Turbosprężarka o zmiennej geometrii (ang. Variable-geometry turbocharger - VGT) to szczególny typ turbosprężarki, w której łopatki turbiny podlegają płynnej zmianie kąta nachylenia. Rozwiązanie to ma na celu zmniejszenie bezwładności i efektu turbodziury.
Turbosprężarkę można podzielić na dwie części: gorącą i chłodną. W części gorącej pracuje turbina, która jest napędzana przez spaliny wylatujące z silnika. Serce części chłodnej stanowi natomiast sprężarka, która jest napędzana przez turbinę, z którą obraca się na wspólnym wale. Rozpędzone łopatki sprężarki sprężają powietrze i tłoczą je w doładowanej formie do komór spalania silnika, przez co wzbogacają mieszankę paliwowo - powietrzną.
Jak widać z powyższego opisu, do działania turbosprężarki potrzebny jest odpowiedni pęd wylatujących kolektorem wydechowym spalin. Bez niego łopatki turbiny nie kręcą się i nie przekazują napędu sprężarce. Aktywna regulacja kąta nachylenia łopatek turbin pozwala częściowo rozwiązać ten problem. Dzięki odpowiedniemu ułożeniu łopatek, turbina może najpierw skutecznie rozpędzić się przy niewielkiej ilości spalin wyrzucanych pod niedużym ciśnieniem, a potem, w miarę wzrostu prędkości obrotowej silnika, efektownie wykorzystać więcej spalin przy wysokich obrotach.
Ze względu na stosunkowo duży stopień komplikacji rozwiązanie to zaczęło się upowszechniać dopiero niedawno, choć opatentowane zostało już w roku 1953. Poniżej lista modeli, które przyczyniły się do zwiększenia popularności turbosprężarek VTG: