Przekładnia ślimakowa to typ przekładni kierowniczej, który do lat 70. XX wieku był powszechnie stosowany w motoryzacji do przenoszenia ruchu obrotowego kierownicy na skręt kół.
Jak sama nazwa wskazuje, elementem wyróżniającym ten typ przekładni jest obecność ślimaka. Tak nazywa się, ze względu na jego charakterystyczny kształt, gwintowany wirnik śrubowy zamontowany na końcu wałka kierowniczego. Ślimak zazębiony jest z ustawioną prostopadla do niego ślimacznicą. Ta połączona jest z zespołem drążków kierowniczych poprzez proste ramię kierownicze, które przekazuje ruch z kierownicy i skręca koła.
Prosta przekładnia ślimakowa zyskała rozwinięcie w postaci przekładni ze ślimakiem globoidalnym (nazywana również po prostu przekładnią globoidalną). Zmiana kształtu ślimaka oraz ślimacznicy w znakomitym stopniu ograniczyła występujące siły i tarcie, co zwiększyło wydajność i żywotność tego rozwiązania.