasem, zwłaszcza przy wstecznym trochę zgrzyta, poza tym w porządku. Raz ją remontowałem, jej zaletą jest to, że jest tania.

Straszliwie buja na nierównościach, próba pokonania zakrętu szybciej nie wchodzi w grę, jeśli chcemy żyć. Nie remontowałem go przez 20 000 kilometrów użytkowania, ale też było całkiem młode, sprzedałem auto przy jakichś 75 - 80 tysiącach.

To mocny punkt tego maleństwa i do przodu i do tyłu można jeździć na centymetry. Choć czasem zdarzyło mi się niezauważyć przechodnia przez słupki, choć to zrzuciłbym jeszcze na karb niedoświadczenia.

Tu nie ma co być ergonomicznie umieszczone, bo poza tym, co do jazdy niezbędne to auto nie posiada NIC. A pokrętła nadmuchów, właczanie światła przeciwmgielnego i radio ciężko umieścić niezgodnie z zasadami ergonomii.

Dmuchawa czasem i na najwyższym biegu nie wyrabiała, zwłaszcza jeśli w samochodzie było więcej osób niż kierowca i pasażer. Zaparowanie ogólnie ciężkie do zwalczenia. Ogrzewanie może by i było wydajne, ale ciepło szybko ucieka z tego samochodu, cięzko więc znaleźć takie ustawienie temparetury, żeby ani nie było za gorąco, ani za zimno. Klimy nie ma, więc nie ma co omawiać.

Kierowca i pasażer z przodu w porządku, z tyłu tylko dzieci, albo osoby naprawdę niewysokie. Nawet jeśli jadą osoby niewysokie, to kierowca ma ich kolana w plecach.

Do 60 km/h znośnie, powyżej już bardzo głośno i nic z tym nie da się zrobić.

Palił mi dużo, a jego naprawy były drogie. Pochłonął sporo pieniędzy, zaskakująco sporo, jeśli spojrzymy jak małe g......enko to jest i jak mało potrafi. Powinien mieć wymagania proporcjonajne do swoich możliwości, miał je proporcjonalne, tyle, że odwrotnie.

Za to autko 7000, za które je kupiłem w 2004 roku to trochę dużo. Był to wówczas egzemplarz 10-letni.

Często psuły się drobne rzeczy. Trzeci bieg dmuchawy za każdym razem palił bezpiecznik, ciągle coś gdzieś skrzypiało. Brała go rdza na klapie bagażnika. Ciągle nie paliła się kontrolka ciśnienia oleju, gdybym nie sprawdzał na bieżąco, to mógłbym zatrzeć w ten sposób silnik. Akumulator, z którym kupiłem samochód rozładowywał się co noc.

Napraw było mnóstwo, że wymienię tylko najważniejsze: wymiana skrzyni biegów, ciągłe problemy ze ssaniem (bo część za nie odpowiadająca w silniku jest plastikowa, a plastik w zimie robi się kruchy...), ileś tam napraw silnika, dziwne gaśnięcie i szarpanie w zimie (ASO wymieniło mi pół osprzętu zanim doszło do tego, że trzeba termostat przyśrubować by na stałe był otwarty), zepsuty gaźnik po zatankowaniu paliwa na stacji Orlen, od tego czasu im podziękowałem za usługi,