Nadsterowność to typ charakterystyki zachowania samochodu objawiający się zarzucaniem tyłem pojazdu podczas pokonywania zakrętu ze zbyt dużą prędkością.
W czasie pokonywania zakrętu na auto działają potężne siły poprzeczne, które powodują zmianę trajektorii ruchu (wynoszenie auta na zewnątrz łuku). Koła skrętne przedniej osi z kolei próbują zacieśnić łuk, co doprowadza do utraty przyczepności kół tylnych i, w konsekwencji, do wynoszenia tyłu pojazdu na zewnątrz łuku (poślizgu).
Nadsterowność jest charakterystyczna dla samochodów z napędem na tylną oś, choć dziś już w nowych samochodach coraz mniej widoczna ze względu na ingerencję ESP i systemu kontroli trakcji. Zdecydowana większość współczesnych samochodów osobowych zaprojektowana jest w taki sposób, by w niekontrolowanej sytuacji przejawiać nie nadsterowność, a podsterowność. Wynika to z założenia producentów samochodów, że to podsterowność jest łatwiejsza do szybkiego dostrzeżenia i opanowania przez zwykłego kierowcę.
Zjawiskiem odwrotnym od nadsterowności jest podsterowność, czyli wynoszenie przodu pojazdu podczas pokonywania zakrętu ze zbyt dużą prędkością. Jednemu i drugiemu zjawisku można przypisać wspólną cechę, to znaczy tendencję do zmiany średnicy okręgu, po którym porusza się pojazd w zakręcie, względem tego, którym powinien się poruszać zgodnie z kątem skręcenia kierownicy.