Przekładnia kierownicza to element zwrotniczy układu kierowniczego. Odpowiada za zamianę ruchu obrotowego koła kierownicy na ruch podłużny osi skręcający kołami. Różne typy przekładni wyróżniają się odmienną budową.
Przekładnia kierownicza - typy i zasada działania
- Przekładnia zębatkowa (maglownica) - w przypadku tej przekładni ruch obrotowy kolumny kierownicy przenoszony jest przez wałek zębaty na listwę zębatą, zamontowaną na poprzecznym drążku kierowiczym. Ten jest połączony z kołami i odpowiada za ich skręt w prawą lub lewą stronę. Ta stosunkowo prosta w budowie przekładnia jest domyślnym wyborem zarówno w samochodach osobowych, jak i dostawczych z zawieszeniem niezależnym przedniej osi.
- Przekładnia śrubowa (śrubowo-kulowa) - przekładnia, w której wałek kolumny kierowniczej z ramieniem kierowniczym połączony jest za pomocą nakrętki z gwintem o przekroju kulowym. Na gwint wprowadzone są kulki łożyskowe w zamkniętym obiegu. Podczas obrotu śruby zamienają one tarcie ślizgowe na tarcie toczne. Ruch wałka kolumny kierowniczej przesuwa nakrętkę z zębami, co z kolei wprawia w ruch ramię kierownicze. Współcześnie z tego typu przekładni korzystają już raczej tylko samochody ciężarowe i inne typy pojazdów użytkowych.
- Przekładnia ślimakowa (globoidalna) - przekładnia, w której wałek kierowniczy zakończony jest ślimakiem, czyli gwintem zazębionym z kołem zębatym połączonym z zamontowanymi poprzecznie drążkami kierowniczymi. Ruch obrotowy wałka wymusza ruch ślimacznicy, a przez to drążków kierowniczych, co powodowuje zmianę położenia kół kierowanych. Przekładnia ślimakowa była stosowana do lat 70. XX wieku; następnie została wyparta przez swoją udoskonaloną wersję, czyli przekładnię globoidalną. W porównaniu do poprzednika różni się ona zmianą kształtu ślimaka i ślimacznicy. Obecnie jednak i ten typ przekładni został wyparty przez trwalsze i bardziej precyzyjne mechanizmy.
