Turbodziura to opóźnienie reakcji silnika doładowanego turbosprężarką na naciśnięcie pedału gazu.
Główną przyczyną powstawania turbodziury jest brak mechanicznego połączenia wirnika turbosprężarki z silnikiem. Wirnik napędzany jest gazami spalinowymi, które dla poruszenia wirnika muszą mieć odpowiednią prędkość. Natężenie wylatujących spalin jest natomiast zależne od prędkości obrotowej silnika i stopnia jego obciążenia.
Zależność ta skutkuje tym, że energia gazów wydechowych jest w określonych warunkach niewystarczająca do rozpędzania turbosprężarki, a ciśnienie doładowania ma wartość niewspółmiernie niską w stosunku do stopnia otwarcia przepustnicy. Skutek: kierowca wciska gaz, a samochód nie przyspiesza. Po paru sekundach zaczyna jednak przyspieszać ze zdwojoną siłą.
Turbodziura w samochodach osobowych powstaje głównie w niskim zakresie prędkości obrotowej silnika, ponieważ turbosprężarka zaczyna dopiero efektywnie wykorzystywać energię spalin w przedziale około 1400-2000 obr./min. Odczuwalna jest wtedy wyraźna poprawa przyspieszenia. Turbodziura powstaje również w momencie zamykania przepustnicy, czyli na przykład w trakcie hamowania, zwalniania lub zmiany przełożeń. W momencie zamknięcia przepustnicy w układzie wydechowym dochodzi do obniżenia energii spalin, przez co wirnik turbosprężarki zaczyna zwalniać.
Efekt turbodziury można zmniejszyć poprzez zastosowanie specjalnego systemu ALS. Jest to układ podtrzymania ciśnienia doładowania, który w momencie zamknięcia przepustnicy dawkuje paliwo i powietrze do kanału wydechowego przed turbosprężarką. W konsekwencji mieszanka spala się prawidłowo, co skutkuje podtrzymaniem prędkości wirnika turbosprężarki i znaczącym ograniczeniem efektu turbodziury.
Alternatywnym rozwiązaniem mającym na celu eliminację turbodziury jest zastąpienie turbosprężarki przez sprężarkę mechaniczną, na przykład typu Roots.