Nawigacja satelitarna - co to jest?
Zazwyczaj przenośne urządzenie multimedialne z cyfrowymi wersjami map drogowych, wykorzystujące sygnały wysyłane i odbierane z satelitów do ustalania własnej pozycji geograficznej. Idea satelitarnego wyznaczania pozycji sięga lat 50-tych XX wieku, tj. początków ekspansji sztucznych satelitów Ziemi (Sputnik I). Wówczas dostrzeżono nieznaną wcześniej możliwość wykorzystania fal radiowych wysyłanych przez te urządzenia do precyzyjnego ustalania pozycji geograficznej (wystarczą trzy punkty o znanej pozycji, by precyzyjnie określić własną pozycję). W latach 80-tych udostępniono do zastosowań cywilnych technologię GPS, jednak celowo ograniczono precyzję jej działania poprzez dodanie dodatkowych, pseudolosowych wartości teoretycznych przy wyznaczaniu pozycji (technologia Selected Availability). Przełomem w cywilnej lokalizacji satelitarnej był rok 2000, kiedy za sprawą m.in. ówczesnego prezydenta USA, Billa Clintona, wyłączono system S.A. (Selected Availability). Obecnie niektóre urządzenia, w zależności od zainstalowanych map, potrafią prowadzić do celu z dokładnością nawet do 1 m! Najnowsze i najnowocześniejsze urządzenia posiadają dodatkowo odbiornik sygnałów systemu komunikatów drogowych TMC (Traffic Message Channel), za pomocą którego w trakcie nawigacji system może ostrzegać kierowcę o czekających go utrudnieniach na drodze - korkach, robotach drogowych, wypadkach, itp., a także planować trasę alternatywną z ominięciem tychże miejsc. System TMC działa tylko na terenie wybranych państw europejskich.
