Transaxle to rozwiązanie konstrukcyjne, w którym silnik umieszczony jest z przodu pojazdu, a reszta układu przeniesienia napędu (skrzynia biegów, mechanizm różnicowy) z tyłu, na napędzanej osi.
Powodem, dla którego stosuje się układ transaxle, jest lepsze rozłożenie mas. Z uwagi na znacznie większy moment bezwładności wokół pionowej osi nadwozia, pojazd o takim rozmieszczeniu mas lepiej się prowadzi i osiąga lepsze parametry na zakrętach.
Problemem układu transaxle jest natomiast konieczność montowania długiego wału napędowego. Wiruje on z prędkością obrotową silnika, a ponadto charakteryzuje się znacznym momentem bezwładności. Jest to szczególnie szkodliwe w przypadku umieszczenia sprzęgła przy silniku, ponieważ w znacznym stopniu wpływa to na obniżenie trwałości skrzyni biegów (w szczególności synchronizatorów). Rozwiązaniem tego problemu jest umieszczenie wału napędowego
wewnątrz nieruchomej rury odbierającej momenty zginające. Dzięki temu wał jest wtedy poddawany wyłącznie naprężeniom skręcającym, co sprzyja zmniejszeniu jego bezwładności.
To rozwiązanie charakterystyczne dla samochodów sportowych z silnikiem umieszczonym z przodu pojazdu. Do listy aut, w których znajdziemy układ transaxle, zalicza się zarówno Ferrari 250 GTO, Porsche 928 i Alfa Romeo 75, jak i Nissan GT-R, Lexus LF-A czy Mercedes-Benz SLS AMG.