2002 (MY 2003) 3.1 V6 Base z USA Na Malibu trafiłem całkiem przypadkowo i kupiłem dosyć szybko, bo od 1-ego właściciela, co przywiózł to auto ze sobą na mienie przesiedleńcze. 57. tys. mil od nowości (auto więcej przestało w garażu podziemnym). Po prostu szukając pierwszego amerykańca dla kumpla szukałem też czegoś do mojej skromnej kolekcji typowych amerykańców czegoś do jazdy głównie wokół komina i nie przejmowania się urokami codziennej eksploatacji. Dodatkowy warunek to brak podtlenku gazu i możliwe jak najbardziej oryginalny stan, żadnego druciarstwa. Jaki rezultat po ponad pół roku od posiadania? Niemal same pozytywne zaskoczenia i to pomimo tego, że amerykańską motoryzacją jestem od lat przesiąknięty już na wylot... To rodzynek na PL rynku, auto absolutnie niedocenione, a szkoda, bo północnoamerykański samochód roku 1998 to bardzo trwały, bardzo wygodny i oszczędny sedan! Auto również w Ameryce ma bardzo dobre opinie i wiele egz. nawet zaniedbanych jeździ do dziś, natomiast tutaj to rodzynek chyba większy od Lambo, czy Ferrari! Można mówić o szczęściu jak spotka się jakiegokolwiek na ulicy, zaś ja od momentu kupienia nie spotkałem się jak do tej pory z żadnym innym, a już trochę kraju zjeździłem... Samochód w 5-tej gen. po latach przerwy powrócił jako odsiecz przeciw japońskiej dominacji w postaci Camry, czy Accord i to z wymiernym skutkiem - pokonał ich nie tylko ceną, ale i tez dotrzymał kroku w niezawodności.

Mieszkam w New York i jak na te warunki jakimi sa dziury w jezdni to jest to lepszy samocod niz Honda , ma wytrzymalsze zawieszenie.

Wszystko O.K oprocz konsumpcji paliwa, ktore jest dla Europejczyka przerazajace