W papieskiej służbie

Historia kontaktów firmy Mercedes-Benz ze Stolicą Apostolską sięga roku 1930. Latem tegoż roku papież Pius XI otrzymał jako prezent od Daimler-Benz AG model Mercedes Nurburg. Po godzinnej przejażdżce po watykańskich ogrodach powiedział: "To majstersztyk nowoczesnej sztuki inżynierskiej !" Samochód przekazany papieżowi opierał się konstrukcyjnie na modelu Mercedes-Benz Nurburg 460. Był to pierwszy samochód, z którego regularnie korzystał papież. Model 460, który wprowadzony został do sprzedaży w 1928 roku posiadał rzędowy ośmiocylindrowy silnik o pojemności 4622 cm sześc. i mocy 80 KM przy 3400 obr/min. Auto mogło się rozpędzać do 100 km/h. Wystrój wnętrza został specjalnie przygotowany. W miejscu tradycyjnych siedzeń z tyłu, zamontowano tron pokryty jedwabno-brokatową tapicerką. Na suficie znajdował się haft przedstawiający gołębicę symbolizującą Ducha Świętego. Do wykończenia wnętrza użyto najlepszych gatunkowo materiałów. Polecenia papież mógł wydawać kierowcy za pośrednictwem panelu sterowania. Wytwarzanie tego specjalnego pojazdu trwało ponad rok.

Pierwszy papieski Mercedes był doceniany również przez następców Piusa XI. Gdy samochód osiągnął przebieg około 40 000 km, został wyłączony z papieskiej służby i trafił do Muzeum Watykańskiego, gdzie zwiedzający mogli go podziwiać stojącego pośród innych aut, jakimi poruszali się Następcy Świętego Piotra.

W 1983 roku samochód ten został przewieziony do Stuttgartu, gdzie w warsztatach muzeum Mercedesa poddany został renowacji, która trwała również ponad rok. W 1984 roku Mercedes został przekazany Janowi Pawłowi II. Ze specjalnie wyszkolonym kierowcą odbył przejażdżkę po ogrodach Watykanu podobnie, jak jego poprzednik Pius XI.

Z najnowszego „papamobile" przygotowanego w oparciu o Mercedesa klasy M, papież Jan Paweł II korzystał po raz pierwszy podczas obchodów Światowego Dnia Młodzieży w Toronto, w 2002 roku. W tej chwili porusza się nim Benedykt XVI. Nadwozie pojazdu (model W 163) powstało na podwoziu Mercedesa klasy G. W stosunku do samochodów przygotowywanych na bazie klasy G, w tym przypadku nadwozie nie jest tak kanciaste. Kopuła wykonana została ze specjalnego tworzywa sztucznego. Samochód wyposażony został w panele ochronne podobnie, jak i specjalną strukturę tworzącą ramy dla przeszklonego przedziału, w którym podróżuje papież.

Do napędu auta posłużył widlasty ośmiocylindrowy silnik o pojemności 4.3 l i mocy 272 KM. Nowy „papamobile" podobnie, jak i pojazdy przygotowane w oparciu o klasę G, otrzymał nadwozie w kolorze perłowym i na biało wykończone wnętrze.

A oto pozostałe papieskie Mercedesy:

• 1960: wersja landaulet Mercedesa 300 d (W 189) o przedłużonym rozstawie osi;
• 1965: wersja landaulet Mercedesa 600 (W 100) z długim rozstawem osi. Samochód ten jest obecnie wystawiany w Muzeum Mercedesa w Stuttgarcie-Untertürkheim.
• 1966: Mercedes 300 SEL (W 109). Ten model nie był tak luksusowo wykończony i wyposażony, jak „600". W roku 1981 doposażono go w opancerzenie;
• 1967: dwa 6-osobowe Mercedesy 300 SEL o długim rozstawie osi (W 109) wykorzystywane przede wszystkim do przewożenia najdostojniejszych gości Watykanu;
• 1980: Mercedes 230 G (460, G 23), pierwszy „papamobile" ze szklaną nadbudówką;
• 1982: Mercedes 230 GE (460, G 23), także z nadbudową ze szkła;
• 1985: opancerzony Mercedes 500 SEL (V 126). ten samochód zastąpił Mercedesa 600 z roku 1965. To tym autem jechał papież Benedykt XVI podczas swych pierwszych oficjalnych podróży po Rzymie tuż po wyborze na Tron Piotrowy w roku 2005;
• 1997: opancerzony Mercedes S 500 L (V 140);
• 2002: Mercedes ML 430 (W 163) ze przezroczystą nadbudową.