Stabilizator (nazywany także drążkiem stabilizacyjnym) to wyprofilowany, sprężysty pręt, który łączy ruchome elementy prowadzące koło. Można go montować bezpośrednio lub za pomocą łączników. Stabilizator zwiększa sztywność kątową zawieszenia danej osi. Ograniczenie bocznych przechyłów nadwozia podczas jazdy po łuku wpływa na polepszenie przyczepności pojazdu na drodze.
Stabilizator zmniejsza różnice chwilowych obciążeń działających na elementy sprężyste zawieszenia kół danej osi. Podczas jazdy po łuku przechylane siłą odśrodkową nadwozie wpływa na ściskanie sprężyny z jednej strony samochodu, z drugiej strony zaś rozciąganie. Drążek stabilizatora połączony z wahaczami zostaje wtedy skręcony. Opór skręcanego pręta zmniejsza różnicę w ugięciu sprężyn zawieszenia poprzez wzrost sztywności całkowitej po stronie bardziej obciążonej oraz zmniejszenie sztywności po stronie mniej obciążonej. Ponadto zmiana sztywności kątowej zawieszenia wpływa także na odchylenie promienia wynikającego z geometrii układu kierowniczego i jezdnego podczas pokonywania zakrętu. Przy jeździe na wprost stabilizator nie działa, ponieważ obraca się w gniazdach.
W stabilizatorze rozłącznym występują elementy sprzężone są ze sobą poprzez siłownik napędzany elektrycznie. Przy normalnej pracy kół reakcje z jednego koła nie są przenoszone na drugie. W razie potrzeby, stabilizator jest aktywowany i działa tak samo jak klasyczny.
Systemem aktywnych drążków stabilizacyjnych (ang. Active Stabilizer Bar Systems) to szczególny rodzaj stabilizatora, którego zasada funkcjonowania opiera się na dwukomorowych siłownikach hydraulicznych połączonych z końcami stabilizatora. W konstrukcji znajdują się również zawory, które kontrolują wymuszony momentem oporowym przepływ cieczy roboczej. Nad funkcjonowaniem tego układu czuwa sterownik odpowiedzialny za pracę całego zawieszenia. Dzięki temu rozwiązaniu kontrolowana jest praca stabilizatora oraz sztywność kątowa zawieszenia w sposób ciągły i nie wymagający uwagi ze strony kierującego,