Samochód w moich rękach 7 lat i 70kkm, serwisy olejowe (Millers) co ok. 12kkm/co rok, pełna seria. Najmocniejszy silnik, pełne wyposażenie (Emotion). Opinia z okazji 200.000km. Samochód mocno powyżej przeciętnej: bardzo wysoka bezawaryjność, bardzo dobry silnik, bardzo dobrze zabezpieczona (a przy tym ładna) karoseria, bardzo dobre wyposażenie i bardzo dobra pojemność bagażnika. Reszta oscyluje w okół przeciętnej, z drobny zgrzytem w postaci (równie) drobnych usterek. A więc nie znajdziecie tu skrzyni z civica, wyciszenia/jakości wykonania z golfa, czy prowadzenia z focusa. Kwestia priorytetów. Prawdę mówiąc trudno będzie o następcę, jeśli przyjdzie na niego pora. Za zapach nowości i kilku (niedostępnych w 2009 r.) asystentów jazdy musiałbym obecnie wyłożyć 130k+ zł. I taki samochód nie byłby wcale szybszy, lepiej wyposażony, nie spalałaby mniej i nie mam gwarancji, że byłby bardziej bezawaryjny. Rozsądnym wyborem byłaby pewnie corolla 2.0 180KM, która (po wyłożeniu tych ok. 130k) zapewniałaby mi co najwyżej marginalny postęp. Tak naprawdę odczuwalną różnice zrobiłoby dopiero auto za 200k+ (rav4, stinger, sorento). A przecież za punkt odniesienia przyjmujemy 12-letniego fiata o rynkowej wartości (w porywach) do 15k…

Swietne auto w wersji Sport mega wyposazone, dajace ogromna frajde z jazdy, co przeklada sie rowniez na zuzyciu opon w tym przypadku opony zmieniamy na zasadzie 2 x os przednia raz tyl. Silnik pieknie zestrojony ciegnie juz od 1300 obr. Fotele super wygodne , sprzet audio z subwooferem i wzmacniaczem o mocy ok. 280 W jak na fabryczne wypozazenie gra doskonale. Hamulce brzytwa trzeba uwazac aby nie zapakowac kogos jadacego z tylu. Uklad kierowniczy doskonaly , kierownica mala bardzo dobrze dopasowana, robic trasy tym autem to poezja. Hill holder, zalaczanie swiatel awaryjnych w trakcie naglego hamowania, corner lights, blu & me , to tylko czesc bajerow jakie bravo posiada.

W pełni świadomie zdecydowałem się na wersję Bravo Sport z silnikiem 2.0 Multijet. Wybierałem wśród kompaktów. Rozważałem zakup Golfa/Jetty, Civika, Delty i Giulietty. Civic to obciach na kołach. Golf i Jetta są fajne dla emerytów albo ludzi pozbawionych gustu. Giulietta to krok wstecz w porównaniu z Alfą 147. Z Bravo i Delty jako jedynych, nie miałem ochoty wysiadać. Chciałem jechać i jechać. Wybrałem Bravo, bo jest to samochód, który uzależnia jak narkotyk. Chce się go oglądać, dotykać, nim jeździć i do niego wracać. Jest piękny, wygodny i daje niesamowitą radość z jazdy. Ma świetnie zestrojone, fabrycznie utwardzone zawieszenie, znakomity, mocny i oszczędny silnik, dobrze działającą skrzynię 6 biegową, wygodne przednie fotele i pozycję za kierownicą, ciche wnętrze i praktycznie kompletne wyposażenie seryjne. Ma świetnie, ze smakiem wykonane wnętrze: welur i siatkowa tapicerka na siedzeniach, miękka, karbonowa deska rozdzielcza, piękne zegary w tubach, konsola środkowa skierowana do kierowcy, metalizowane klamki, chromowane, owalne kratki nawiewów i inne smaczki. Seryjnie montowane są piękne 17 calowe, dwukolorowe felgi aluminiowe. W wersji Sport jest seryjnie montowany niezłej klasy zestaw audio z subwooferem w bagażniku i procesorem dźwięku. Gra to co najmniej bardzo dobrze. Obiektywnie jest to jeden z najładniejszych i najlepszych kompaktów. Najbliższy konkurent z podobnym wyposażeniem, silnikiem i wykonaniem, czyli Golf GTD 2.0 TDI kosztuje, bagatela, ponad 110 tys. zł. W teście AutoBilda, na dystansie 100 tys. km., Bravo z silnikiem 1.9 Multijet 150 KM, było praktycznie bezawaryjne a testujący się nim po prostu zachwycali. Moja wersja Bravo 2.0 Sport ma filtr DPF, więc zdecydowanie nie jest dla osób jeżdżących głównie w mieście. Nie czarujmy się jednak: kto kupuje 2 litrowego, mocnego diesla do miasta?