Checker - niszowa taksówka, który stała się symbolem Nowego Jorku
Pamiętacie Taksówkarza Martina Scorsese, w którym brawurową rolę odegrał Robert De Niro? Przypominacie sobie, kto najczęściej towarzyszył głównemu bohaterowi? To był Checker!
Miejscem pracy Travisa była taksówka Checker (konkretnie: wersja A11), która stała się legendą nowojorskich ulic. Samochód był wytwarzany przez wiele lat bez gruntownych modyfikacji. Klasyczna bryła nadwozia, która była modna na początku lat sześćdziesiątych, pozostała niezmieniona do początku lat osiemdziesiątych. Ostatni egzemplarz, który opuścił fabrykę, w dużej mierze bazował na modelu A8 z 1956 roku. Checker wpisał się w amerykańską popkulturę – znajdziemy go w filmach, komiksach, grach wideo czy na zdjęciach z epoki.
Oficjalna historia marki Checker rozpoczęła się w 1922 roku, jednak w rzeczywistości jest jeszcze dłuższa – firma powstała wskutek połączenia marki Commonwealth produkującej samochody osobowe i przedsiębiorstwa Morrisa Markina, Markin Automobile Body, które zajmowało się wytwarzaniem nadwozi. To właśnie Markin dyktował kierunek rozwoju marki. Nowopowstała firma postanowiła produkować taksówki, choć wytwarzała również w niewielkich liczbach samochody dla klientów indywidualnych. Zawsze była niszowa w skali całego amerykańskiego rynku motoryzacyjnego – sprzedawano kilka tysięcy samochodów rocznie, które w większości trafiały do korporacji taksówkarskich. Producent szukał zamówień w innych niszach: produkowała przedłużone samochody dla lotnisk i hoteli mieszące 9 – 15 osób – tak powstał np. Checker Aerobus. Wytwarzano również samochody z nadwoziem kombi (Checker Marathon Station Wagon) oraz modele z nieznacznie powiększonym rozstawem osi.
Checker, jakiego znamy z popkultury to samochód zbudowany w oparciu o model A8, który pojawił się w 1956 roku i okazał się sukcesem – modna stylistyka, przestronne wnętrze – to największe zalety auta. Z racji wyspecjalizowania produkcji, firma mogła skupić się na projektowaniu auta pod taksówkarzy, w przeciwieństwie do dużych koncernów, które dostosowywały seryjne modele do wymagań korporacji taksówkarskich. W tylnej części taksówki, pasażer miał dużo miejsca, a dostęp do wnętrza był ułatwiony dzięki szeroko otwierającym się drzwiom. Z czasem samochód był modernizowany (w 1958 roku pojawił się model A9, później – kolejne), ale rdzeń pozostał taki sam – cztery okrągłe reflektory z przodu, duży, charakterystyczny grill i klasyczna linia boczna. Checker zmieniał się bardzo powoli, nie zważając na modę kolejnych dekad.
Początkowo firma produkowała samochody z sześciocylindrowymi silnikami Continentala (1961 – 1964), ale szybko, ze względu na niższą cenę, postawiono na jednostki Chevroleta. Najpierw sześciocylindrowe, a od 1965 roku głównie motory V8 o pojemnościach 4,4 – 5,7-litra wyróżniające się niezwykłą solidnością.
Firma mocno wierzyła w jakość swoich samochodów – dawała gwarancję na 200 tys. mil, czyli ponad 320 tys. km. Pod koniec żywota marki, Checker próbował eksplorować tematykę diesli, montując do swoich samochodów motor 5,7-litra Oldsmobile. Niestety, nie pozwoliło to na zachowanie zadowalającego wolumenu sprzedaży.
Checker produkował tradycyjnie wyglądające taksówki i samochody osobowe aż do 1982 roku, gdy wskutek coraz mniejszego popytu produkcja przestawała być rentowna. Mimo tego, firma utrzymała się na powierzchni aż do 2010 roku.
Ostatnia Checker zjechał z nowojorskich ulic w 1999 roku. Spędził na ulicy 21 lat, przejechał ponad 994 tys. mil (1,6 mln km)*. Jako ciekawy okaz kolekcjonerski został sprzedany za 134,5 tys. dolarów. Później rolę klasycznej nowojorskiej taksówki przejął Chevrolet Caprice i Ford Crown Victoria, który w tym roku zostanie wyparty przez... Nissana NV200.
Fot. Archiwum Aldena Jewella (flickr.com) na lic. Creative Commons