Tempomat to elektroniczny system asystujący w prowadzeniu, którego zadaniem jest utrzymywanie zadanej przez kierowcę prędkości na stałym poziomie, niezależnie od tego, po jakim typie drogi porusza się pojazd (teren płaski, pod górkę, w dół).
Uruchomienie tempomatu zwalnia kierowcę z konieczności nieustannej kontroli prędkości pojazdu i modulacji siły, z jaką naciska pedał gazu. Jazda z tempomatem zwiększa komfort prowadzenia, ale i dla wielu kierowców jest cennym narzędziem do kontroli prędkości auta i ograniczenia ryzyka przekroczenia ograniczeń. Prócz tego wiele pomiarów zużycia paliwa dowiodło, że długofalowe korzystanie z tempomatu przyczynia się również do poprawy ekonomiki i obniżenia kosztów podróży.
Popularność tempomatów przez kilkadziesiąt lat ograniczała się do Stanów Zjednoczonych, później Kanady czy Australii, czy im podobnych zamożnych krajów, w których sieć dróg składa się z długich, prostych autostrad o niskim natężeniu ruchu. W ciągu ostatnich kilkunastu lat tempomaty zaczęły się pojawiać coraz częściej w samochodach na całym świecie jako jeden z elementów coraz bardziej rozbudowanych systemów autonomizujących prowadzenie.
Kolejnym etapem rozwoju tempomatu stał się aktywny tempomat. To bardziej rozbudowany system, który łączy funkcję utrzymywania zadanej prędkości z zachowaniem bezpiecznej odległości od poprzedzającego pojazdu na drodze lub z automatycznym zmniejszeniem prędkości w przypadku pojawienia się niższego limitu prędkości. W tym celu może wykorzystywać czujniki odległości, pokładowe kamery lub informacje z zainstalowanego systemu nawigacji.
W miarę ewolucji aktywne tempomaty zyskały możliwość (jeśli zaistnieje taka potrzeba) zmniejszenia zadanej prędkości nawet do całkowitego zatrzymania, a potem ponownego ruszenia i rozpędzenia się do pożądanego tempa jazdy.