Ocena kierowcy - Citroen Grand C4 Picasso II Grand Picasso

Podczas mojej dwuletniej przygody z tym wyrobem samochodopodobnym, zaliczyłem ponad 20 wizyt w serwisie i co najmniej 10 w warsztatach nieautoryzowanych, gdzie z pomocą prawdziwych, dorosłych mechaników starałem się znaleźć źródło bolączek mojej cytryny. Prób, dodam, zakończonych niepowodzeniem. Samochód jest niewątpliwie piekny, nieźle zaprojektowany, zbudowany jednak przez pijanego Pablo pod nadzorem bufoniastego Pierre'a gdzieś na końcu świata, nie tylko z niedbałością, ale wręcz z pogardą dla klienta. Miałem ponad 20 samochodów, jestem tzw. dojrzałym kierowcą, ale z takim partactwem nie miałem do czynienia nigdy wcześniej. Jak by się Państwo czuli, gdyby już podczas pierwszej jazdy, z salonu do domu, zapaliła się Wam lampka „check engine”? Choć akurat to nie miało dalszego ciągu, ustąpiło po zamianie miejscami cewek – wg opisu pana mechanika z serwisu. Moje notatki przed pierwszą reklamacją, po miesiącu użytkowania, obejmowały: ów incydent z „check engine”, włączanie się wentylatora po każdej jeździe niezależnie od warunków, hałasy z prawego przodu nadwozia, stukanie całego zawieszenia podczas wjeżdżania na progi zwalniające, hałasy z lewej strony podczas jazdy po nierównościach. Wymieniono odboje amortyzatorów, łożysko prawego amortyzatora, sam prawy amortyzator w końcu, ostatecznie oba amortyzatory z ich łożyskami, co pomogło tylko na część hałasów. W nowym aucie, prosto z fabryki. Ogólnie rzecz biorąc, walka z trzaskami, waleniem i stukotami była przedmiotem co najmniej połowy moich wizyt w serwisach. Całe auto stukało, trzeszczało i popiskiwało przy najmniejszych nierównościach nawierzchni. Poza zawieszeniem trzeszczały plastiki przy lusterkach, rolety przedniej szyby i pewnie jeszcze jakieś drobiazgi, których już dziś nie pomnę. Fakt, ze mamy gwarancję na niewiele się zdaje - przy tego typu usterkach panowie serwisanci nagle i niespodziewanie głuchną. Kiedyś, w jednym z serwisów w wielkim mieście, jeden z serwisantów oświadczył mi prosto w oczy, że nie wiedzą, co tak wali z prawej strony z przodu. Oczywiście, już go nigdy więcej nie zobaczyłem, natomiast na następną jazdę próbną dali mi właśnie takiego „głuchego”, który jak mantrę powtarzał, że „ten typ tak ma”, „to normalna praca zawieszenia”. Sprawy nigdy do końca nie rozwiązano, nie pomogły nawet wizyty w nieautoryzowanych serwisach, w tym u „guru” marki citroen, do którego w desperacji się wybrałem. Kolejnym dużym tematem były trzaski – bardzo głośne, jakby coś się urwało) z okolicy pierwszej, bocznej, trójkątnej szybki. Po kilku wizytach, nicniesłyszących serwisantach i awanturze w lobby salonu znaleziono winowajcę – prawe nadkole. Po jakimś czasie zaczęło się to samo z lewej strony, ale już nie zdążyłem naprawić. Serwis to oddzielna historia – połamali mi osłonę silnika i bezczelnie założyli jej pół, odcięte gumówką, co przyczyniło się do powstania kolejnych hałasów z dołu pojazdu. Do niczego się nie przyznali, odkryłem to sam pod koniec użytkowania auta. Ponadto: od początku coś nie tak było ze sprzęgłem – śmierdziało przy tzw. „półsprzęgle”, przy ruszaniu pod górkę itp. Trudno uznać, aby to była moja wina, mam 25 doświadczenia za kółkiem, umiem korzystać z manualnej skrzyni biegów. Po prostu, ten typ tak miał – palił sprzęgło. Po około roku zaczęło coś piszczeć przy opuszczaniu szyby kierowcy. Jakby metal rysował szkło – co jednak nie miało miejsca, przynajmniej nie na jego widocznej części. Jak to w koncernie PSA bywa – po roku zaczęła trzeszczeć tylna belka. W mniej-więcej tym samym czasie zaczęło być słychać wydech. Samochód był dwukrotnie wzywany na akcje serwisowe – raz w sprawie jakichś śrub maglownicy, ponownie w sprawie śrub wahacza. Mówimy o dwóch latach posiadania auta. W tym czasie odwiedziłem serwis ponad 20 razy. Spotkałem się z opinią, że gdy w citroenie wymieni się już wszystkie oryginalne części eksploatacyjne na najtańsze zamienniki, auta te jeżdżą bezawaryjnie do późnej starości. Być może tak jest, jednak mi zabrakło cierpliwości, aby się o tym przekonać. Co ciekawe, ze sławetną francuską elektroniką nie miałem żadnych problemów, nie przepaliła się nawet ani jedna żarówka.

Za słaby to tego auta, ale mi to akurat jakoś dramatycznie nie przeszkadzało. To miał być autobus do bujania się po autostradach.

W moim była pięciobiegowa, więc jak na dziś to anachronizm, ale nie miałem z nią problemów. Poza tym, że paliło się sprzęgło, nie wiadomo dlaczego.

Stuki, stuki, stuki, z przodu i z tyłu, z których większość jest nierozwiązywalna.

Oni nie dokręcają w fabryce śrubek. Połowa auta lata jak jakiś Ikarus. Co gorsza - nie można znaleźć przyczyn, ani w ASO, ani u pana Ziutka - nigdzie. Znikąd pomocy.

Tu idealnie.

Sterowanie klimą z tabletu mi jakoś nie przeszkadzało, ale wielu to przeszkadza. Słabe siedzenia z tyłu – co z tego, że isofix na wszystkich trzech fotelach, jak siedzenia są stosunkowo wysoko względem środka ciężkości auta, nie są w najmniejszym stopniu wyprofilowane i dziatwa lata z lewej na prawą przy każdym zakręcie. Podłokietnik był za nisko.

Bez uwag.

To jest autobus.

Dobrze, ale nie idealnie.

Palił naprawdę mało. Zakup niedrogi.

To najtańsze auto z klasy. A i tak nie warte tych 80k.

Nigdy, ani przez jeden dzień gdy go miałem, nie był sprawny na 100%.

Zawsze dojechał, zatem chyba dobrze.