Samochód dużo lepszy niż twierdzą hejterzy, którzy go nienawidzą. Realistycznie jest trudnym do oceny samochodem - bo niektóre jego cechy są świetne (oryginalność, wygoda wnętrza, rozplanowanie wnętrza, całkiem fajny klimat w skórzanym wnętrzu limited edition), a z drugiej strony w innych sferach jest fatalnie - nie chodzi tylko o bardzo średnią trwałość silnika 2.0 (usterki nie są takie częste, natomiast nie wytrzymuje dużych przebiegów bez remontu a nawet dwóch). Przede wszystkim w aucie drażniła mnie sprzeczność charakteru. Co z tego że fotel jest bardzo wygodny i miejsca nie brakuje, układ kierowniczy zachęca do spokojnej jazdy na wprost, skrzynia jest leniwa i bardzo płynnie zmienia biegi, skoro zawieszenie BARDZO dobija na nierównościach (i to zawieszenie dobrze utrzymane). Przynajmniej tak jest w wersji z silnikiem 2.0, bo ta występowała tylko na Europę. Podstawą wygodnego kanapowozu jest miękkie zawieszenie. Nie rozumiem dlaczego Chrysler połączył leniwy układ kierowniczy i leniwo pracującą skrzynie z zawieszeniem, które twardością pasuje do aut sportowych (wejdźcie tym na dziurawą drogę). Według mnie psuje to duża część przyjemności z jazdy, bo ani nie idzie przepłynąć nad dziurami (modlisz się żeby zdążyć ominąć wyrwy w drodze), ani nie idzie jechać szybko (skrzynia jest tak leniwa że nie idzie za wiele wycisnąć z wolnossącego 2.0, a układ kierowniczy jest tak szybki ster na Titanicu). Według jest to przede wszystkim samochód dla kogoś, kto rzadko jeździ po kiepskich drogach. Najlepszy do jazdy po przedmieściach i drogach wojewódzkich z dobrym asfaltem. Na gęste miasto się tak nie nadaje przez słabe zdolności manewrowania i kiepską widoczność (mogę powiedzieć, że po nauczeniu się jak dobrze parkować PT, w każdym innym aucie jestem mistrzem parkowania). Na autostradzie jest głośno i zdycha kompletnie przez kiepską aerodynamikę, z tym automatem ma już ponad 2,500 obrotów przy ok. 110 km/h, a z LPG na większe obroty już lepiej nie wchodzić na dłuższy czas, bo ten silnik ma wrażliwe zawory, i gaz je łatwo wypala. Też przy jakiejkolwiek próbie wyprzedzania na autostradzie automat niestety redukuje do 3ki, bo ma tylko 4 biegi, a to oznacza niezłe wycie. Najlepiej się nim jedzie tak 85 km/h. Do tej prędkości jest zaskakująco cichy, mam wrażenie że podwozie jest akurat dobrze wyciszone. Niestety od 90 km/h odzywa się aerodynamika cegły. Jak ktoś lubi auta amerykańskie i oryginalne, i jest raczej spokojnym kierowcą, to polecam. Dla wielbiciela niezawodności i świetnych wrażeń z jazdy - zdecydowanie nie. Moje największe pozytywne zaskoczenie to co ciekawe świetne brzmienie silnika 2.0 DOHC przy sportowym wydechu. Co do wyglądu - paskudnie wygląda taki srebrny PT, z plastikowymi, nielakierowanymi zderzakami i tanim wnętrzem. Natomiast np. taka wersja GT, z lepszymi felgami i spojlerem z tyłu, gdy jest połączona z kolorem niebieskim lub granatowym i lakierowanymi zderzakami, ze skórą w środku - wygląda naprawdę dobrze, przy tym będąc dużo ciekawszą od passatów i golfów. Więc czy PT jest brzydki, czy nie - to zależy od wersji. Zamawiający PT mogli skonfigurować sobie ładne auto lub brzydala. I tym chyba najlepiej zakończyć dyskusje o wyglądzie.

Samochód dość wygodny, zauważalny i nawet pakowny. Ma kilka ciekawych patentów jak: stolik z tylnej półki, kompas pod sufitem lub wyjmowane tylne kanapy, które się składają w walizkę na kółkach. Fajne jest zamszowe wykończenie skórzanych siedzeń w miejscu styku z nogami żeby nie poparzyć się w czasie upałów. Ogólnie jako miejskie autko byłoby całkiem niezłe gdyby nie słaby promień skrętu. Silnik jest dość żwawy, skrzynia działa płynnie. Auto raczej dla kobiety bo jest urokliwe i ma bardzo dobre wyposażenie (klima, skóry, elektryka okien, dwustopowa regulacja grzania przednich foteli, 4 poduszki i dobre hamulce). Żonie się nie psuje. Wymieniane były tylko tarcze i klocki. Poza tym to całkiem wygodne autko i przede wszystkim dobrze wykonane bo nic w środku nie trzeszczy. Ceny części podobne jak w każdym aucie. Z sekwencyjną instalacją gazową silnik radzi sobie dobrze. Wady to nie najlepsze wyciszenie i niska przednia szyba, która dla wyższych kierowców uniemożliwia obserwację świateł na skrzyżowaniu. Pod maską jest za mało miejsca. Dostęp do akumulatora jest utrudniony i trzeba wymontować filtr powietrza. Żeby wymienić świece trzeba wymontować kolektor dolotowy. Ale ogólnie polecam.

Nie polecam jednak kupować tego samochodu w 2021 roku. Konstrukcja PT Cruisera nie wytrzymuje próby czasu, roczne koszty napraw takiego 20-latka to 4-5 tyś zł. Studnia bez dna. 90% ofert w Internecie to zarżnięte graty, których próbują pozbyć się właściciele, bo nie wyrabiają finansowo z ich naprawami. Co do samochodu, PTCruiser to samochód klasy niższej-średniej - i dokładnie tak się nim jeździ. W Ameryce jest odpowiednikiem naszego Fiata Pandy - tani samochód rodzinny, którego pełno na drogach za oceanem. Jeżeli ktoś myśli, że kupi Chryslera i otrzyma niesamowity komfort jazdy to jest W BŁĘDZIE. Owszem, w samochodzie siedzi się wygodnie i jest dużo miejsca - na tym kończą się atuty. Zawieszenie jest bowiem twarde, za to trzyma się drogi całkiem nieźle. Osoby, które piszą bzdury o tym, że samochód "pływa" i boją się nim brać zakręty, mają bardzo wybujałą wyobraźnię. Być może znaczek Chryslera zadziałał dla nich jak autosugestia i wmawiają sobie jakieś głupoty. Dodatkowo w samochodzie jest bardzo głośno. Na plus dla samochodu jest wiele fajnie pomyślanych funkcji, jak np. dwa gniazda ładowarek w desce rozdzielczej i trzecia ładowarka w bagażniku (można ładować laptopa podczas podróży, bez konieczności trzymania go na kolanach). Miejsce na drobniaki, 4 uchwyty na kubki i osobne podłokietniki dla pasażera i kierowcy.