Jestem wielbicielem aut japońskich, mam Toyotę Avensis (01'), Hondę CRV (07'), od niedawna Lexusa RX (19'). Alfa była kaprysem, kupowałem auto od kolegi przed 6 laty, nie boję się przyznać z niepokojem spowodowanym opowieściami o nadzwyczajnej awaryjności tej marki (o tym modelu nic nie wiedziałem). Jednak na pytanie co się w niej popsuło przez 5 lat użytkowania, kolega odpowiedział" nawet zasr...na żarówka się nie spaliła". O dziwo, po moich 6 latach użytkowania powtórzę to samo- nic się nie popsuło. Wersja QF. Auto nie jest idealne, jednak nigdy mnie nie zawiodło. Wady są akceptowalne i nie zaniżają ogólnej oceny. Dbam o samochód, a on odwzajemnia się bezawaryjnością i daje frajdę z jazdy.

Obiektywnie - to auto jest we wszystkim gorsze od konkurentów, a jednak aż się chce zrobić jeszcze jedno kółko w drodze do domu. Swoim dźwiękiem, zwinnością, ślicznym wnętrzem zatrzymuje kierowcę na jeszcze jeden, i jeden, i jeden kilometr. Po 159 SW szukałem małego kompaktu w benzynie. wybór padł na Giuliettę - miałem na świeżo ergonomię Alfy i poczułem się jak w domu. Sylwetka ładna, półskórzane fotele wygodne, wnętrze śliczne (oprócz kierownicy), bagażnik średni z wysokim progiem, bardzo niewygodne wsiadanie na tylną kanapę (opadający dach) twarde zawieszenie z lekko tańczącym tyłem np. przy przecinaniu szyn tramwajowych, hamulce w wersji 120 raczej słabe (po brembo w Alfie 159 wszystko jest słabe), dopiero podmiana na hamulce z 1.4 MA odczuwalnie poprawiła działanie, bardzo tanie części i łatwa naprawa, jednak ilość drobiazgów... mam wrażenie, że jakościowo po 159 to krok w tył

Wybór padł na Giuliettę w efekcie poszukiwań samochodu kompaktowego, który miał spełniać następujące kryteria: a) dawać przyjemność z jazdy b) nie być trapionym poważnymi usterkami c) być względnie tani w utrzymaniu d) posiadać ładną stylistykę e) przedział cenowy 60-90 tysięcy złotych Dlatego oglądałem różne auta tej klasy wielu producentów - od nowych lub prawie nowych po kilkuletnie używane i wybór Giulietty był podyktowany raczej chłodną kalkulacją niż emocjami. I muszę powiedzieć, że auto spełniło w pełni moje oczekiwania. Jasne, w stosunku do kompaktów produkowanych mniej więcej po 2015 roku ergonomia oraz jakość wykończenia wnętrza odstaje, wyciszenie przy prędkościach autostradowych mogłoby być lepsze, ale właściwości jezdne tego samochodu biją konkurencję we wskazanym przedziale cenowym na głowę. Wersja Sprint jest bardzo rozsądnym kompromisem pomiędzy osiągami i kosztami eksploatacji, jednocześnie oferując bardzo interesującą stylistykę, również względem pozostałych wersji Giulietty. Obecnie można znaleźć lepsze kompakty od Giulietty - lepiej wykończone, z lepszymi osiągami, lepszą ergonomią czy multimediami, ale za duuużo większą kasę. Dlatego uważam jego stosunek cena/jakość za naprawdę bardzo dobry. Jest to auto na przekór wszelkim stereotypom narosłym wokół tej marki - bezawaryjne, niekapryśne, solidnie zrobione. Potwierdza wyłącznie jedną "obiegową opinię" na jego temat - jeżdżenie nim to czysta przyjemność - przyjemność, za którą konkurencja każe sobie płacić znacznie więcej niż Alfa Romeo. Dlatego też Giulietta zostaje ze mną na długo, a jako drugi samochód - tym razem klasy średniej - poważnie rozważam Giulię.