Samochód to raczej 3,5 gwiazdki, a nie 4. Nie da się jednak wystawić oceny z plusem bądź minusem. Decyzję o naciągnięciu oceny za całokształt w górę, motywuję bardzo dobrym spalaniem tego samochodu. Spalanie to aspekt jednoznacznie pozytywny i z wyglądem auta są to chyba jedyne kategorie, gdzie zdecydowanie wypowiem się dobrze. Megane ma jednak masę drobnych problemów, które są na tyle małe, że da się samochód użytkować. Jednak od samochodu posiadanego od nowości, powinno się oczekiwać krótszej listy bolączek. W samochodzie objawiły się wszystkie typowe dla tego modelu awarie - cieknące drzwi, skrzypiące wnętrze, stukające przeguby, krzywe spasowanie elementów karoserii, wariująca elektronika, skrzypiące sprzęgło i stukające przednie zawieszenie. Jako były sprzedawca tej marki mam wrażenie, że polift został zmontowany jeszcze gorzej niż przedlift. Chociaż chodzą słuchy, że wersje niższe (ja mam Life, produkowaną przez chwilę od wejścia PH2) były po prostu gorzej zmontowane. W każdym razie jeśli chodzi o typowe bolączki, to przy otwarciu drzwi w deszczowy dzień przez pierwsze kilometry woda kapie podróżującym z przodu na zewnętrzne kolano, lecąc z górnej części uszczelki drzwi. W desce rozdzielczej coś skrzypi. Krzywe spasowanie elementów karoserii doprowadziło do przetarcia lakieru w kilku miejscach - na drzwiach kierowcy sączy się już brązowy kolor, co przy białym lakierze wygląda tragicznie. Radio się wyłącza samoczynnie, najczęściej w wilgotne dni. Pomijam już to, że linia uszczelek pokrywa się między drzwiami w małym stopniu. Klasycznie już dla zeznań użytkowników, tylna klapa przy pracy obciera zderzak. Przednie lewe koło wydaje stukanie, które generowane jest przez odbój amortyzatora. Jedyne lekarstwo to okresowe smarowanie okolic tego elementu. Czasem nie działa na kierownicy strzałka w dół i nie jest to problem przycisku - po zgaszeniu i odpaleniu samochodu problem naprawia się. Ponadto skrzynia biegów od początku przy wybijaniu dwójki na luz blokowała lewarek pomiędzy jedynką, a dwójką - trzeba było mu pomóc wskoczyć na środek. Ruszanie w korku w upałach to symfonia stukania przeniesienia napędu. Fotele są trochę za małe jak na człowieka o wzroście 184cm - w Clio 5 są większe przez co uda nie bolą tak jak w Megane w dalszej podróży. Ale udało się zrobić na raz trasę 1700km i nie było bardzo źle. Jest wystarczająco. Część z bolączek zgłaszałem w okresie gwarancji, ale większość i tak wróciła bo wynika ze złej konstrukcji i naprawa pomaga tylko na chwilę. Serwis nie zaprojektuje nic od nowa, tylko założy to co dostanie z magazynu producenta. Temu samochodowi trzeba też wypomnieć jego pozytywne strony, chociaż jest ich mniej. Przede wszystkim niskie spalanie przy dobrej dynamice jazdy. Mieszkam w górach, a spalanie utrzymuje się poniżej 6 litrów. Trasa to często wyniki w okolicach 4,5 litra, jadąc z prędkościami bliskim dopuszczalnych. Unikam autostrad, ale i tam to auto uzyskuje dobre wyniki. Powyżej 120km/h samochód zwiększa spalanie zauważalnie. Nie zmienia to faktu, że wzrost z małego pułapu będzie zauważalny, ale wynik nadal będzie dobry. Około 7l na 100km powyżej 120km/h i 8,5l powyżej w okolicach 160km/h to dobry rezultat. Zwłaszcza przy tak krótkiej skrzyni biegów. Sześciobiegowej, ale jednak krótko zestrojonej. Z czterema rowerami na dachu, komputer pokazał już 8,9l przy trzymaniu się maksymalnych, legalnych prędkości. To nie robi już wrażenia, ale czuć było, że stupiętnasto konny motor siłował się z wiatrem - przy odpuszczaniu gazu wrażenia oporu tego żagla na dachu były równe wciśnięciu hamulca. Drugi plus to wygląd tego samochodu, jest najlepszy w klasie. Ale jako, że wygląd to kwestia gustu, to nie dodam nic więcej. Każdy oceni według swojego. Warto dodać, że w kwestii ergonomicznej to auto jest dość przemyślane. Guziki na kierownicy, gdy już działają, to odpowiadają za opcje intuicyjne. Łatwo się domyślić jak czym sterować, obsługa radia jest prosta. Może tylko panel klimatyzacji manualnej bym poprawił - pokrętło służące za wybór kierunku nawiewu i przyciski do regulacji siły wiatraków zamieniłbym funkcjami. Koszty utrzymania tego samochodu, który był rozsądnie wyceniony, powinny być w przyszłości niskie i to może kusić użytkowników na rynku wtórnym. Ale będąc przy kosztach, przyznam, że po 60 tysiącach kilometrów wiem już, dlaczego Megane było w segmencie C najtańsze na rynku, a alternatywą był tylko Hyundai i30. Zakupu dokonałem w czerwcu 2021 i całe otomoto wskazało, że te dwa modele były najtańsze w segmencie C. Czy wybrałbym to auto jeszcze raz? W zestawieniu z Hyunadiem tak, ale w innym wypadku nie. Poszukałbym czegoś starszego, ale solidniejszego.