Już w średniej wersji Active (+pakiet City), to autko-bombonierka. Śmiertelny wróg benzynowych autek z automatyczną skrzynią. Pudełko ma skromne, cały urok tkwi w środku. Na pierwszy rzut oka jest wypasione po korkardy, włącznie z dwustrefową klimą, kamerą cofania, bluetoothem, tempomatem i (pół)bezkluczykowym dostępem - centralny zamek trzeba otworzyć z pilota. Praktyka każe wytknąć parę braków lub niedoróbek - ''lewar'' zmiany trybów przekładni wzięty z Ikarusa, fotele bez ogrzewania, komputer sterowany starożytnym dynksem wystającym z zegarów, dotkliwy brak doświetlania zakrętów nocą, ubogie menu ekranu dotykowego, brak listew pionowych prowadzących wodę z przedniej szyby na dach, fartuchów za przednimi kołami, czy inteligentną jak dafnia fabryczną nawigację. Brak jej opcji ''bez dróg gruntowych''. Poprowadzi np. przez błotnisty dziedziniec rolniczej spółdzielni produkcyjnej, bo szosą jest 30 metrów dalej - autentyk! Jeśli wyjąć kosmiczny napęd, to Yaris III w gruncie rzeczy jest bardzo analogowy i konserwatywny. Nie ma opcji domykania elektrycznych okien z pilota, ani nawet kilkukrotnego mrugania kierunkowskazem po trąceniu dźwigni (co akurat nie uważam za wadę). Na co dzień urzeka komfortem o numer większego auta, poręcznością i zwrotnością (tylko na 15-calowych kołach). Wersja hybrydowa Jest wspaniałym narzędziem transportu z punktu A do B bocznymi drogami lub w mieście, dla osoby jeżdżącej płynnie, miękko, niekoniecznie powoli. Przed takim kierowcą ten napęd rozwija pawi ogon. NIE nadaje się dla kierowców z cegłą zamiast prawej nogi! Jest jednak li tylko narzędziem, bo emocji z jazdy nie daje. To wyrafinowany cyborg. Jednak obserwowanie, z jaką przebiegłością napęd hybrydowy żongluje mocami silników, przynosi inny rodzaj przyjemności. Gdyby nie on, chyba nie kupiłbym Yarisa...