ACC (z ang. Adaptive Cruise Control), jest to rozbudowana wersja tempomatu pierwszej generacji CCS (z ang. Cruising Control System), określana mianem adaptacyjnego lub aktywnego tempomatu. Obecnie w pojazdach możemy spotkać dwie kolejne generacje adaptacyjnych tempomatów. Aktywne tempomaty różnią się one od siebie przede wszystkim stopniem redukowania prędkości, aż do pełnego zatrzymania włącznie.
Za pomocą przycisku, umieszczonego zazwyczaj przy kole kierownicy, zatwierdzana jest wybrana prędkość jazdy. Sterownik pobiera sygnał prędkości jazdy z czujników w kołach i sterując mocą silnika utrzymuje tę zadaną prędkość. Przerwanie działania tempomatu odbywa się poprzez naciśniecie pedału hamulca – po naciśnięciu na pedał przyspieszenia (przy włączonym tempomacie), samochód przyspieszy, a po puszczeniu pedału gazu zwolni naturalnie z zamkniętą przepustnicą do zadanej prędkości.
Wczesne wersje ACC korzystają ze specjalnego czujnika (radaru), umieszczanego za atrapą chłodnicy. Jego zasięg obejmuje około 100 metrów drogi na pasie przed pojazdem. W razie wykrycia zbyt małego dystansu od auta poprzedzającego, system obniży prędkość samochodu do minimalnej prędkości wynoszącej 30-50 km/h. Do pełnego jej wytracenia i zatrzymania pojazdu potrzebna jest ingerencja kierowcy, informowanego sygnałem alarmowym o konieczności nacisku na pedał hamulca. Poniżej minimalnej prędkości tempomat się wyłącza.
Urządzenia te umożliwiają nie tylko maksymalne wytracenie prędkości, ale również całkowite zatrzymanie samochodu. Oprócz zamontowanego z przodu samochodu czujnika radarowego długiego zasięgu (zakres jego efektywnego działania został zwiększony dwukrotnie, w porównaniu z aktywnymi tempomatami pierwszej generacji), ACC drugiej generacji wyposażony jest również dodatkowo w czujnik radarowy krótkiego zasięgu. Jest on w stanie śledzić nawet ponad 30 ruchomych obiektów jednocześnie (na przestrzeni od 0,2 do 30 metrów przed pojazdem).
W momencie wystąpienia krytycznej sytuacji (np. nagłego hamowania auta poprzedzającego), wysyłany jest sygnał potrzebny do pełnego zadziałania układu hamulcowego i w konsekwencji zatrzymania samochodu. Dzieje się tak równiez w normalnym ruchu drogowym, na przykład podczas jazdy w korku tempomat doprowadza do zatrzymania pojazdu.
Najbardziej rozbudowane wersje tempomatów ACC drugiej generacji współpracują ponadto z innymi układami zamontowanymi w pojazdach, m.in. z systemem Start&Stop, umożliwiającym wyłączanie silnika i ponowne ruszanie oraz układem PreSafe, osuszającym hamulce i napinającym pasy w celu uchronienia przed skutkami ewentualnej kolizji. Najnowsze wersje adaptacyjnych tempomatów są w stanie zatrzymać pojazd, a jeśli pojazd poprzedzający po zatrzymaniu w ciągu ok. 3 s ruszy z miejsca, również tempomat wprawi pojazd w ruch.
Obecnie coraz częściej tempomaty adaptacyjne łączy się z systemami niezależnymi od ruchu pojazdu, m.in. układem nawigacji satelitarnej, w celu zwiększenia wydajności lub bezpieczeństwa jazdy. Przykładowo uwzględnia wzniesienia do lekkiej redukcji prędkości, a na zjazdach ją zwiększa. Podczas szybkiej jazdy, np. drogą ekspresową, tempomat zmniejsza prędkość przed łukami. Są również tempomaty dostosowujące się do ograniczeń prędkości na drodze.