To było moje pierwsze własne auto. Kupiłem ten postczechosłowacko-niemiecki cud techniki, bo skusił mnie niską ceną, dobrymi blachami i brakiem śladów po wypadku. W teorii samochód miał być tani w eksploatacji dzięki prostej konstrukcji i częściom tanim jak barszcz. W praktyce było odwrotnie. W ciągu 9 miesięcy na naprawy samochodu, za który dałem 4 tys zł, wydałem 3600 zł. Czyli 400 zł miesięcznie! A wtedy w pracy byłem jeszcze na okresie próbnym, więc to było dla mnie duże obciążenie finansowe. Pojedyncza naprawa nie była droga, ale w tym złomie to trzeba było usuwać usterki całymi grupami. Co kilka dni musiałem zaglądać pod maskę, żeby na bieżąco kontrolować płyny. Bo inaczej ten pojazd rozkraczyłby mi się na drodze z zatartym i przegrzanym silnikiem. Najważniejszym wskaźnikiem na desce rozdzielczej nie był prędkościomierz czy obrotomierz, ale właśnie wskaźnik temperatury płynu chłodniczego. To próchno sprawiało nieliczne chwile przyjemności z jazdy tylko tuż po wyjechaniu z warsztatów. Miałem naprawdę duzo dobrej woli, uparcie naprawiałem, wydawałem kase, jeździłem po warsztatach. A ta niewdzieczna suka i tak wciąż wołała o więcej i więcej kasy. No to po 9 miesiącach udręki wkurwiłem się i pogoniłem tą francę w lud, choć zasługiwała co najwyżej na zepchnięcie w przepaść. Przy sprzedaży musiałem użyć wszystkich swoich talentów - wypolerowałem rupiecia na błysk, zrobiłem fotosesję jak do prospektu, napisałem starannie i szczegółowo ogłoszenie. Po tygodniu wypchnąłem tego strupa za 3250 zł. Miałem naprawdę dużego farta, bo trafił się klient-majsterkowicz, który miał felicię w angielskiej wersji, więc mógł z niej przełożyć swoją niecieknącą skrzynię z niej do ex-mojej skody. Mam nadzieję, że auto sprawia mu już mniej problemów niż mnie, no bo w końcu wymieniłem w niej tyle części... Za tego parcha znienawidziłem Skodę. W życiu już nie kupie żadnego auta z zieloną kurą, nawet gdyby kiedyś byłoby stać mnie na nowego Superba. Cieszyłem się, gdy kupowałem tą skodę, ale po jej sprzedaży to dopiero byłem nieziemsko szczęśliwy. Po tym gracie kupiłem corollę. To jak niebo i ziemia! Mimo, że 9-letnia toyota miała nastukane 220 tys na zegarze i pofirmową przeszlość, to i tak sprawia mi duzo mniej problemow niż ta felicia. Toyota mimo intensywnej eksploatacji przeszła duży przegląd w ASO na tyle dobrze, że aż się zastanawiałem, czy aby mechanicy nie zrobili tego przeglądu po łebkach. Wciąż pamiętam swój szok, jak po próbie naprawy jakiegoś elementu w skodzie w ASO przyslano mi maila z listą usterek do usunięcia za 3 tys zl! Po zmianie samochodu skończyły się docinki ze strony moich znajomych. W sumie to się im nie dziwię. Przyglądając się kierowcom innych kilkunastoletnich skód, zauwazyłem, że całkiem często za kółkiem siedzieli wąsaci, czerwoni na twarzy chłopi, wiozący babcie w chustach. NIE KUPUJCIE FELICII! Ta pijawka wyssie z was kasę i radość życia!

Proste, tanie auto dla niewymagających. Obecnie z braku kasy ponownie rozważam kupno Felci. Wiem co go boli i gdzie i większość rzeczy sam potrafię naprawić bardzo niskim kosztem. Biorę już nawet pod uwagę częste awarie

Przy dzisiejszych cenach pozycja bardzo atrakcyjna lecz bez prestiżu. Części w rewelacyjnych cenach choć ich jakość coraz marniejsza. Gdyby nie rdzewiejąca karoseria to było by całkiem możliwe autko.