xDrive to handlowa nazwa napędu na cztery koła stosowana w samochodach marki BMW.
BMW stosowało napęd na cztery koła w wybranych modelach już od 1985, gdy zadebiutowało BMW E30 325iX. Wraz z produkowanym w latach 1991 - 1996 modelem E34 525iX były to dwa BMW, w którym napęd tego typu był oznaczony wielką literą X oraz był realizowany przez sprzęgło wiskotyczne. Podobny, choć prostszy z mechanicznego punktu widzenia układ (bez sprzegła wiskotycznego) powrócił do BMW w roku 2001, gdy pojawiła się pierwsza generacja modelu X5, oraz seria 3 E46 w odmianach 325xi, 330xi oraz 330xd.
W roku 2003, wraz ze wzrostem popularności SUV-ów i napędów na cztery koła w samochodach klasy premium, BMW wprowadziło nowy system tego typu wraz z dedykowaną nazwą: xDrive. Od tego czasu kryje się pod nią elektronicznie sterowane sprzęgło wielopłytkowe w przekładni rozdzielczej.
Układ napędu na cztery koła xDrive wyróżnia się zwiększonymi walorami dynamicznymi i lepszą skutecznością w warunkach ograniczonej przyczepności, choć nie jest to jeszcze najbardziej zaawansowany i skuteczny napęd na cztery koła, który trafiłby na przykład do samochodu terenowego.
Wyróżnikiem xDrive jest płynny i precyzyjny rozdział napędu pomiędzy osiami. W większości modeli standardowo 60% momentu obrotowego trafia na oś tylną (by zachować tylnonapędową naturę modeli BMW), a 40% na oś przednią. Gdy czujniki systemu wykryją uślizg któregoś z kół, proporcje napędu zostaną zmienione w czasie krótszym niż 100 milisekund, tak by zminimalizować utratę przyczepności.