Informacje o Volvo 940

Ergonomia na wysokim poziomie; żadnych zbędnych świecideł. Prowadzi się wygodnie, miękko wnętrze dość przestronne i wyciszone przyzwoicie. Wentylacja i ogrzewanie wydajne i dość ciche. Silnik d24tic, 6 cylindrowy vw z dostawczaka lt, tutaj nieprzeciążony, ze skrzynią m90, działa elastycznie akceptuje szerokie zakresy prędkości. Napęd na tylnie koła w niektóry warunkach dosyć osobliwe możliwości. Przestrzeń bagażowa jest wielka i w miarę prostopadlościenna, po złożeniu tylnich siedzeń w kilka sekund zamienia się w długą na ok. 190 cm i płaską powierzchnię na którą da się zapakować 2m3 czegokolwiek lub urządzić akceptowalną sypialnię. Karoseria - progi, nadkola, półka akumulatora - po prawie trzydziestu latach i bez garażu - jednak rdzewieją, pomaga temu konstrukcja podszybia, przez które razem z wodą i wiatrem wpadają jesienne liście zamieniając niektóre części zamkniętych profili w tajne biokompostowniki... Zawieszenie tylne, nie licząc kosztownych nivomatów, (wytrzymały ponad 300kkm) - bezobsługowe. Przednie - rzadko, ale bywają do wymiany łączniki, drążki, jakieś sparciałe gumy, ale reszta trzyma się dzielnie. Hamulce solidne; kiedy są czyszczone i zadbane służą niezawodnie. Manewrowanie jest łatwe, promień skrętu nieduży, ale pojazd ma prawie 5m i na wielu ciasnych parkingach wystaje więcej niż reszta lub po prostu się nie mieści. Do 110-120 km/h prowadzi się całkiem komfortowo, do 140-150 jako tako, więcej niż 160 rzadko udaje się rozpędzić. Awarie unieruchamiające były dwie - uszczelka wysprzęglika oraz przerwa na kablu elektrozaworu odcinającego paliwo, obydwie łatwe w naprawie. Konstrukcja ogólnie solidna, pragmatycznie i rozumnie zaprojektowana, tania w obsłudze, wygodna w użyciu i niemodnie (niestety) trwała. Nie zatrzymuje się z byle powodu, nie gnębi 'błędami'. Pod maską na wszystko jest sporo miejsca, dostęp do silnika i serwonapędów itd. - doskonały. Podzespoły zużywają się stopniowo, więc pojazd, póki nie zniszczy go rdza jest raczej niezawodny i przewidywalny.

Większe od passata i nie koroduje. Nie starczyło pieniążków na porządne A6 a Volvo było do wzięcia za parę groszy i nie żałuję. Poprzedni właściciel sprzedał tak tanio bo się wkurzał,że nie pali na mrozie ale który diesel pali? Zmieniłem świece ustawiłem pompę wymieniłem wtryski i auto nawet nie puszcza dymka. Jedynie trzeba pamiętać ,żeby przy mrozie nie kręcić bez plaka.Każdy musi się nauczyć na własnych błędach. A odpalanie na plaka to jest po prostu baja każdy dizel pali na dotyk bez ryzyka spalenia rozrusznika. Poza tym fura jest ok jak już pisałem tańsza niż A6 z podobnego rocznika a technika VW więc przepali każdą berbeluchę. Polecam chcociaż audi w tedeiku toto nie jest

Ja mogę powiedzieć, że jestem bardzo zadowolony, usterkowość znikoma, większość można samodzielnie ogarnąć, auto duże, wygodne i niesamowicie wytrzymałe. nie ma w nim kompromisów, zrobione jest tak, żeby prztrZymało dużo. I daje radę nawet w zacnym wieku 20lat. A im starsze, tym bardziej zachwyca. klasa sama w sobie. Oczywiście nie grzeszy ekonomią, jeśli chodzi o paliwo, ale rekompensuje radością z jazdy i solidnością. Oczywiście to nie auto do szaleństw, jeśli jesteście rozsądni i nie jest waszym życiowym celem palenie gumy, to Volvo posłuży długie lata. Trzeba mu tylko okazać trochę uczucia i zadbać o autko. :) Polecam, ale nie do zajeżdżenia. Jeśli szukasz samochodu do orania pola i piszczenia oponami, oszczędź tego klasyka. Kup BMW, tego i tak jest mnóstwo na naszych drogach. Pozdrawiam!