ESP (Electronic Stability Program) to elektroniczny system, którego zadaniem jest stabilizacja pojazdu w przypadku wystąpienia poślizgu. Odbywa się ona poprzez odpowiednie przyhamowanie wybranego przez system koła oraz zmniejszenie dawki paliwa do silnika, co w konsekwencji skutkuje spadkiem momentu obrotowego na kołach napędzanych.
Określenie ESP stosuje wielu producentów samochodów, np. Mercedes, choć może nosić inne nazwy, m.in.:
Po raz pierwszy seryjnie zamontowany system ESP zalazł się w 1997 roku w Mercedesie Klasy A. W tym samym roku Audi jako pierwsze wprowadziło system do samochodu z napędem na cztery koła – w modelu A8 4.2 quattro.
Jak działa ESP?
Układ ESP łączy w swoim działaniu kilka systemów, m.in. ABS, elektroniczny rozdział siły hamowania, kontroli trakcji (ASR) oraz układ wspomagania hamowania. W jego skład wchodzą mikrokomputery pełniące funkcję obliczeniową oraz kilka czujników. Te ostatnie służą m.in. do pomiaru prędkości obrotowej każdego koła, kąta skrętu kierownicy, przyspieszenia poprzecznego, prędkości obrotowej wokół osi pionowej, aktualnej prędkości pojazdu, momentu obrotowego przenoszonego na koła czy przełożenia skrzyni biegów.
Funkcjonowanie systemu zależy od rodzaju utraty stateczności pojazdu. W przypadku podsterowności, czyli przy ślizganiu się kół osi przedniej, komputer po wykryciu uślizgu wysyła informację do układu hamulcowego, gdzie wytwarzane jest ciśnienie co powoduje przyhamowanie wewnętrznego koła osi tylnej. W konsekwencji powstaje tzw. moment stabilizujący, który działa przeciwnie do zjawiska podsterowności (pojazd zostaje naprowadzony na właściwy kurs jazdy).
Przy uślizgu kół tylnej osi (nadsterowności), do układu hamulcowego jest wysyłana informacja o konieczności maksymalnego przyhamowania zewnętrznego koła osi przedniej. W konsekwencji wytwarza się moment stabilizujący działający przeciwnie do zjawiska nadsterowności.